Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K
Opublikowano

Wklejam strofkę o gniewie z mojego wiersza pt. "Niepamięć"

 

Gniew to dyktator i ślepiec zarazem.

Mocno uderza w swej furii szalonej,

Jak krwią zalany, niewidzący bokser

Ciosy zadaje zupełnie na oślep.

 

Te "pazłotka" to bym przemyślał na Twoim miejscu. Niby ok, ale brzmi jakoś tak podlasko ;)

Opublikowano

puchnąca niezależność na pozór nonsensem

lecz gdy się zastanowisz to znaczy coś więcej

dla tego kto przez życie szedł z kimś kogo kochał

urok lata smakował a miesiąc listopad

wręcz niewyobrażalny w samotności pozłota

brzmi to nierealnie - to fakt proszę Pani

a wiersze niby inne lecz wciąż o tym samym

najwyższa przyszła pora zaznaczę to mocno

działać i wśród ludzi zagubić samotność

 

 

Pozdrawiam:))

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hmm... w treści tego  słowa nie zapisałam.

 

Wyłapałaś chyba najważniejsze, jak dla mnie... to o gniewie.

 

"podlasko"... :) .. być może... a przemyśleć co nieco można, to zawsze...

 

Dziękuję Wam bardzo za wejścia. Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

fregamo ... Twoją pierwszą reakcję pod treścią trudno nazwać komentarzem,

to tylko dwa słowa...  "puchnąca niezależność.. hym..."

że puchnąca, ok.. ale nie.. niezależność... w treści jest, należność i zgodzisz się chyba,

że to dwa różne słowa, więc nie wiem, kto i do czego ma tu mieć dystans.

Może czytajmy wolniej i zachowajmy konsekwencję w postach, bo najpierw pomyliłeś

słowo, a teraz 'nagle' wtrącasz, że pazłotka banalne, możliwe, ale zawijanie chwil

w pazłotka, by stać się dzieckiem, to jedyny punkt w treści, który może być miły dla oka,

jeśli wziąć pod uwagę matowość, wręcz chropowatość pozostałych cząstek wiersza. 

Sorry, rozgadałam się, ale krócej nie mogłam.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kupujesz Waldku.? ok. "sprzedam" za trzy gorsze, a wers z pazłotkami też lubię.

 

 ... o "niezależności" wspomniałam już w odp. dla fregamo... ale słowo to nawet pasuje

w Twoim poście. Drogi Jacku... skrobie mi się od czasu do czasu w tonacji c-moll,

ponieważ od dawna już mam ochotę na normalność w naszym kraju, a ta ciągle ucieka,

a to, chcąc nie chcąc wchodzi mi w wersy. U mnie, póki co, nie ma mowy o samotności.

 

Franku k ... zapomniałam dodać słówko do Twojej strofki..

dużo prawdy w tym, że gniew to ślepiec i może go furia ponieść.

 

Panowie, dziękuję Wam za obecność u mnie. Ślę pozdrowienie.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Gość Radosław
Opublikowano

Nasycony, nieoczywisty, wymagajacy oddania, skupienia. 

 

Najbardziej trafia do mnie trzecia strofa z jej osiową częścią "oddycham pod wiatr". 

 

Skarga, jak najbardziej do wysłuchania, zrozumienia. Szukam kluczy do tego wiersza. 

 

Pozdrawiam.  

 

 

Opublikowano (edytowane)

Kot ... Kocie, chyba bardziej wolę pomyśleć, że spodobało Ci się sformułowanie..

... z połaci dachów schodzi gniew...  bo ten fragmencik, sam w sobie,  jeśli

przytrzymasz go w dłoni, rzeczywiście niewiele mówi.
No i... bywa, bywa, że nie wiadomo, co co chodzi. Nie przejmuj się tym.

 

w kropki bordo ... Skąd taki zapis.? z mojej głowy...  początkowo był jeden enter,

ale czasem przed wrzuceniem coś zmieniam, dołożyłam dwa, powiedzmy dla 'wyhamowania' pomiędzy. Oderwane zdania.. hmm, będę się bronić. Dwie pierwsze mogłyby być razem,

ale nie są, niemniej łączą się zarysem myśli, jest natomiast pewien uskok tematyczny,

z III- ciej na IV- tą, a całość miała zamknąć się w 'skardze'... jeśli nie do końca tak jest,

cóż... nie jestem perfekcjonistką, mogłam czegoś nie dopracować....

 

ais .... dziękuję za czytanie.

 

Dziękuję Wam za posty, pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i przepadła moja odp.

Przede wszystkim dziękuję Radek za dopisanie komentarza, bo to słowa są dla mnie

najważniejsze, lepiej wyczuwam myśli Czytelnika.

Cieszę się, że wyszczególniasz.. oddycham pod wiatr... bo często tak się u nas oddycha.

Piszę z pozycji - ja - mając nadzieję, że inni odnajdą się w treści... 

że nasycona, gęsta, możliwe... że być może wymaga nieco skupienia, pewnie też...

a czy ktoś będzie takie skargi słuchał.? wątpię. Mnie na pewno troszkę ulży, chyba.

Dziękuję, także pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Cześć Natalia 

Te wersy, to jakbym ja sam napisał o sobie. Mamy najwidoczniej bardzo podobnie i nie jest to z mojej strony absulutnie żadna próba wazeliniarstwa pod tekstem. Jestem poruszony, po prostu, że znalazłem tutaj tyle z siebie. 

Zapis jedynie chyba mógłby wyglądać nieco inaczej, może bez linijki przerwy pomiędzy wersamil. 

 

Uściski 

Opublikowano

Czarku ... wierzę, że Twoje posty to rzeczywista reakcja na daną treść i całkiem możliwe, że o niektórych zawirowaniach myślimy podobnie. Co do wersyfikacji, słowa "kropki" 'zaszumiały' trochę w głowie i może niepotrzebnie  porozdzielałam przed wrzuceniem, ale istnieje także możliwość przestawienia

wersów i dopiero dzisiaj mogę to zrobić.
Tematycznie, to i ja Ciebie ściskam, dzięki.

 

huzarc ...  mam dystans do mijającego czasu, ale zerkam też na to co wokół, wiele spraw zwyczajnie boli,

a to wybudza refleksje, czasem złość, bo zaczynasz rozumieć, że niewiele można zrobić. 

 

Panowie, dziękuję za słowa pod wierszem. 
Pozdrawiam. 

Opublikowano

@Nata_Kruk wszystko tylko nie złość:) na wiele wpływu nie mamy, co się dzieje, ale na złość własną już chyba akurat tak. A złość to bardzo podstępna trucizna dla życia, bo szybko nad nim potrafi przejąć kontrolę. Pozdrawiam:)

  • Nata_Kruk zmienił(a) tytuł na To mój kraj - Skarga

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    •    siedzę na skraju łóżka w pokoju, dogasa słońce razem z dniem. Gdzieś w tle muzykę gra radio. Powoli mrok odbiera to co dał dzień. Ona jest jeszcze w łazience.

      Szmer jednostajnego opadu wody z prysznica odbijającego się od ciała jest delikatnie dla mnie słyszalny, wiercę się, opierając dłonie o materac. Kęcę głową od lewej do prawej i odwrotnie. Jestem niespokojny. Mój nocny strój już trochę przyciasny. Muzyka jest teraz spokojna ale mnie nie uspokaja, można jednak zachwycić się jej dźwiękiem.Zaczynam rozmowę z samym sobą  -oczywiście w myślach , nie jest łatwo rozmawiać z soba samym. Nie mogę zanegować swoich słów czy myśli ale nie mogę zgadzać się z każda z nich. 

           Zawsze dostrzegałem subtelną różnicę po miedzy tym co lubię a tym co od niej dostaje? Tak, zawsze czekam to pewne! To frustrujące. Nerwowo odpalam papierosa : 

      - Ona nie lubi gdy palę(ja to lubię).

      - myślę, chyba wszystko jest idealnie okno otwarte, pościel wyprasowana , kwiaty w wazonach kurz starty.

      - I tak się znowu dziś nie uda. 

      - myślę dlaczego jak znowu będzie wymówka?

          Kładę sie na łóżku w poprzek bez poduszki pod głową ręce wyciągam za siebie łydki i stopy opadły w dól poza łóżko, stopy lekko muskają podłogi.

      Postanowiłem nie rozmawiać z soba więcej w tej chwili zatapiam się w muzyce.

      Oczy przymykam muzyka usypia mnie powoli zaczynam oddychać głębiej , jest mi błogo prawie zasnąłem.

      Prawie robi różnicę bo miedzy snem a jawą drzwi łazienki otwarły się.

         wchodzi Ona i od razu wali do mnie :

      -Dlaczego leżysz na kołdrze!

      -Zapomnij o rozmowie nie zauważasz jak cham ważnych spraw a chcesz rozmawiać o Nas? 

      -Nas nie ma właśnie dlatego , ze leżysz na kołdrze nie masz zasad , w twoim życiu nie ma porządku.

      I zaczyna ciągnąć dalej już beznamiętnie:

      - chcę obejrzeć film podaj laptop.

      Podje jej laptop, ona do mnie:

      -idź , spać do salonu!

      - Chce odpocząć i zasnąć.

      Odpowiadam:

      -dobrze, spokojnej nocy.

      Macha zdegustowana na mnie ,żeby wyszedł szybciej jej spojrzenie wskazuje , że nie ma tu miejsca dla mnie.

      Ja dolewam oliwy do ognia:

      - przydam się jak trzeba będzie przenieść coś ciężkiego...

      Tym sposobem zasypiam sam w salonie- o ile , można przez trzy godziny próbować spać ,wiercąc się i myśląc.I tak padłem dopiero krotko przed gdzieś ? Godzina demonów!

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...