Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

dobre,ale mnie zainspirowałaś 

 

na początku był chłop 

nudził się azaliż

komu tu dać w mordę

z kim flachę obalić

 

....

:)

a to wszystko przez to

by za wszelką cenę zwrócić na siebie uwagę

i Najwyższemu szyki pomieszać

 

jeśli się interesujecie cywilzacjami, wszystkie one doszły do momentu wszelakiej rozwiązłości a potem upadły - my nie będziemy oryginalni

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@FaLCorneL :) dziękuję bardzo i również pozdrawiam 

 

 

 

@[email protected] :) stoicyzm wart naśladowania:)

Dzięki Grzesiu, miłego niedzielnego wieczoru 

 

 

 

@Marek.zak1 :) Fakt, pewien procent gejów i lesbijek to geny. Jednak bywają też przyczyny psychologiczne, uwarunkowania rodzinne (nieakceptacja jednego z rodziców), wzorce społeczne, kulturowe itd. Także zwykła ciekawość a także nuda ... To samo tyczy się zresztą pozostałych opcji.

Dzięki za koment.

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Jacek_Suchowicz :) super wierszyk Twój w odpowiedzi :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Co do rozwiązłości to pewnie pewien procent jest przyczyną, jednak w większości wydaje mi się, że to brak lub niedomiar miłości zaznanej w danej formie, którą się otrzymało. 

Natomiast upadki cywilizacji wskutek pojawiającego się chaosu - to fakt.

 

 

 

 

@tetu :D

Również pozdrówka 

 

 

 

@Andrzej_Wojnowski :))

I ważne, by z tej roli nie zrezygnować:)

Kiedyś to były kabarety...

Dzięki 

 

 

@Klip @violetta @MIROSŁAW C. @huzarc

Podziękowania 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@jaguar W żadnym wypadku nie ustawiam tych spraw na osi poprawność - brak poprawności choć prawdę mówiąc, spodziewałam się takich komentarzy, bo każda wypowiedź w tej sferze niejako automatycznie budzi takie ustawianie. A ja po prostu byłam zdumiona ilością  tego nazewnictwa, wyodrębnionych preferencji. Następuje rozdrobnienie i rozróżnienie w wielu, wielu dziedzinach. Kiedyś gdy byłam u lekarza rodzinnego, starszego już pana - wyciągnął opasłe tomisko z jednostkami chorobowymi mówiąc niespodziewanie szczerze, że on już tego nie ogarnia. A co mają powiedzieć farmaceuci? :) 

Rozdrobnienie i rozróżnienie następuje w wielu dziedzinach, jasno pokazuje to fizyka. Taki etap dochodzenia do ... porządku, chaosu? Porządku poprzez chaos? 

A do wiki zajrzałam po obejrzeniu wywiadu z Anu Czerwińskim, przesympatycznym młodym twórcą - by coś dowiedzieć się w tej kwestii. I na film "Kobieta z ..." z pewnością pójdę, nie tylko dlatego, że uwielbiam Joannę Kulig. 

Człowiek dąży do poznania siebie różnymi drogami. 

Dziękuję za wypowiedź i serduszko (mimo wątpliwości).

 

 

 

@Rolek dokładnie.

Dziękuję 

 

 

 

@Gizel-la dzięki:)

 

 

Opublikowano

Leonardo da Vinci był gejem, stworzył Mona Lisę, ideał, przy czym kobiety wydawały mu się obrzydliwe,

Powiem nawet, że dla większości kobiet rodzenie też jest makabryczne i nie sądzę, aby nasze przodkinie zawsze z euforią chciały rodzić.

Dziś samotna matka z dzieckiem nawet nie może dostać kredytu, jeśli nie jest ponadprzeciętna  i zarabia minimalną, na pomoc nie ma co specjalnie też liczyć. A rodziną chcą być ci, którzy nie mogą lub nie chcą rodzić i korzystać z przywilejów wymyślonych dla pomocy rodzinie, "ubabranych" w ten cały naturalizm.

No i właśnie, choćby bez miłości, ale rodzina.

Nie kobieta - ale jej przywileje, już tak.

Tu chodzi o pieniądze i o handel dziećmi, a wszystko inne najczęściej jest iluzją, tak mi się wydaje. Taki niech będzie mój komentarz do Twojego bardzo dziś kontrowersyjnego wiersza.

 

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Do tego każdy ma prawo. I zawsze miłość będzie zaskakiwać, najbardziej nas samych, często nie potrafiąc jej zdefiniować.

Ładnie :-)

Pzdr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@agfka :)

Życie (w tym seksualność) nie jest proste. Mimo prostego podziału na chłopa i babę wszyscy jesteśmy różni, bardziej lub mniej. Im nas więcej tym więcej komplikacji lub, paradoksalnie, więcej możliwości do kochania, choć kochać wszystkich to nie takie proste :);)

Fakt, kobietom jest często trudniej (te porody...;)), byle tylko nie chciały wziąć odwetu, bo masakra... ;)

Natomiast dopominanie się o zaspokajanie podstawowych potrzeb społecznych (np.wspomniane przez Ciebie kredyty) jest potrzebne. Kobiety mają moc. 

Dzięki Agatko, również pozdrawiam:)

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Chwała i cześć należy im się na wieki. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Arsis «fantastyczna wizja stworzona przez nadwrażliwą wyobraźnię» źródło SJP Zawieszenie pomiędzy nieważkością a nicością. Narracja i akcja jak w niemym filmie, przyciąga pomimo braku dźwięku i głosów.  Pozdrawiam
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...