Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

- Mistrzu, on wpierw ma zapał, ale zaraz mięknie,

przecież to może zniszczyć nasz związek doszczętnie.

- Niejeden ma z tym kłopot przez brak doświadczenia

i bywa to niełatwy orzech do zgryzienia.

Poproś go, żeby przestał, kiedy mu opada,

odczekał i raz jeszcze, taka moja rada.

możesz mu w tym pomagać poprzez masowanie,

a natenczas opadły, bywa, że powstanie.

Czasem szalej skutkuje, lecz stosuj rozumnie,

bo gdy dawka zbyt duża, może skończyć w trumnie,  

warto modlitwą wspomóc wieczorne starania,

niech ci proboszcz doradzi, bo ja nie mam zdania.

Opublikowano

Dzięki @Mateusz jesteś mistrzem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Marek.zak1 Marku próbowałam dać serduszko, ale nie udało mi się. 

Sam utwór bardzo mnie rozśmieszył, za co najmocniej przepraszam, bo wiem z telewizji, że problem z korzeniem jest szczególnie traumatyczny.

Pozdrawiam!

 

Udało się!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Marek.zak1

Miękki, miękki, ale przecież jego to wina, no bo za dużo się przeginał.
Dorównać dębu nie prosta to sprawa i pozostaje postać kulawa.
Stoi, stoi, a chciałby tak długo, lecz samo chcenie jest tylko smugą.

Wreszcie wydukał, to słowa adonisa, że tak naprawdę wszystko mu zwisa. Wondering emoticon

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...