Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dzieci spod lasu


Rekomendowane odpowiedzi

Dzieci spod lasu inaczej szczypie mróz;
dzieci spod lasu inaczej szczypie mróz;
W nos popieści delikatnie,
a o stópkach to zapomni.
Szalik wiąż, wkładaj but,
sznuruj but.


Dzieci spod lasu nie skaczą dobrze wprzód;
dzieci spod lasu nie skaczą dobrze wprzód;
bo wzwyż skaczą przez skakankę,
albo w klasy grają w szkole.
Nie mam prądu w telefonie,
Pani krzyczy, nie rozumiem.
Prędko hop, szybko siup,
hop i siup.


Dzieciom spod lasu nie prędko iść na dwór;
dzieciom spod lasu na dwór nie śpieszy się;
bo na dworze zimno, wieje,
a kakao miło grzeje.
Miło zostać dłużej trochę,
długa droga, na osłodę
pij i leć, w środku miód,
dobry miód.


Dzieci spod lasu rzadko chodzą w las.
dzieci spod lasu rzadko chodzą w las.
W lesie groźny wilk to biega,
w chowanego, to się nie da.
Jak znów wpadniesz, to już bieda,
nie masz fantów, żeby sprzedać,
tutaj nie, tędy nie.
Szukaj sam.


Dzieci z lasu rysują inny wzór;
dzieci spod lasu rysują inny wzór;
Bo jak las to rysowany,
żadnej zaspy ani bagien,
gdzie sarenka sobie biega,
nikt nie krzyczy i nie strzela.
w oknie puch; tańczy śnieg,
w cicha noc.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam -  słabe pisanie tu widzę taka dziecinada - 

                 ale to tylko ja - może innym się spodoba...nie kumam tych powtórzeń - 

                                                                                                Pozdr.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@chlopiec Pomysł na pewno jest. Chwilami jest wykonanie i czucie słowa. „Technicznie” do przemyślenia. Pewne rozwiązania w mojej opinii udane (z tekstu wyskakuje gorzka refleksja, temat i emocje są klarowne),ale zapis do dopracowania. Tak czy siak - tekst zatrzymał, zwrócił uwagę. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...