Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nawrócona pątniczka

Luthien_Alcarin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Agato, wiersz pełen ciekawych , mocno akcentowanych sformuowań , metafor.Wyczuwam w nim Twoją wirtuozerię zaklęć słownoplastycznych.Precyzyjnie posługujesz się sztuką słowną, tak więc , czekać będę na dalsze magiczne klimaty ,we wszelkich Twoich strukturach myślowych .Pozdrawiam plusssowo ;-)))

Mea Liberta

Mea Liberta

Opublikowano
Opublikowano

lubimy gimnastykę, co? rozciągamy, wyprężamy, potem odprężamy. nono, pani Agato. spijajam - bardzo ciekawe - kiedy to wymyśliłaś?:P
dawanie rad to jedno, umieć zastosować - drugie. Daje do myślenia, szkoda tylko, że i tak się o nim/tym zapomni.
ok, obniżyłam te 'notowania', więc mogę iść;) pozdr.

Behemot

Behemot

Opublikowano
Opublikowano

"Życie stało się lepsze, towarzysze,
życie stało się weselsze."

Takie słowa chciałoby się powiedzieć po przeczytaniu tego wiersza. Jeden z lepszych jakie czytałem ostatniemi czasy. Dawno nie komentowałem niczego twojego autorstwa i od razu trafiam na niezgorszy tekst. Świetnie i dobrymi słowami pokazuje istotę zycia. Jedynie co mnie mierzi to ta 'macica' w pierwszej linijce. Rozumiem, że biolchemowskie fascynacje i chęć zasymbolizowania poczatku zycia były silne, ale ów organ jakoś dysonasuje mi wobec całej dość zgrabnie i przyjemnie napisanej całości. Jednym słowem, daję duży "+" i zachęcam do daleszego pisania.

Pozdrawiam

Paweł

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Cisza pod skórą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @NelaMocny przekaz, dużo emocji i piękny ostatni wers - o sensie bólu. Bardzo mi się podoba Twój wiersz. 
    • lena2_
      w pełni

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • Berenika97
      wiatr

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • Berenika97
      "odwrócona dekantacja"

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • Witalisa
      cyt.

      Przez Witalisa · Opublikowano

      I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...