Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Nie jesteś błędem


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pomyłką , której serce wykonuje 100 tys uderzeń na dobę , a system naczyń krwionośnych jest długości około 97tys. km. 

Pomyłką w której w jednej sekundzie obumiera 10 milionów komórek i w jednej sekundzie rodzi się 10 ml nowych.

 Faktycznie , Ktoś się pomylił.

 

Pozdr.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - zależy od ciebie  - dzięki za czytanie - 

                                                                                     Pzdr.

Witaj - być może że tak jest - 

                                                        Pzdr.

@Olgierd Jaksztas - @andreas - @Natuskaa - @Leszczym - dziękuje -

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Waldemar_Talar_Talar

Ja również dziękuję, super text, jak zwykle. Pewnie rzadko wymieniany jesteś wśród najlepszych autorów na portalach, bo myśli się o kunszcie rzemieślniczym – pisanie kunsztowne, miotłopory i jebitety to rzemiosło i nic więcej. Ty jesteś poza kategorjami – obok, tak jak i ja zresztą byłem, i Ciebie lubię czytać najbardziej, texty gorsze to wyjątki, raz za razem łup łup! I tak trzymaj :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - dziękuje serdecznie za ten komentarz - staram się pisząc

wiersze być tylko sobą - jeszcze raz dzięki - 

                                                                                   Pzdr.

Witaj - dzięki serdeczne za czytanie i ten optymizm - 

                                                                                            Pzdr.serdecznie.

Witaj - dokładnie tak jaki napisałeś - warto żyć każdym dniem - dzięki - 

                                                                                                                       Pzdr.

                                                                                                           

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija ...A tak sobie chciałem coś starszego u Ciebie przeczytać. :)
    • @Somalija Zwykle nie lubię spoilowania, ale tutaj bardzo pomaga tag, którym podpisałaś wiersz.
    • jest dość nieprzyjemnie, wręcz ordynarnie pokacowo, klimat w pokoju schnie na wiór. siedzę na bezwódczu i czuję, jak przenikają mnie szybkopędne obrazy.   na przykład taka wiewiórka, niemal do reszty wjeżdżona w asfalt. tylko ogon jako tako się ostał. i falowała ta martwa kita, poruszana pędem powietrza, gdy przetaczały się obok i nad nią, auta.   znowu wizualizuje mi się dzieciństwo. zarazem chcę pełni dorosłości. takiej bez trzymanki i na chama.   o, ludzie się schodzą. cali z powietrza. deszyfranci  moich kolorowych wizyjek, niewidzialni przyjaciele, panie o małpich twarzach jak u Bukowskiego,  prawilne ziomeczki w szmizjerkach.   parytety – do parteru! niech tylko ksobne się liczy, dreszcz leci z absurdalnie wielką prędkością przez trawione gorącem ciała.   musi być agresywniej i z głębi, jakby markiz de Sade,  siedząc na plecach Walaszka, pisał scenariusz nowego  odcinka Matysiaków!  abyśmy wydobyli z wnętrz całe pokłady pozornie niespajalnego, cisnęli sobie w twarze bryłkami tego urobku!   parę złych wiadomości: dziecko zaczęło rosnąć  w oku naszej wspólnej koleżanki. trzeba je wybrać,  ranę przemyć tequilą lub octem. jeden z kumpli  wspominał coś o zdolności kredytowej,  WIBOR-ze. no i się doigrał.   musimy mu przyszyć do głowy kolorową  czapeczkę ze śmigiełkiem (widziałem takie  u dzieciaków na amerykańskich filmach) i zamknąć gnojka w jednoosobowej kapsule  (nie wiem, skąd wziąć! może zrobimy z toi-toia!),  aby posiedział sam ze sobą,  nauczył się szczeniackiego egocentryzmu.   a tak poważnie: nic nie trzeba. kruszą się ściany,  pęka strop tej dyskoteki. nawet mżawka podeschła. ostatnie strugi, ciurkotliwie ściekające z fal  eternitu, niosą powtarzający się obraz:  ja mozolący się nad listem, który zamierzam  wrzucić do butelki. i cisnąć nią  w rozkołysaną przestrzeń.   ja pochylony nad kartką, o głowie rozpłaszczanej przez zwały piachu nasuwające się na skronie.  
    • @Kasia Koziorowska Super    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Kawał dobrej Poezji. :) Dołączam pozdrowienia.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...