Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gdzie jest Miłosz


Rekomendowane odpowiedzi

@morydz Miłosz zdaje się być jakąś tajemnicą zawisłą między dwojgiem ludzi. Najbardziej oczywiste skojarzenie: Miłosz-miłość. Dla mnie nie potrzeba tu skojarzenia z Miłoszem-poetą. 

 

Zdaje się, że muszę zmienić swoje nastawienie - nie dzielić poezji na białą i rymowaną, a na dobrą i złą - czyli podoba się lub wypad :D

 

I te "gasnące blizny"...! Niby prosto, ale niezwykle uroczo. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mnie byłoby megaprzyjemnie! Tylko że wiersz wcale nie jest o Cz. Miłoszu ;>

Doskonale wiem, że można, przecież Cię czytam ;P

Skojarzenia z Miłoszem-poetą są nieuniknione, wiem o tym. Jednak, jak słusznie zauważasz, Miłosz w tym wierszu to po prostu spersonifikowana miłość ;>

Może z tym "wypadem" to zbyt radykalne podejście, ale na pewno nie warto obojgu dawać szansę. Wszak zarówno wiersz wymowany, jak i biały czy wolny, można napisać dobrze albo źle.

Dziękuję!

A to niespodzianka. Siemanko! :D

Dziękówa ;]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@morydz Podoba mi się jak użyłeś w wierszu Miłosza. Udowodniono, że stan chemicznego uniesienia w zakochaniu trwa do 2 lat, potem mózg schodzi z wysokich obrotów produkcji wszystkich upajających substancji. Miłosz - jednostka zakochania, okres ważności max 2 lata. Miłości daję więcej ;) Świetny wiersz, ech. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miłosz jako jednostka do mierzenia poziomu miłości - to jest tak dziwne, że aż fascynujące xD No i przy rozwodzie byłby konkret - panie sędzio, powodem rozwodu jest spadek poziomu miłości do jednej piątej Miłosza na senunkdę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Skoro świetny, to proszę się cieszyć, a nie jakieś posapywania mi tu

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...