Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Codzienność

Konrad Koper
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Konrad Koper

Konrad Koper

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Chciałem zobaczyć :

szczyty, wyżyny, granie

i jaskinie…( Są labiryntami.)

 

Lecz ogarnęła mnie niemoc.

 

Sięgnąłem do chlebaka po :

herbatę, chleb z masłem; serem, kiełbasę…

 

Posiliłem się,

wziąłem głęboki oddech

i chwyciłem ducha.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

9
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
ais

ais

Opublikowano
Opublikowano

Taką codzienność mogłabym przeżywać codziennie.

 

Mam tylko jedni pytanie:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślałam, że idąc w góry wygodniej zapakować wszystko w plecak.

Ale chlebak też można zapakować do plecaka ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wędrowiec.1984
      Rachael

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.
    • Leszczym
      Wczoraj?

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Konrad Koper ok, dzięki :) @Starzec No trochę tak.  @iwonaroma Taka prawda życiowa :) Dzięki
    • Leszczym
      synchroniczność

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Adaś Marek Szczerze sądzę, że jest coś takiego. Przypuszczam tak. Ale no nie umiem udowodnić. Pozdrawiam M. 
    • iwonaroma
      stary świat

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Klimatycznie, a na koniec z mocną puentą. 
    • iwonaroma
      Big Bang

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Bardzo mi się podoba :) Świetne :)   P.s. A czemu nie można Cię polubić? :) Poobserwować ? :) (Chodzi o wyłączenie tej funkcji z profilu.)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...