Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@[email protected]Bez cienia wątpliwości nie jestem jedynym, którego fascynują góry; jest w nich coś bezapelacyjnie czarownego. Podczas mojego krótkiego pobytu parę lat temu w Edynburgu, Szkocja podziwiałem majestat Arthur's Seat wprost z okna pokoju w którym mieszkałem. Nigdy nie zapomnę dech zapierającej wspinaczki na jego szczyt, serce wręcz do gardła podchodziło. 
Wierzę, że jeszcze w tym życiu, odwiedzę majestatyczne polskie góry, a jest ich wiele jak wiesz. Chciałbym zobaczyć, chociaż z daleka Mount Everest.
Serdecznie pozdrawiam Cię "Janosiku." ;-)

Opublikowano

Nie mogłam się oprzeć Tobie, Grzegorz... tzn. tytułowi Twojego wiersza.

Góry..... ehhh..... zlazłam je trochę, głównie Tatry, fotek nie wrzucę, bo tyle tego mam, że szok.!

Ta lektura była czystą przyjemnością.

Pozdrawiam.

  • 1 rok później...
  • 1 rok później...
Opublikowano

Orlą przeszłam dawno temu, przeskakując jak kozica z kamienia na kamień. Ale zawsze wolałam słowackie, odludne, straszne.. oczywiście nie samotnie :)

Dziś z pokorą opisuję malutkie szczyty paruset metrowe, prawdziwe wyzwania dla ludzi nie zawsze pięknych i młodych, drobne osiągnięcia nawet balkon są dla wielu godne pucharu świata. 

Nie wiem jak wygląda Orla "z nizin. Ładnie to opisałeś.

Może jakiś mały wierszyk, Grzesiu, hę?

 

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...