Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wirujące refleksje

Wiesława
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wiesława

Wiesława

Opublikowano
Opublikowano

 

W wieczornych rozmyślaniach o tobie,

wirujemy tak szaleńczo w rytmie walca.

Wpatrzona w ciebie nie myślę o sobie,

nic się już nie liczy, oprócz tego tańca.


Zwiewnym urokiem kroków zachwyceni,

wnikliwie w swoje oczy sobie patrzymy.

W mocnych odczuciach teraz pogrążeni,

aby stopić się w jedno oboje pragniemy.


W tanecznej chwili głębokiego natchnienia,

w miłosnych objęciach nastrojowego walca.

Czekam spełnienia świadomego pragnienia,

by odczuć głębszy sens, tego właśnie tańca.


Tańcząc wędrujemy przez dane nam tu życie,

każdy w takt innej melodii dąży do spełnienia.

Dlaczego Stwórca zdecydował się na ukrycie

najważniejszego, planu ziemskiego istnienia?


 

 

 

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Ślepa uliczka

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Optymistyczny to wiersz nie jest. Czy wiedza coś zmienia? W pewnych obszarach rzeczywiście niewiele, a do szczęścia duszy mało się przyczynia, bo tu emocje grają główna rolę. Klimat przypomina mi teksty Ś.P Franka i z nim rozmowy.  Co do definicji poezji, dla mnie to sztuka, a każda sztuka, przemawia do duszy, więc ocena w rozumieniu techniki pisania mija się z przesłaniem. Na mnie Twój wiersz zrobił wrażenie.  Uśmiechu życzę.
    • MIROSŁAW C.
      pod gwiazdami

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Leszczym Dzięki !! Pozdrawiam. 
    • Arsis
      Unicestwienie

      Przez Arsis · Opublikowano

      Pójdźmy tam albo gdzie indziej. Idziemy wciąż. Albo nie idziemy. Może to tylko fala światła mijająca. Nas. Albo nie nas. Idziemy w milczeniu. I w milczeniu tym niemi.   Chodź, pójdźmy tam, bądź nigdzie. Idziemy w noc. Wiesz, tutaj jest tak cicho. I cicho jest jeszcze bardziej, kiedy krok za krokiem podążamy w dal.   Czy ty mnie w ogóle słuchasz? Wiem, że nie słuchasz. Więc słucham sam siebie.   I mówię wciąż.   Do siebie mówię tak, jak tylko szept może płynąć tęsknotą. Wiesz, cicho tutaj jest i sennie. Albowiem jest…   Idziemy. Idę ścieżką. Ulicą, która lśni po niedawnym deszczu. I w której odbijają się neony miasta. Reflektory samotnych latarni.   W oknach czai się mrok.   Poza nami nikt.   Kapiące z rynien krople. Na twarz umalowaną. Na błazeńską twarz. Rozpryskujące się krople. Rozmazane usta. Pod dolną powieką łza…   Idę powoli, licząc po drodze kocie łby. Choć liczę je jakoś tak nie po kolei. Albo i po kolei. Lecz jakie to ma teraz znaczenie.   Scalam się cieniami w zaułkach. W bocznych alejkach donikąd...   Czy ty mnie w ogóle…   Już nic. Nie ważne. Było. Minęło… Choć to: „minęło”, jakoś tak odchodzi z ociąganiem i… odejść nie może. I tak jakby przeczy mijaniu.   Obraz twojej twarzy się zagęszcza. Tak sam w sobie. I dla siebie tylko.   W ziarnach kroplistych. W smugach. W kryształowych odbiciach rozbitych na miliardy iskier…   Przede mną wyrasta drzewo pocięte w koronie pomarańczowym niebem. Takim niebem płonącym ciszą…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-03-28)    
    • Roma
      onirycznie

      Przez Roma · Opublikowano

      @Rafael Marius rozumieć się w ciszy, to chyba najpiękniejsze co może się przydarzyć pomiędzy ludźmi..
    • Roma
      lovesong

      Przez Roma · Opublikowano

      @Rafael Marius no mi się udało przejść przez ten czas bez większego uszczerbku, dzięki ludziom wokół... dobrze wspominam, ale rozumiem, że na wielu ludziach po dziś dzień to się odbija. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...