Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Niezwykle piszesz.., trudno mi to określić, ale chyba fascynuje mnie wielowątkowość tego tekstu i ta lekkość z jaką przeskakujesz z jednego w drugi.., a wszystko łączy się w jeden wyrazisty obraz i jedno odczucie. Bardzo z życia :) Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

@w kropki bordo dziękuję. Raczej bym nie wpadł na to. Dla mnie tuje szmaragdowe kojarzą się owszem z najpopularniejszą w kraju rośliną  żywopłotowa. Ale widzę to tak bardziej od środka ze nie ludzie są wścibscy tylko ja chcę mieć własna przestrzeń i sadzę sobie ściankę. A thuje są tak ogólnie tragiczną pomyłką. Choć nie powodują jak niektórzy twierdzą zatruć.

Edytowane przez Lahaj (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@duszka Dziękuję :) Interesuje mnie samotność w tłumie, ale opisana w prosty, czasami banalny sposób....niejednoznaczność zdarzeń i bohaterów... cieszę się, że ten tekst trafił do ciebie :) miłego :) dziękuję za

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ale to się nie kłóci z tym, co napisałam, chodzi o rodzaj zapory, muru przed...od...nie wchodzę, czy to pomyłka i czy truje.....nie w tym rzecz.... dziękuję za komentarz, pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

@fregamodziekuję za czytanie i

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Ewa WitekWitek dziękuję za odwiedziny i

@opal miło mi, dziękuję za

@KQ.normalonoscdziekuję serdecznie za

@duszka jeszcze raz

@Somalija dziękuję za , Pozdrawiam :)

@miauczenie owies miło mi, dziękuję odwzajemniam

@Pan Ropuch Panu już chyba dziękowałam

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję za

@Nata_Kruk

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Manek dziękuję
    • @Marek.zak1 przychodzę zawsze z porą ksjężyca Jak on prosto w ramiona kochanki  Nie znaczę więcej niż intercyza Rankiem wychodząc tylnymi drzwiami   To tak z innej perspektywy. Bardzo liberalne podejście do życia i relacji bo stereotypowo facet ma większe skłonności do skoków w bok    Pozdrawiam 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ciepełko? W kostnicy? A może to wiersz o efekcie cieplarnianym?
    • Tłum niewidzialnych na naszych ulicach mknie rozebrany do krwi oraz gnatów. Pędem biedaków, bezdomnych tłum gna ów prosto w ciepełko z napisem kostnica.   Tłum niewidzialnych — na czyich ulicach? Tych, którzy są na nich kiedy zmierzchnie. Oni spiąć na nich opuszczają je we śnie lub kiedy zgaśnie w latarni dusz iskra.   Beton i ziemia — plastik oraz słońce. Bardzo odległy blask smutny z zapałek. Beton i ziemia — przedsionek do końca   i koce do cna, do nitki wygrzane. Beton i ziemia — nie wszystko stracone — beton dla ziemi, ziemia ciałom kalek.
    • O synu mój — głos w gasnącym dzwonie,  czy słyszysz mnie, gdy cień się kładzie?  Gdy noc, jak welon, snuje się po tronie  dni, których nie odzyskam w zdradzie?   Kochałem cię w milczeniu ścian,  w spojrzeniu, co nie znało słowa —  lecz serce drżało — jak pusty dzban,  gdy wiatr w nim szuka snu – bez słowa.    Twój śmiech był światłem, lecz ja, z        kamienia,  nie znałem blasku – tylko cień.  Więc gubiłem cię… bez pożegnania,  jak dusza gubi ślad przez dzień.    Teraz, gdy tętno gaśnie w zmroku,  a mgła spowija każdy ruch —  widzę cię znów — u twojego progu,  z dzieckiem na ręku — jak dawniej Bóg.    Niech twe ramiona nie znają chłodu,  niech dłoń twa trzyma świat bez win.  Ja odejdę — w cień, wśród lodu —  lecz we mnie zawsze: ojciec i syn  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...