Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@Waldemar_Talar_Talar Gdy dwa grzechy w kupie,
                                          kto wtedy myśli o d...e?


Pozdrawiam Waldku.

@Somalija Ago...  przejściowe
                      to wycieczki rowerowe.
                      Miłość jest stała...
                      czasem wspaniała.

Miłego dnia.

@Rolek Bo cycki Rolek Boska etiuda
                  reszta na boku...  nawet uda.

 

Pozdrawiam.

@Amber Wiersz Amber pisany pod wpływem chwili o żadnym balansie nawet nie myślałem, ale jak się udało cokolwiek przekazać, rozweselić, czy może coś więcej /uff!/ to chwała Wam za to. Wy czytacie, ja tylko piszę.
 

Pozdrawiam.

Edytowane przez [email protected] (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@[email protected]

Pamiętasz film Yesterday z 1984 roku? Scena "szukania" fal Radia Luxembourg. Pasują do "Kiedy położysz ręce nad nieboskłon,policzysz gwiazdy i jednej zabraknie." Wtedy nagość kobiety oglądana na czarno- białych pocztówkach przekazywanych sobie w szkole lub wymienianych na resoraki była absolutnie romantyczna i wspaniała jak lata młodości.Wiersz bardzo mi się podobał, przywołał wspomnienia. Niektóre wersy godne malinowego chruśniaka.

Opublikowano (edytowane)

@WiechuJK Wiechu wszystkie koleżanki i koledzy w Technikum zawsze mówili do mnie - Grzechu, tak głęboko to utkwiło, że wróciłem do tego. Natomiast babcia zawsze do mnie mówiła - Grzesinek, co mnie deprymowało.

Wiechu i Grzechu w jednym stali domku,
jak chcesz swoją połówkę to z całości odkrój.
 

Pozdrawiam Wiechu.

@Stracony Filmu tego nie oglądałem co usprawiedliwia mnie przed jakimkolwiek plagiatem, a "Malinowego Chruśniaka" dodałem dla pełnego zobrazowania Twojego wywodu.
 

Pozdrawiam.

Edytowane przez [email protected] (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@[email protected] Teza być może trochę słuszna o niepisaniu o sobie jest dyskusyjna. Wielu dobrych poetów tak czyniło i są tacy, którzy czynią tak w dalszym ciągu. Ostatnio rozmawiając z kumplem na ten temat doszliśmy do Fridy Kahlo. Namalowała mnóstwo najróżniejszych autopotretów, a cały świat w tym odnalazł cząstkę siebie. Wiem, że piszę teraz o malarstwie i o przykładzie z górnej, ba, najwyższej półki, ale sztuka i poezja chodzą najróżniejszymi drogami. Ten Twój wiersz jak piszesz o Tobie bardzo mi się podoba ;))

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa Ten wiersz ma w sobie dojrzałość i ciszę, jakby pisał go ktoś, kto wiele widział, ale nie chce już krzyczeć. To tekst o godzeniu się ze światem, który może być niedoskonały, pozorny, czasem groteskowy, ale jednak „nasz”. Czuć tu świadomość uczestnictwa, nie tylko oceniania – to czyni go uczciwym i bliskim. Pozdrawiam:)
    • ich świat jak twierdza ich świat jak zagadka ich a może moja   warstwami nakładana na z wnętrza stary cel do którego zdążam nie pamiętając o tym   ich bańka mydlana ich sól do potraw ich a może moja   bywa taka nietrwała jak chwila jak sytość jak demo program działający w tle   ich miłość do mnie ich szacunek do mnie ich a może mój   mijany codziennie zgryźliwy wrażliwy przeciętny na skali szarość pospolita   nasza do kolorowania  
    • @Berenika97  tak, może prześladować. Nie przepadam za Picassem, ale Guernica robi wrażenie.
    • Przed bramą Arsenału siedzi lew murowany. Na tylnych łapach ma losy zapisane, świątynie w Atenach, mury Bizancjum i fiordy Skandynawii. Na nich świat przemierzył od Algarve i Petersburga, do wysp Aran w zatoce Galway. Plaże Krety gdzie sztuka minojska. Zwiedzić Londyn Paryż, Berlin, Rzym, Madryt, Warszawę i Moskwę. Mówić ustami Oktawiana Augusta, jakie to "znajome i kruche". Obudzić duchy. A potem w ogrodach Sennufera myśli pozbierać. One tam stoją pośród pokrzyw szelestu, krzyczą.   Hej! Jeszcze raz narwij agrestu. A może wcale zrywania nie mieli w planie, chcą tylko namiętność i młodość jeszcze raz wyśpiewać na polanie? Przeszłość jak runy na łapach zapisane wspomnienie, czerń i błękit ubrany w ucieleśnienie. Pięć sekund już lwu z Pireusu to za mało, by posłać uśmiech światu, Europie, sobie. Paradise jak Raj te słowa już nie wystarczą, w nich jest tylko obłędne już, niemożliwe pragnienie.   -cdn-                
    • @Berenika97 Oj, znalazłaś mnie tutaj, a już chciałam wywalić ten wiersz, znaczy zabrać - ale teraz szkoda mi Waszych komentarzy, które sobie bardzo cenię.  A to maleństwo, napisało mi się kiedy w sobotę Gdynię nawiedziło wietrzysko, a ja myślałam, że wywieje mi wszystko z głowy - tymczasem przywiało :) Dziękuję Duszko.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...