Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Symetryczny


Rekomendowane odpowiedzi

 

Jest link na każdy link.

Strona na każdą stronę.

Na klik – jest drugi klik.

Na świętość – zbezczeszczone.

 

Kurski na Kurskiego.

TVP na TVN.

Nie rozumiesz? Czego?

Mordoklejki ściem.

 

Obiad ze słów – biada!

Cudzego kroplę żalu

ssałeś – to się skrada

kara – głodny karaluch.

 

Jest dół na każdy szczyt.

Jest stopka na tytuły.

I but i knut na bunt:

- Weź, stroluj trolejbusy.

 

Brajlem dłonie ślepe

po myszce się ślizgają

łyso stawiać czoło

zakolom co znikają.

 

I fanpage jest na twarz.

Na klatę – ciężar pleców.

Marzyłeś – teraz drgasz

roztrząsając się w śmiechu.

 

Na każdy dług jest blik.

Na przelew są przelewki.

Wierz! W statystykach nikt

nie znika – koniec pieśni.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@lirycznytraktorzysta Czasami po prostu trzeba mieć odwagę, żeby przyjąć konkretne stanowisko i potrafić go bronić. A takie mieszanie wszystkiego w jednym worku do niczego nie prowadzi.

I nie, nie zgadzam się, że na każdy link jest link. Trzeba umieć odróżniać prawdę od fałszu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Tectosmith Zależy z kim rozmawiasz, jak z kimś spoza swojej bańki to wskaże ci kontra-link i udowodni stanowisko przeciwne, jeśli zaś ze swojej - zgodzicie się. Widzę, że wielu zajmuje konkretne stanowiska i ich broni, szczególnie 4 władza. A ja tam wszystkim wierzę: słucham Kurskiego z Wyborczej - wierzę mu, słucham Kurskiego z TVP - o, ma rację; słucham Trzaskowskiego - przekonuje, Ziemkiewicza - racja!; TVP - no fakt, TVN - a przecież; TOKFM - słusznie, radio24 - tak!, znowu TOKFM - a jednak.... itd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

jest Kurski z TVN-u

i Kurski z TVP

był także okęt Kurski

lecz leży gdzieś na dnie

 

i wszystko teraz jest

za moment wszystko było

a ludki biją się

choć najwżniejsza miłość

 

gdzieś toczą się dwie wojny

a u nas pęd na kasę

synekur jak najwięcej 

brać ile da się

 

znów mają swe pięć minut

sprzedadzą co pod ręką

a Polska - nawet nie mów

to jakieś sentymenty

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@lirycznytraktorzysta Istotnie w tym naszym realu jest coś bardzo karmicznego, zaczynam w to wierzyć, tyle tylko, że tabelki dawania i brania są nieco bardziej skomplikowane i trudniejsze do zrozumienia - tak mi się wydaje :)

@lirycznytraktorzysta Mam nadzieję, że na poezji.org jest chociaż ociupinę nie :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...