alu mi nium czyli najdroższa z kruszców

[Pan Ropuch]

litowe złącze połączy 
złotym brokatem obsypie nas
miedziowe lowe drucikogwoździkiem
ten chromowany szał śniedzieje
erozją ciał opiłki z piłki ostrzą
srebrne zęby w tysiącach 
stopni wolframowy żar

 

magnetyzujesz minusem przylegam tak
przewodzisz uczucie uziemiam ja
rtęciowo-miedziowy ogarnia nas
metalicznie płynnie połysk skwar

 

uderza młot skrzypi zawiasu płot 
wahadło zegara mosiężny lot
brązem odkształca się każdy ślad
platynowe popiersie cynkowany kwiat

 

iryd ci dam żelazem
zabrzęczy niebo za rod

 

 

 

 

 

Edytowane 11 Sierpnia 2021 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@Pan Ropuch Kupuję bo jestem elektroenergetykiem a na łączach plus-minus zawsze jest ciekawie.
 

Zaczynam lubieć Twoje wiersze, a hoj!

[Pan Ropuch]

@dot. Umysł Pana Lema i jego niepojęte myśli wciąż podróżują przez lata świetlne do naszej świadomości, zadziwiające ile pokoleń w przód będzie z nich czerpać i odkrywać jak były celnie stawiane. Potęga jednego umysłu.

 

Pan Ropuch

 

@[email protected] Biorę za pewnik, choć z prądem staram się zawsze uważać. 

 

A hoj!

Pan Ropuch

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie i uświadamiająco - 

                                                                  Pozdr.

[Gość Radosław]

Daleko mi do formy,  ale blisko do treści;) 

 

Dobre! 

[iwonaroma]

Ależ fajne :) Od superowego tytułu (alu mi nium :) genialne :))

aż po iryd i rod  :)

'r' wypadło ze 'srebrne' (pewnie przez te zęby ;)) 

[Pan Ropuch]

@iwonaroma Dziękuję, za wrażenia!

 

ps. "r" doklejone :) 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane 11 Sierpnia 2021 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)