Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Moja współczesność

Wędrowiec.1984
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Moja współczesność


Chciałbym choć jedną wolną mieć chwilę,
Bez poganiania i bez pośpiechu.
Chciałbym spowolnić, co rozpędzone,
Teraźniejszości robiąc na przekór.

 

Chciałbym gdzieś uciec, byle daleko,
Poza horyzont światów znajomych.
Tam gdzie uciekła przeszłość galaktyk,
Gdzie wciąż początku żarzy się promyk.

 

Tam, za promykiem, liczne wszechświaty,
Śród nieskończonych gwiazd konstelacji,
Między strunami pustej przestrzeni,
Tworzą zalążki moich fantazji.

 

Tam, za morzami mgławic i planet,
Gdzie pojmowania leży granica,
W małym zwierciadle, pod kometami,
Kiedyś zamknięto światło księżyca.

 

Chciałbym je znaleźć, z lustra wyciągnąć,
By w samotności już nie tęskniło,
I nad głowami śniącej ludzkości,
W ciszy, spokoju, znowu świeciło.

 

Lecz gdy tak pędzę, chce mi się płakać,
Nie mam gdzie myśli swoich zapisać.
Chciałbym je tylko jakoś połączyć,
By już nikogo, o nie, nie pytać.

 

Jutro na nowo będę od rana
Gubił rozsądek w szponach hałasu.
Chciałbym, jak kiedyś, z pasją odkrywać;
Wybacz wszechświecie, wciąż nie mam czasu.

 

---

21
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@error_erros @Jacek_Suchowicz Dziękuję. Zbyt szybko się dzisiaj żyje. Zdecydowanie zbyt szybko. Pamiętam, jak tata mi opowiadał, że nawet kiedy jeszcze w głębokim PRL-u jeździli konno pracować w polu, dzień tak szybko mu nie leciał, jak to się dzieje dzisiaj. Dodać należy, że słowa dzisiaj używał opowiadając o wspomnianej pracy dobre dziesięć lat temu.

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Marek.zak1 @viola arvensis Dziękuję. Napiszę, że naprawdę wielokroć wole podróżować w wyobraźni, niż realnie, gdzie trzeba się spakować, przygotować, etc., co jest bardzo męczące. 

 

Jak napisałem post wcześniej, zbyt szybko dzisiaj się żyje. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem o tym. Chciałbym naprawdę, by świat zwolnił i wyciszył się, ale zdaję sobie sprawę, że to niemożliwe.

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak i sztuka w tym niesamowicie pomaga. Uwielbiam o niej czytać, a tym jak rozwijała się ludzkość, w ogóle niesamowicie lubię historię.

 

Na mnie bardziej działa nazwa Karpaty. Od razu kojarzy mi się z Rumunią, Siedmiogrodem, z niesamowitym klimatem legend i podań, krążących nieustannie między wzniesieniami. Do takiej krainy to i teraz bardzo chętnie przeniósłbym się, by się zaszyć na dobre. :)

Manek

Manek

Opublikowano
Opublikowano

To nie ma nic wspólnego z dzisiejszymi czasami. Z wiekiem ogólnie czas coraz to szybciej biegnie.

Tego się niestety nie da zmienić. Trzeba się do tego przyzwyczaić. "Kiedyś" nie było lepiej.

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Goraj
      Pod ziemią

      Przez Robert Goraj · Opublikowano

      @Berenika97 Bereniko, dziękuję Ci za lekturę mojego wiersza. Kamienna Matka leży mi bardzo na sercu, ale i u Ciebie znalazłem coś, co mną poruszyło — Twój wiersz o narodzinach w czasie wojny. Dziecko przychodzi tam na świat w piwnicy, w ruinach, zamiast w bezpiecznym domu. A ta „betonowa linia życia” - mocne -  metafora tragicznego losu, który zapisuje się już w chwili narodzin w tym po…….. świecie. To przejmujące niczym obrazy bombardowanych szpitali, czy to na Ukrainie, czy w Strefie Gazy. Zastanawiam się, czy dobrze odczytuję — czy jesteś młodą matką? P.S. Jestem tu zupełnym „świeżakiem”, więc — tak jak innych — i Ciebie proszę o słowo więcej na temat Kamiennej Matki. Jak odbierasz warsztat? Czego jest za dużo, a czego za mało? Razem z kilkorgiem przyjaciół wiążemy z tym wierszem pewne plany, dlatego bardzo zależy nam, by osiągnąć choćby „przyzwoity poziom +”. Z góry dziękuję za każdą uwagę.
    • piąteprzezdziesiąte
      erekcjato wypisane z nabożeństwa

      Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano

      @hania kluseczka Aaaa, ok. Konkursiki lubię, ale tylko wewnątrzporortalowe. Na globalne jestem za maleńka w słowie :) W życiu napisałam chyba 2 albo 3 erekcjato i to na e-po właśnie, tak że ten...

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Poczytam Twoje, może coś mnie zainspiruje :)   Trzymaj się ciepło :)))
    • piąteprzezdziesiąte
      Precz z wojnami

      Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Dziękuję. @Sylwester_Lasota Dziękuję.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Stoję z transparentem, ale nie zamierzam się podpalić. Cóż..  Lepiej dmuchać, niż chuchać :)  
    • Annna2
      Kamienna Matka

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Goraj  naprawdę nie wiesz co to oznacza? Ale ok. To nie dziubek tylko gwiazdka, a w nawiasach oznacza to - znicz. Wirtualny znicz. Nie jestem tam jakimś korektorem- tylko amatorem-pisanie wierszy to hobby. Ale dobra.    i fen nie  chwyta za poły sukienki. Robert ja nie widzę  tu dużo do poprawiania. Na początku zastanawiałam się na powtarzające się słowo kamienna, kamienny, i myślałam aby zamienić je synonimami- ale nie- jest dobrze Czasami tak się robi, takie środki stylistyczne się stosuje by coś podkreślić, lub zwrócić uwagę. Ludzie przystają, gubią wzrok- usunęłabym w cierpieniu Reszta jak dla mnie bardzo dobra a końcówka- doskonała.     Robert nie wiem czy pomogłam.  
    • piąteprzezdziesiąte
      zabierz mnie gdziekolwiek

      Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano

      niedbale porzucona samotna po przejściach lekko sfatygowana bez perspektyw na przyszłość póki nie dostrzegły jej oczy chwilę później dłonie wzięły ją w ramiona westchnęła przewróciła kartkami szczęśliwa i pozwoliła zabrać się gdziekolwiek by wspólnie przeżywać przygody      

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...