Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

te motyle nie piszczą na widok kwiatów
natłukę je po paszczach dla zasady
wpuszczę w maliny swoimi wyziewami

z ich łbów pościągam bujne tupeciki
takiego walczyka winę na parkiecie
to jeszcze nie koniec zaszczanego halloween

naznosili do domu karmelowych przysmaków
populacja much zmniejszyła się drastycznie
kiedy nie ma na czym usiąść odpadają skrzydła

trzęsą się ręce od podobnych zapaści
mrok dynda i włosy siwieją na chwile
makiety z niebem przewracają się

Przeniesiony

Opublikowano

Niestety, Panie Natanie, ja się nie zgadzam — to jest bełkot i nic z tego nie wynika moim zdaniem.
Owszem, używanie konkretnie nacechowanych określeń i środków tworzy jakiś wydźwięk, przede wszystkim wyłazi agresja.
Ale czy do tego potrzeba aż tylu słów? Gdyby Pan wywalił połowę, nic by taki czytelnik jak ja na tym nie stracił.
Ja jestem w stanie dużo znieść. Ale to któryś Pański wiersz, w którym widzę dokładnie to samo. Agresywne bicie po oczach zlepkiem przypadkowych skądinąd skojarzeń. Moim zdaniem.
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trafna metaforyka nie może być bełkotem, to się wyklucza.

No, czy ja wiem... Wg mnie trafna metaforyka może mieć 2 postacie:
1) opcja pierwsza - oryginalność użytych konstrukcji;
2) opcja druga - powszedność użytych konstrukcji lecz odpowiednio dobrana do treści.
Tutaj, niestety, nie odnajduję śladów w/w. propozycji. Plus te wulgaryzmy - winno się ustanowić ustawowy zakaz ich używania w poezji!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiersz to nie tylko metaforyka, bełkotliwy jest styl, na który ja się nie zgadzam, poza tym, jak już napisałem, z wiersza przebija przede wszystkim agresja, głównie poprzez dobór słów (metaforyki też)
i jest to któryś z rzędu taki wiersz
to wszystko
pozdr
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiersz to nie tylko metaforyka, bełkotliwy jest styl, na który ja się nie zgadzam, poza tym, jak już napisałem, z wiersza przebija przede wszystkim agresja, głównie poprzez dobór słów (metaforyki też)
i jest to któryś z rzędu taki wiersz
to wszystko
pozdr


Hm przebija co ma przebijać. I pewnie będzie jeszcze nie jeden, nie ma zakazu pisania podobnych wierszy seriami.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trafna metaforyka nie może być bełkotem, to się wyklucza.

No, czy ja wiem... Wg mnie trafna metaforyka może mieć 2 postacie:
1) opcja pierwsza - oryginalność użytych konstrukcji;
2) opcja druga - powszedność użytych konstrukcji lecz odpowiednio dobrana do treści.
Tutaj, niestety, nie odnajduję śladów w/w. propozycji. Plus te wulgaryzmy - winno się ustanowić ustawowy zakaz ich używania w poezji!

Ooo a moja metaforyka to niby nie jest oryginalna albo trafna ?! Bardzo trafna jest i dobrana do treści.


Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie tylko Pan, ja też się śmiałam. Przynajmniej do pewnego momentu.


Chciałbym podziękować w tym miejscu wszystkim którzy się śmiali. Inaczej bym już chyba zwątpił całkowicie w sens mojej poezji.

A który to był moment ?


Pozdrawiam
  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

Po lekturze wierszy epatujących oniemiałych zachwytem nad pięknem świata albo bezdenną rozpaczą (która jest juz przereklamowana) nareszcie znalazłam utwór o kiczu. O zabijaniu kiczem i zabijaniu samego kiczu. Nie wydaje mi się, by takie było przesłanie autora - prawde mówiąc, rzadko kiedy myslę o samym autorze - ale dla mnie motyle/muchy/karmelowe przysmaki bardzo dobrze pasują do opisu "interakcji z otoczeniem". W każdym razie - mojej. Czasami. Gdzieniegdzie.
A co do śmiechu, to nie tyle się śmiałam, co miałam przed oczyma wizję twarzy rozciągniętej lekko pogardliwym, ale juz bezsilnym grymasem, który może kiedyś nawet przypominał uśmech, ale te czasy dawno minęły.
Natomiast co się tyczy wulgaryzmów - nie przeszkadzają mi, ale mogło by się bez nich obyć. Wiersz nic by na tym nie stracił.

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...