Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Fajny sonet, ale mz warto nad nim popracować, długość wersów, średniówka, ósmy wers jak gdyby się zawiesił. Ja mój pierwszy sonet tutaj cyzelowałem po wskazówkach kolegów, którym jestem zobowiązany bardzo do dziś. 

Opublikowano

@Marek.zak1  Dziękuję za ciekawą wzmiankę. Tutaj jednak specjalnie pracowałem z różnymi długościami wersów. To taka próba wyrobienia specyficznej melodii dla wiersza.

Może przeczytałbyś wiersz jeszcze raz albo dwa razy i przy tym dokładnie zwracał uwagę na interpunkcję. Tak jakbyś to recytował na scenie. Interesowałoby mnie, czy Ci wtedy też melodia wyjdzie.

Cieszyłbym się jakbyś to mógł dla mnie zrobić.

Pozdrawiam

Opublikowano

@Manek ładny, tęskny wiersz...

Pamiętamy, bo tak naprawę pamięć - to my - to nasze życie. Nie można zapomnieć chwil, które wpłynęły na to  kim jesteśmy,  co robimy.

Pamiętajmy więc zarówno te dobre, jak i smutne momenty,

wyciągajmy wnioski

i żyjmy...

Opublikowano

@Cor-et-anima Tak, pamięć jest ważna. Tylko, że czasami żyjemy za bardzo w przeszłości i się zbytnio złymi wspomnieniami dołujemy.

Ten aspekt chciałem szczególnie w wierszu podkreślić. Nie wiem, czy mi się udało. Dziękuję za przeczytanie i komentarz. Pozdrawiam.

Opublikowano

@Manek Ten aspekt chciałem szczególnie w wierszu podkreślić. Nie wiem, czy mi się udało

Tak, jak najbardziej :). Wiersz jest zrozumiały.

A ja tylko w komentarzu chciałam podkreślić, że przeszłość nie powinna dołować, bez względu na to jaka  była. Nie jest to proste.  Często to co nas ogranicza - siedzi tylko w naszej głowie. 

Pozdrawiam! :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Powietrze zimne — w księżycowej tafli skrzy. Poczerwieniały z zimna aniołów nosy, odległego czasu świateł blask.   Mienią się kałuże oczu — dzisiaj nieco inne. Z drogi możesz jeszcze zboczyć, lub pozostać w cząstce siebie innej.   Piętrzą się kaskady myśli szaro złotych, a może pożółkłych już liści — yellow. Snują się kudłate myśli werniksu, a może pandemonium myśli szkarłatnych.   Pozwól mi, Ojcze, kochać Cię mocno, w granicach wszechrzeczy i przestrzeni, Tobie tylko znanej — odczłowieczonej. Ja jestem pustką w próżni, w nicości zawieszony, jak flaga wbita w księżyc po ciemnej stronie.   Otchłań nie jest już tak straszna — czuję spokój. Świat odetchnął jednym z gejzerów Islandii. Boże, ratuj nas! Ratuj nas, niegodziwych, jeszcze ten jeden, jedyny raz. Boże, ochroń nas!   Świat spogląda na nas miliardem pogardliwych spojrzeń.   Ziemia i niebo są na styku. Ty nie dotkniesz mnie, ja nie dotknę Ciebie — jak nie dotyka zmierzch świtu.   Ale pozwól się kochać, jak noc kocha gwiazdy.   Pozwól, bym po zmroku mógł przynajmniej patrzeć, wraz z księżycem pobladłym, w jedne z miliarda Twoich oczu.  
    • @violetta on też występuje w wielkim meksykańskim sombreros, mimo że nie widać... ps. meksykański hiszpański różni się od np kubańskiego hiszpańskiego tym, że u Meksykanów słowa są pełne słońca, śpiewane szeroko, a Kubańczycy tak jakby urywają końcówki słów... A propos, pan Miguel jest Meksykaninem        
    • @huzarc Dziękuję pięknie. @Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam
    • Czy rozumiesz nie kochać kogoś, kiedy lampy się zapalają, tęsknić za mrocznawym morzem, gdzie nie znajdą mnie wcale   Nie rozumiesz tych niemych chwil, gdy ktoś mówi, a ciebie nie ma, tyś horyzont a życia wir odpycha w wewnętrzną przepaść   Czy rozumiesz zebrania ludzi, gdy nie szukasz nikogo, zbyt znasz ich, lecz nie możesz wytropić sam siebie, co tu robisz, śmiejąc się na dnie?   Nie rozumiesz szukającego, który tabor wiecznie ma w głowie, który nie chce nic dzierżyć na własność, od pieniędzy woli odpowiedź   Czy rozumiesz moją samotność, szczęście w sercu, a obok jazgot, który truje sen i fantazje, nie masz uciec gdzie, aby zasnąć   Czy rozumiesz nie kochać kogoś i latami umykać w dal Ja tak zawsze w mym sercu miałem, że wolałem nieznane niż was
    • @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...