Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pozytywne wibracje


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla większości będzie egzotyczny.

Dla mnie wspomnieniowy. Z nastoletnich czasów, gdy przez kilka lat należałem do subkultury rasta.

 

Dawna flaga Etiopii z czasów, gdy była cesarstwem, również rastafarianizmu, dla wielu religii.W Polsce raczej subkultury młodzieżowej.

Powstała na Jamajce, obecnie wyznawana na całym świecie, ale szczególnie w Afryce.

 

Cesarz Etiopii Hailie Selasie był kiedyś z wizytą Polsce.

Mojej mamy koleżanka ze studiów wyszła za mąż za jednego z jego krewnych.

Wyjechała do Etiopii i żyła jak księżniczka, ale uciekła wraz z synkiem

Nie chciała być w złotej klatce.

Ja go dobrze znałem. Bawiliśmy się razem.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taniec wyraźnie oparty na rytmie reggae z latynoską domieszką.

Ale średnio to niektórym idzie. Trzeba mieć wyczucie do tego specyficznego przesuniętego akcentu.

Dobrze, że ludzie próbują może z czasem będzie lepiej.

Taniec bardzo fajny.

 

A co do Ciebie to nie bardzo rozpoznaje przyznam się bez bicia.

Trochę niewyraźny ten filmik.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Faktycznie tańczysz najlepiej ze wszystkich na tej sali.

Nie żebym, Cię chwalił, ale tak właśnie jest.

A jeśli to pierwszy raz to tym bardziej.

 

Moje uwagi dotyczyły tych z pierwszego planu. Oni wyraźnie tej muzyki jeszcze nie czują. Ale wiadomo nie każdy ma taki sam talent.

Fajnie, że próbują w końcu to tylko rozrywka.

 

A ja to do tańczenia podchodziłem bardzo zabawowo i luzacko.

Moja ambicja to było granie. Przygodę z reggae zacząłem w siódmej klasie.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szkoda bo to bardzo pozytywna subkultura/religia. Mnie dużo dała w nastoletnim wieku. Gdybym tam nie trafił, to moje życie potoczyłoby się dużo gorzej.

A tak wiele mi z tego zostało. Każdy czas znaczy swój ślad.

 

Ciekawe, że tak lubisz.

Bo Ty też raczej ogródkami  chodzisz i od owijania w bawełnę nie stronisz. Co zresztą mi się bardzo podoba.

Ja już mam taki styl mówienia to i wierszach tak jest niedopowiedziane i staram się delikatnie.

 

Ja się nie obrażam. Dobrze wiedzieć jak odbierasz.

 

Dziękuję za serduszko i komentarz.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na tym konkretnym tańcu się nie znam, ale z punktu widzenia byłego rastamana to masz w sobie pozytywne wibracje i korzenny luzik, o którym mowa w tym wierszu, czego o reszcie sali powiedzieć nie można. Z szacunkiem i respektem dla ich usiłowań.

 

Z tym się trzeba urodzić. To już w przedszkolu na zajęciach rytmiki widać, kto jak się będzie ruszać. Koordynacja ruchów i te sprawy.

 

Zresztą ogólne nastawianie do świata też ma znaczenie. Jak ktoś jest wewnętrznie spięty to reggae dobrze nie zatańczy.
Z drugiej strony warto takim osobom to zalecać jako terapię ruchową. Jest spora szansa, że się rozluźnią choć trochę.
Choć pewnie kilka lat jest na to potrzebne.
Nieraz takich ludzi miałem okazję obserwować.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Rafael Marius dziękuję Ci, dla mnie wspaniały taniec i czułam luz:) drugi dzień tańczyłam z instruktorem, to była bajka, ale świetnie prowadził, tak było lekko. Dlatego, gdy widzę ludzi tańczących nawet w parku kizombę, to moje serce skacze :) marzenie mieć faceta dobrze tańczącego, który umie poprowadzić taniec.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pewnie od dziecka taka roztańczona byłaś, jak to nierzadko u dziewczynek bywa?

 

Ja też kiedyś byłem na kursie tańca. Takim dłuższym, chyba że trzy miesiące, czy nawet dłużej.

Koleżanka mnie namówiła. Prawie same dziewczyny tam były.

Tylko nielicznym udało się przyjść z chłopakiem. A na kursie nie było żadnych wolnych panów, zatem dziewczyny tańczyły ze sobą.

Takie to były czasy.

Teraz jak widać z filmiku jest inaczej. Panowie bardziej się garną.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ci z filmiku to już mistrzowie. Faktycznie tańczy się klasycznie.

Ale jak czytam w wiki, taniec pochodzi z Angoli i jest połączeniem semby, prekursora samby i muzyki z Karaibów. Dlatego mi reggae pobrzmiewało, szczególnie w tym kawałku, który Ty tańczyłaś,

 

Ale w tym co powyżej to już wyraźnie portugalskie klimaty.

Ja bardzo lubię fado.

 

Czyli demokratycznie. U nas były stałe pary, co też służyło lepszemu poznaniu.

Mnie to nie było potrzebne. Swoją taneczną partnerkę znałem od urodzenia. Pilnowała mnie, żebym jej nie uciekł.

Różne są strategie na kursach obecnie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trudno z takim przekazem czytać wiersze żonie i zdobyć się w pisaniu choćby na westchnienie przecież ona w zazdrości żywym ogniem płonie i mogą spokój  życia  strawić te płomienie...   Nie jestem ryzykantem sweterków nie noszę choćby nawet misterne miały warkoczyki żonę o zrozumienie moich wierszy proszę wręczając ulubione czerwone goździki...   Pozdrawiam Adam
    • zdanko prosto ze snu. przelazłe z niego i  wpływające na real (aż postrzeganie świata od tego dziczeje, kiełkuje w niebezpieczne rejony, a charakter – awangardowieje na bezczelnego!).    uczucie, jakby się liznęło gwiazdę  – i aż na jawie czuć!   ...a ty powiesz, że to byle poezyjniak, składzik  dźwięków, wymuszony i mało głęboki, jak cały ja (przypominam, że na internetowym teście IQ uzyskałem szalone 20 punktów!), i nawet,  gdyby dałoby się coś z tego wycisnąć  – byłoby piękne, jak scenariusz remake'u Złotopolskich.   poza tym – jest jak post, co wrósł mi w gałkę oczną  i którego nie mogę edytować.   i że "zapisz je, zapisz, niech się rozrośnie do rozmiaru pełnowymiarowej historii – a ludzie powiedzą, że ostatni raz tak się wynudził na Srpskim filmie  albo Zmierzchu".   e tam. obracam w ustach tę gorącawkę, zdanie proste jak jedzenie chleba. jak judzenie. niewtłaczalne w czarny prostokąt,  niezamalowane kółko.   zdanko za zero punktów, dumne z własnej  bezwartościowości i ciemnoty ("Możecie nie ćwoknąć!" – warczy półgębkiem.).   wypowiadam je na głos i czuję, że "Zadebiutowało coś złego w tym zdarzeniu."*   budzi się magia, z krainy bajek, zakosami,  wyjeżdża kichowóz, bajecznie kolorowa łada rapan, autko do przewozu flaków. zbyt szybko wchodzi w zakręt, wywraca się – i cieknie więcej treści.  *autentyczne zdanie ze snu, z września 2024 r.  
    • @Marek.zak1 to są właśnie artysty:)))   @andrew bywa różnie - niestety :)))   Dzięki i pozdrawiam
    • @Łukasz Jasiński Dziękuję. Cały ja jestem sarkastyczną iluzją :)
    • ja proponuję nic na siłę żyć marzeniami wspomnieniami wziąć stworzyć nowe bardzo miłe a czas zagoi wszystkie rany
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...