Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, że tak, ale jeśli wrzuciłeś tekst do warsztatu, to znaczy, że ciągle chcesz nad nim pracować i oczekujesz uwag dotyczących pracy nad tekstem od czytelników. Czyż nie?

Jest lepiej, moim zdaniem, ale szedł bym dalej w tym kierunku.

Opublikowano

@Sylwester_Lasota Sylwek masz rację. Kiedyś tutaj popełniłem podobny rodzaj błędu napisałem bardzo kiepski tekst zawierający ciekawą myśl pt. "Biały kruk". Nie potrafiłem tego inaczej napisać, a wiadomo było, że tak by trzeba było zrobić. Wiersz wylądował w koszu. Tutaj mam tak samo. Jeśli mi wskażesz co konkretnie nie odpowiada ci w wierszu "Na stronę" to poprawię. Sam z siebie nie potrafię tego uczynić. Myśl o rozstaniu rozwinąłem w prozatorskim tekście "Odeszłaś Moniko". Całą historię napisałem od nowa, przy czym to była inna historia innego rozstania.  

Opublikowano

Żeby się za dużo nie rozwodzić (nomen omen) popracowałem trochę z tym tekstem. Wynik może nie jest imponujący, ale też nie chcę pisać Twojego wiersza, tylko wskazać kierunek, w którym bym podążał.

 

zróbmy my bo mamy

zauroczony świat

niechaj się wydarzy

że

duet nasz niczym kwartet gra

 

proza poza groza

gdy ja to ty tamto

zakupy meble rachunki

nam się nas już odechciało

 

padły gorzkie strzały

i strach przed czynami

standard kalkowany

słuszną drogą jest rozstanie

 

zostaną przekleństwa

znów wykropkowane

gdy pamięć omija

bo

nic nie warto wspominać

 

puste pierwsze wiersze

pisane zawodem

smutne puste strony

by

znów sklecić przyszłość na nowo

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ach te że, aż, iż, bo, by do dupy z tym!

Jak piach w zębach,

 

zróbmy my bo mamy

zauroczony świat

niechaj się wydarzy

...

duet nasz niczym kwartet gra

 

proza poza groza

gdy ja to ty tamto

zakupy meble rachunki

...

nam się nas już odechciało

 

padły gorzkie strzały

i strach przed czynami

standard kalkowany

...

słuszną drogą jest rozstanie

 

zostaną przekleństwa

znów wykropkowane

gdy pamięć omija

...

nic nie warto wspominać

 

puste pierwsze wiersze

pisane zawodem

smutne puste strony

...

znów sklecić przyszłość na nowo

 

I praca nad pierwszą częścią, konieczna :-)

 

Przykładowo:

 

zróbmy to

zauroczony świat

niechaj się wydarzy

...

duet nasz niczym kwartet gra

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

 

A propozycja całości:

 

zróbmy to

zauroczony świat

niechaj się wydarzy

...

duet nasz niczym kwartet gra

 

proza poza groza

ja to ty tamto

zakupy meble rachunki

...

nam się nas już odechciało

 

gorzkie słowa

strach przed czynami

standard kalkowany

...

słuszną drogą rozstanie

 

przekleństwa

wykropkowania

pamięci skasowanie

...

nic nie warto wspominać

 

puste wiersze

pisane zawodem

puste strony

...

znów sklecić przyszłość na nowo

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@[email protected] oj tak. Nie umiesz nie buduj. Święta prawda. Czasem jest jednak tak, że nie wiesz, czy umiesz, a zarozumiale twierdzisz, że skoro inni potrafią to i potrafisz i Ty. Może i to trochę podobne do napisania dobrego wiersza, opowiadania, czy książki. To banał, ale jak nie spróbujesz to nigdy się nie dowiesz... 

Opublikowano

@Agrafka Agrafko dziękuję za komentarz. Po wielu przepracowanych godzinach można odnieść wrażenie, że wiersz się udał. Tak naprawdę sporo tekstów już napisałem o rozstaniu, bo tak naprawdę dwukrotnie mi się to przytrafiło. To we mnie trochę siedzi, ale zaczynam uciekać od tego tematu żeby nie być monotematycznym. Ja po prostu sobie tutaj idę, zapewne gdzieś donikąd. Polecam lekturę tekstu "Odeszłaś Moniko" na forum prozy:))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mozzarella fal/le raz z om.    
    • Plaża, tok i kota żal.    
    • @Marek.zak1 Gwiazdy, astrologia i przeznaczenie - coś w tym jest! :))))))
    • Gdy pierwsza skrząca gwiazda, Jakby zagubiona, maleńka, samotna, Zamigoce na tle wieczornego nieba, Oznajmiając wigilijnej wieczerzy czas… A we wszystkich Polski zakątkach, W przystrojonych odświętnie domach, Trwająca od rana krzątanina, Z wolna dobiegnie już końca…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Zatańczą nasze świąteczne emocje, Niewidzialnymi nićmi z sobą splecione, Niczym złote włosy anielskie.   Strojna w bombki i łańcuchy choinka, W blasku wielokolorowych lampek skąpana, Ucieszy oczy każdego dziecka, Błyszczącą betlejemską gwiazdą zwieńczona… A pod choinką stareńka szopka, Z pieczołowitością misternie wyrzeźbiona, Opowie malcom bez jednego słowa, Tę ponadczasową historię sprzed tysięcy lat...   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Biorąc ułożony na sianku opłatek, Zbliżając się z wolna ku sobie, Wszyscy wkrótce obejmiemy się czule,   Wnet z głębi serc, Popłyną życzenia szczere, W najczulsze słowa przyobleczone, By drżącym od emocji głosem wybrzmieć… Wszelakich sukcesów w życiu codziennym, W szkole, w domu i w pracy, Szczęścia, bogactwa, pieniędzy, Lat długich w zdrowiu i pomyślności…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Jedno pozostawione puste nakrycie Echo dawnych zapomnianych już wierzeń, Przypomni tamte stare tradycje,   Gdy pełna czerwonego barszczu chochla, Dotknie ze stukiem każdego talerza, A po przystrojonych odświętnie wnętrzach, Rozniesie się już jego aromat, Wybijający kolejną godzinę stary zegar, Przypomni o upływających latach życia, Gdy w kącie stara pozytywka,  Zagra kolędę znaną z dzieciństwa…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Gdy za oknem prószy wciąż śnieg, Tlą się w pamięci wspomnienia odległe, Czasem mgłą niepamięci zasnute.   Przy wigilijnych potrawach, Zajmie nas niejedna długa dyskusja, O tym jak z biegiem kolejnych lat, Zmieniała się nasza Ojczyzna… A na przyszłe lata pewnie snute plany, Przecinane przez głośne krzyki W sąsiednich pokojach bawiących się dzieci, Wzbudzą często serdeczne uśmiechy…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Dadzą się czasem słyszeć szepty anielskie, Tak melodyjne choć cichuteńkie, W myślach naszych niekiedy odzwierciedlone.   Długie refleksyjne rozmowy, W gronie rodziny i najbliższych, Pozostaną w wdzięcznej pamięci, Powracając na starość przyobleczone w sny… A gdy czas włosy siwizną przyprószy, Wspomnienie tamtych z dzieciństwa Wigilii, Z oczu niekiedy wyciśnie łzy, Otarte ruchem pomarszczonej dłoni…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...