Zajesiennienie

[Gość Franek K]

Zjeżone rżyska czasem zorane,

źdźbli ozimina się nieśmiałością,

drzewa w negliżu stroszą konary,

ciąży powietrze senną wilgocią.

 

Pogoda ducha znów się pogarsza,

sączy się zegar, wykrzywia lustro,

podstępnie struga pohybel chandra;

wczoraj przepełza mozolnie w jutro.

 

Stary prochowiec wytrząsam z myśli,

chcąc dokuczliwość strącić na papier;

kłębią się czarne między głębszymi,

trzeźwe świtają dopiero rankiem.

 

 

Edytowane 19 Listopada 2023 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

[violetta]

za dużo się w jednym wersie.

[Gość Franek K]

@violetta

 

Tak musi być. Nie ma innego wyjścia.

[Deonix_]

Pstrokato w neologizmy i słowa trudne do wypowiedzenia, tak jak lubię :)

Bardzo zręcznie, ale i nastrojowo. Strategicznie przemyślane i poprowadzone. 

Sienieczepiamonic i podobasie :)

 

Pozdrówki,

 

Deo

 

[Gość Franek K]

@Deonix_

 

Merci, Deo.

 

Odpozdrówki.

[obywatel]

można bez jednego się;

 

"

...                              wykrzywia lustro,

na pohybel prawdzie struga chandra; "

 

 

[Gość Franek K]

@sam_i_swoi; @violetta

 

To się porobiło…

 

Dobra, jedno wyrzucam.

 

Dzięki

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@dot.

 

Ładnie to wyłapałaś. Tak samo jak trzeźwe myśli o świcie.

Dzięki i pozdrawiam zajesienniony.

[violetta]

@Franek K zawsze jest jakieś wyjście :)

[Jacek_Suchowicz]

tu przysypało zbieliło szarość

drzew bez zieleni i w hibernacji

ogródków domów a jakby mało

szarak wśród żdźbiących ozimin zastygł

 

kominek grzeje tańczą płomienie

a literatka nie stoi pusta

rozgrzewa usta schlebiając wenie

stąd ten komentarz i marsz do łóżka

:)

[Starzec]

@Franek K tylko Ty się nie zajesiennij :) , bo za niedługo ozimina :)

Pozdrawiam, dobry wiersz:)

[Alicja_Wysocka]

Mógłbyś założyć szkołę pisania wierszy.

Jest melodia, że można nutki podłożyć, jest średniówka i konsekwencja paroksytonicznych rymów...

Dbasz o warsztat i sporo wiesz w temacie poezji   :)

Ukłon w stronę ćwiczenia dykcji.

Edytowane 19 Listopada 2023 przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

@Franek K

 

Doskonały wiersz w treści, nastroju i klasycznej, dopracowanej formie. Te trzy części, jak symfonia, najpierw szeroki opis przyrody, potem stan ducha, adekwatny do pory roku i na koniec próby działań peela, zakończone o świcie. Powtórzę, super po całości. M. 

 

[Gość Franek K]

@Jacek_Suchowicz

 

Jakbyś tu był…

 

Dzięki i pozdrawiam spod kominka.

@Starzec

 

Sęk w tym, że się zajesienniam…

 

Dzięki i odpozdrówka..

@Alicja_Wysocka

 

Bez przesady. Wiem niewiele (paroksytoniczne musiałem sprawdzić), ale się staram.

Dziękuję za miłe słowa. 

@Marek.zak1

 

Ale zacne porównanie.

Faktycznie wyszły trzy fazy zajesiennienia. Ty to masz oko i słuch. 
 

Dzięki i pozdrawiam jesiennie.

[Gość Franek K]

@sowa

 

Cenię sobie krytyczną złośliwość (jest ona dla mnie oznaką inteligencji), ale najlepiej gdyby dotyczyła tekstu, a nie wyimaginowanych przymiotów autora. 
Ja pod Twoim tekstem wyraziłem zdanie o tymże. Nie czyniłem wycieczek personalnych. Nie dam się zaprosić do zapasów w błocie. 
 

[Gość Franek K]

@sowa

 

Lubię Cię, Sowo, za iście rentgenowską przenikliwość :)

[Gość Franek K]

@sowa

 

Lepsze to niż dołowanie w chłamie, czyż nie?

[Gość Franek K]

@sowa

 

A Ty czyją mierzysz? Cudzą?

Świat się zmienia, ale czy wszystko zmierza w dobrym kierunku to rzecz dyskusyjna.

[Gość Franek K]

@sowa

 

Ale tylko akceptujesz, czy przyklaskujesz? 
Każdy powinien mieć swoje zdanie i gust. Ja też się nie zamykam w żadnym doktrynerstwie i choć nie przepadam za wierszami wolnymi, to czasem je doceniam (nawet Twoje). Do sprawdzenia. 

 

[Gość Franek K]

@dot.

 

Próbuję, ale łatwo nie jest. 

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Uwielbiam takie współbrzmienia i łamańce językowe, nienaganny technicznie wiersz