Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W dupie świat miałeś


Rekomendowane odpowiedzi

spójrz człowieku za siebie

spierdoliłeś wszystko coś

na drodze spotkał - dziś

mówisz to nie ja

 

a kto kurwa świat popsuł

nie mój drogi nie tak

jest jak myślisz

inaczej było

 

nie patrzyłeś w przód

psułeś lewą i prawą

stronę życia - mówiłeś

że jesteś panem...

 

a świat gdzieś miałeś

tak moi mili jesteście

ciekawi o kogo tu 

chodzi  - a może

też o ciebie...ha...ha.

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Waldemar_Talar_Talar oj Waldemarze dzisiaj mocno i dosadnie. Jeśli przyjąć, że świat jest rzeczywiście spieprzony, co nie jest aż tak oczywiste jakby mogło się wydawać, to wszyscy mamy w tym swój udział. Każdy adresat tego wiersza (pewnie są pewne wyjątki) i prawdopodobnie jego Autor (wybacz jeśli napisałem nieprawdę).  

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - jakoś tak krzywo  wyszło  - dzieki już poprawiłem.

                                                                                                  Pozdr.

Witam - napisałeś prawdę - wszyscy jestesmy winni

nie możemy udawać ta prawda boli...bo musi.

                                                                         Pozdr.

Witam -  znalazłem ten wiersz aw archiwum - ale myślę że jest na czasie.

Wszystko co nas otacza psujemy tylko  udajemy że tego

nie widzimy - a to kiedyś nas zgubi - 

                                                                Pozdr.

Witam - dokładnie tak Marku - dzieki że zajrzałeś.

                                                                                    Pozdr. optymistycznie.

                                   

Witam -  dziekuje za zrozumienie - jest miłe.

                                                                           Pozdr. usmiechem

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Waldemar_Talar_Talar Tak trochę boli, ale mamy jeszcze sporo szans żeby dużo naprawić. Szczerze, to mi się wydaje, co jest też bardzo zresztą dyskusyjne, że ciągle było, jest i będzie tak samo. Przemijają pokolenia za pokoleniem z tymi samymi wątpliwościami, problemami, rozterkami, wizjami, tekstami i oczekiwaniami, a świat idzie w swoim zupełnie nieprzewidywalnym kierunku, którego co do zasady nie potrafimy ani przewidzieć ani zmienić. Mimo iż w kilku miejscach w mojej książce napisałem, że świat chyli się ku upadkowi (mam nadzieję, że to przeczytałeś) to prawdę mówiąc bardzo bym chciał żebyśmy te jeszcze 500 lat tutaj pobyli. Może uda się to co wydaje się teraz niewykonalne, a mianowicie rozwój cywilizacji kosmicznej? W zasadzie pojawia się więcej pytań niż jakakolwiek racjonalna odpowiedź. 

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba powinno być 'ich' (?)   ze słowami bywa różnie, jednym zaciemniają i tak już ciemny obraz, innych poruszają, chociaż są kłamliwe, ale są i tacy: kturyh  jusz nic nie wzrósza   a z różą jest jak z wróblem w garści i widać i czuć i miło było dostać                                                        ;)
    • Zadowolony? Tutaj dziurę wierć - Myślę o ciele, Gdyż wszystko legło, co miało nadzieję! Komnata czeka – w dół dwa metry ćwierć. Zostało jeno objąć zimną śmierć!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...