Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To nie jest twoje ostatnie tango, bo wiersz jest dobry. Ja może, nie napisałbym, że to "smutna puenta", bo skoro warto, to po co smutek, napisłbym, że to --> "świetna puenta - tego wiersza", albo --> nowsza, w rozumieniu nowa miłość, męska, że z perspektywy życiowego doświadczenia mężczyzny, albo jeszcze dowolnie inaczej. Ale to tylko mój subiektywny punkt widzenia, może być i smutek, bo życie mija każdemu, a wspomnienia pozostają. Ogólnie podoba mi się wiersz. Jest jasny i precyzyjny i oscyluje trochę w nostalgii - to jego zaleta. Pozdrawiam Andrju. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Super link! Pan Zbyszek Zamachowski w formie, ach jakże genialnie "poczynił" na gitarce, tekst piosenki jest mądry, filmowa "Tereska" też by się dzisiaj ubawiła na koncercie ;P Mój guru - w "Ogniem i mieczem" głównie. Kurde, zahaczamy o takie ikony, nie wypada? ;)

Opublikowano

Andrzeju, tak ma wielu, że w szarudze codzienności ta pierwsza jest jak wiosenne słońce. Jestem bardzo zadowolony, że mnie to ominęło, bo może być bolesne. Tekst jest bardzo dobry i tchnie autentycznością i prawda. Pozdrawiam

Opublikowano

Coś by tu trzeba było powiedzieć na obronę , no ale w końcu zawsze to kwiaty( chociaż  w piosence) więc ok no i smutek więc ok i nie ma grubiaństwa więc ok ach szkoda ze go tyle w życiu w męskim wydaniu i może to wiele tłumaczy ale to byłby już inny wiersz może równie dobry

pozdrawiam Kredens

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jestem tylko łzą w oku świata spadam w jednym mrugnięciu tnę poplątane nici uczuć przychodzę jak płacz odchodzę uśmiechem zarażony czasem chwytam bezpańskie chwile jak psy szczekające o zmierzchu czuję oddechy tych co byli dla nich świeże kwiaty ode mnie znicz zegar wariat do grobu złoży poetę który nie czuł że żyje
    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...