Do zabieganych

[dmnkgl]

Za czym tak biegniesz przyjacielu?
Cień chcesz przegonić, zachód słońca?
Tak bardzo dotrzeć chcesz do końca,
Że zapomniałeś swego celu.

 

Bieg dla biegania, wiersz dla słowa,
Szum aby zdławić ciszę w sobie.
Doprawdy, możesz stać na głowie
Lecz sensu brak się nie uchowa.

 

Jest niczym dziura wewnątrz serca
Która tak łaknie wypełnienia
Że życie w dziwny trans zamienia,
I świat w twych oczach wskroś przekręca.

 

Więc się zatrzymaj choć na chwilę,
Nim przyjdzie życia zima siwa.
Posłuchaj co z oddali wzywa,
Niech troski pozostaną w tyle.

 

Może odpowie ciszą ziemia,
Może wiecznością wiatr zaszmera
A może tu, w tym co jest teraz
Odnajdziesz cel i sens istnienia.

 

Bylebyś losu nie podzielił
Tych którzy gnając, brnąc przez życie
Spalili siebie całkowicie
By zdobyć to, co zawsze mieli.

 

 

[Wątpiciel]

Piękne.

[dmnkgl]

@Wątpiciel @Gosława Bardzo mi miło :)

 

[duszka]

@dmnkgl  to jest dla mnie bardzo piękne:

 

Może odpowie ciszą ziemia,
Może wiecznością wiatr zaszmera

 

...i nie tylko to :) Pozdrawiam.

[dmnkgl]

@duszka Może dlatego, że kiedy człowiek się zatrzyma łatwiej mu dostrzec piękno? Dzięki za wizytę :)

[Marek.zak1]

To już skomentowałem w tekście Waldemara, żeby osiągnąć ambitne cele, trzeba zapierdalać, mieć do tego szczęście i oczywiście umieć odpoczywać. Ludzie biegną, bo chcą zrealizować swoje marzenia, niektórzy być jak Robert Lewandowski, inni jak inne swoje ideały z innych dziedzin.  To nie jest bieg bez sensu, tylko po swoje marzenia, które truchtem się nie dogoni. Pozdrawiam

[jazzkółka]

@dmnkgl To ja w biegu rzucę, że bardzo Misię podoba, w formie i przesłaniu :-) 

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[dmnkgl]

@Marek.zak1  Oczywiście, że tak, ale mówisz o ludziach z dobrze ugruntowanym systemem motywacji. Jest to jednak wiersz skierowany raczej w stronę osoby porwanej przez wyścig szczurów, albo po prostu zagubionej w życiu. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Takiemu człowiekowi ambitny cel nie zapewnia sensu, a przynajmniej nie z definicji. Wielu chce je osiągać, ale ich prawdziwym celem jest zazwyczaj coś innego- potrzeba akceptacji, bycia kochanym, poczucie bezpieczeństwa... po prostu coś leżącego głębiej w psychice. Prowadzić to może do tego co starałem się poruszyć w ostatniej strofie- spalenie w imię tego co było cały czas na wyciągnięcie ręki. W założeniu nie jest to więc tekst nawołujący do jak to ująłeś ,,truchtania", ale zastanowienia się na czym w życiu najbardziej nam zależy. Pozdrawiam serdecznie :)

@opal Wracając do biegu odpowiem, że bardzo mi miło to od ciebie słyszeć :)

[Marek.zak1]

@dmnkgl Oczywiście, ze trzeba mieć jakiś motywujący, ambitny, ale osiągalny cel, a sukces, w skrócie, bardzo przybliża akceptację, uczucie, a jeszcze warto wspomnieć, że stety, niestety, kobiety to bardziej kochają jednak tych, którzy ten sukces osiągają, więc tym bardziej warto się starać:). M

[dmnkgl]

@Marek.zak1  A co jeśli masz już kochającą kobietę i przez pogoń za karierą ją stracisz, bo poświęcałeś jej za mało czasu? Życie pisze różne scenariusze i nie zawsze ambitny cel optymalizuje preferencje. Różnie też można definiować sukces. Moim zdaniem najważniejsze w tym wszystkim jest to, by wiedzieć czego się chce. Pozdrawiam :)

 

[Marek.zak1]

@dmnkgl Kobiety szanują facetów, którzy mają pasję, są zaangażowani i osiągają sukcesy, a zasada 2 X R czyli rozsądek i równowaga zawsze obowiązuje. Pozdrawiam

[[email protected]]

@dmnkgl Popatrz my wszyscy o gonitwie,

                    a życie nam swój numer wytnie.

Pozdrawiam Dominiku.

[Jacek_Suchowicz]

wiersz owszem zatrzymał, le zawiera za dużo wypełniaczy sylabowych proponuję tak na przykładzie trzech pierwszych strof:

 

Za czym biegniesz przyjacielu?
Cień przeganiasz, zachód słońca?
bardzo dotrzeć chcesz do końca,
Zapomniałeś swego celu.

 

Bieg by biegać, wiersz dla słowa,
Szum by zdławić ciszę w sobie.
Nawet możesz stać na głowie
braku sensu już nie schowasz

 

Jest jak dziura wewnątrz serca
Która łaknie wypełnienia
Życie w dziwny trans zamienia,
i świat w oczach twych przekręca.

[dmnkgl]

@[email protected] 

Wytnie- podetnie nogi snadnie

I kto wie w jaki dół się wpadnie.

Zdrowia Grzegorzu :)

@Jacek_Suchowicz Może i zawiera, ale w mojej opinii na tym zyskuje bo bardziej płynie (co jest chyba ogólną cechą nieparzystozgłoskowców). Dziękuję za krytykę, ale tym razem zostanę przy tym co jest :)

Pozdrawiam serdecznie

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - zacnie dziś u ciebie - tak lubię.

                                                                       Pozdr.

[Gość Radosław]

@dmnkgl

Nie da się nadrobić czasu budowania relacji. Takie rozwiązania są dobre na krótką metę, a sukces w  zakresie kariery nie zrekompensuje utraty miłości, więzi, czy zaniedbań w wychowaniu dzieci. To są dwie różne płaszczyzny. Sukces zawodowy -  jak najbardziej, jeśli nie cierpią nad tym najbliżsi, więzi i głębokie potrzeby. 

 

Tak to widzę. 

 

Pozdrawiam. 

 

Edytowane 25 Stycznia 2021 przez Radosław (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Przeczytałam z przyjemnością. :)

 

Pozdrawiam

 

[huzarc]

@dmnkgl psychoza nawyków, cała nasza codzienność;)

[Sylwester_Lasota]

Formalnie bardzo dobry tekst. Z przesłaniem też się zgadzam w stu procentach, chociaż, chociażby ze względów formalnych, jest ono pewnym uproszczeniem.

Pozdrawiam serdecznie

[Luule]

Trochę jak dla mnie zaprzywieszczone w formie, no ale można powiedzieć że ten typ wiersza tak ma. Najbardziej podoba mi się ostatnia strofa. w kontrze do komentarzy - podkładam tu szeroko rozumiane szczęście, którego ta pogoń bardzo często złapać nie może, szczególnie gdy złudnie  wiąże się ze statusem, posiadaniem. Ale o pędzie było już wiele, i wiele tego wałkowałam w sobie, dlatego nie znajduję tutaj niestety dla siebie nic nowego.