Harmonia

[Rafael Marius]

Przyjazna nutka wśród słów wędruje
zgodna melodia przyciąga dusze
pod jednym dachem gracja i heros
symetria spojrzeń odbicie wzruszeń

 

Współbrzmienie więzią dwojga usłane
balans uczucie z myśleniem brata
na łąkach marzeń pasą się dłonie
splecione niebem i pełnią lata

 

Lecz bywa ładem spór zakołysze
krzywy uśmieszek proporcje spłoszy
zaginie droga złotego środka
szalkę na wadze przechyli życie

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuje za miły komentarz i serduszko.

[Rafael Marius]

@Dominika Moon

Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

[Sylwester_Lasota]

Piękny wiersz. 

 

 

Pozdrawiam :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za pozytywny komentarz i serduszko.

[violetta]

No ja jestem harmonią:)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To dobrze.

Ja też się staram być.

 

Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

 

 

[violetta]

U ciebie tak zawsze ładnie, z pomysłem i stylowo:)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za miłe słowa.

 

Tak mi zawsze wychodzi, ale inaczej być nie może bo co w sercu to i na języku, jak moja babcia mówiła.

 

Staram się opisać co czuję.

[wierszyki]

Czyta się miło i sympatycznie.

Ale podobnie jak z osławionym ostatnio Imagine można się doszukać ideologicznego dna.

Skoro dłonie się pasą, to i ład ma określony kolor.

Udaję, że nie widzę, przecież to nie dział polityczny, a ład to słowo w zamyśle.. Palindrom, który coś daje.

Pzdr.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale jeśli nowy ustr8j, to n i e d l a m n i e.

Edytowane 13 Sierpnia 2024 przez agfka
🥸 (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Rafael Marius Bardzo mi się spodobało to co napisałeś. Potoczyście się czyta. A z krzywymi uśmieszkami i chwilowymi zachwianiami harmonii jest tak, jak nasi dziadowie mawiali: nie ma gromadki bez zwadki. Po jakimś czasie fale się uspokajają i harmonia wraca.

Pozdrawiam :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za pozytywne wrażenia i serduszko.

 

 

Tak jak rozumujesz to wychodzi, że zielony tak jak łąka, czyli ekologiczny.

 

Jednak mnie chodziło tylko o relacje między ludźmi, a w szczególności między kobietami i mężczyznami.

Natomiast słowo ład symbolizuje tutaj łódź na której razem płyniemy, która może się zakołysać pod wpływem jakieś chwilowej burzy, a nawet groźnie przechylić.

 

Z kolei dłonie na łące to marzenie o tym by ludzie porzucili szklane ekrany i poszli razem trzymając się za ręce do trawy, kwiatów i lasu, a wtedy o harmonię będzie znacznie łatwiej.

 

Ja mieszkam w parku zatem robię to prawie codziennie. Dziś byłem 2 godziny.

I kogo tak spotkałem?
95% to Ukrainki z dziećmi, reszta to starsze panie na ławkach opowiadające o swoich chorobach, byli też znajomi Filipińczycy z pieskami i jedna mała murzynka z mamą, też zresztą mi znane, póki co słabo.

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za miły komentarz i serduszko.
Ja zawsze dużą uwagę przywiązuje do tego, by czytało się płynnie.

 

Oby to tak właśnie było, w każdym razie wiersz wyraża taką nadzieję.

To tylko chwilowe kołysanie się okrętu, na którym wszyscy płyniemy.

[Rafael Marius]

@Natuskaa

Dziękuję za serduszko i czytanie.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael Mariusjak zawsze 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to już jest logika dziejów, jak to się dawniej mówiło.

 

Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

[Andrzej_Wojnowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam

 

 

[Ewelina]

@Rafael Marius przyjemnie się czyta Twój wiersz, zresztą jak zawsze i nastraja tak pozytywnie :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za czytanie i przychylność.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za przychylny komentarz i serduszko.

 

 

Takie moje powołanie, wszak urodziłem się jako iskierka radości, lekarstwo na depresję, z woli rodziców.

 

Takim byłem przez całą młodość, nie tylko w domu, ale na podwórku, w szkole, wszędzie.
Rozpalałem ogień tam gdzie nie płoną.
Piszę o tym wiersz, ale póki co nie wychodzi...