Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

@Izabella Teresa Kostka Przyjrzałem się temu co wisi na ścianach i zaręczam, że nie nosi to znamion rewolucji stylistycznej, to wszystko już było i będzie jeszcze w niezliczonych odsłonach i wariantach i miksach. Język malarski stary jak świat, kolejna odsłona postmodernizmu, pozwalająca na łączenie wszystkiego ze wszystkim. Do ożywionych przedmiotów bardzo przyzwyczajały nas również sztuki wizualne, choćby bajki Disneya, w których roiło się od ożywionych przedmiotów, tańczących ze sobą, śpiewających, rozmawiających... Fajnie, że ludzie piszą i malują, ale bez przesady, przynajmniej jeśli chodzi o to malarstwo to nie widzę tu potrzeby podczepiania tego pod jakiś "rewolucyjny nurt", niech sobie ludzie malują, wyrażają swoje myśli, super że to robią.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Krakelura główne założenie RT to przedmiot stający się podmiotem i podmiot przedmiotem, supremacja technologii i przedmiotów nad jednostką, nad człowieczeństwem i całkowity odwrót od "podobieństw naturalnych", klasycznych.  W przeciwieństwie do futuryzmu nie gloryfikuje postępu, lecz raczej pokazuje jego niszczycielską siłę. W szczegóły wdałabym się chętnie, ale nie na portalu, na którym 80% użytkowników nie używa własnej tożsamości  (krakelura włącznie) i ukrywa się pod anonimowymi avatarami.

To dla mnie bardzo mało poważne miejsce.

 

Mimo wszystko cieszę się, że małe śmieszne tekściki pobudziły do "wspaniałych" i nawet agresywnych, wyszydzajacych reakcji, nigdy tu bym nie opublikowała nic wartościowego.

 

Dla Anonimów? 

 

Mimo wszystko zapraszam do śledzenia RT w świecie, nie mnie, bo nie mam czasu na zabawy na forach internetowych. 

To był mały, demokratyczny eksperyment

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bardzo serdecznie pozdrawiam i życzę miłego pisania! Życzę Wszystkim szansy na Nobel!

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy to, że przedstawimy się z imienia i nazwiska coś zmieni? Konstruktywna krytyka nie jest tutaj obca jedynie ustosunkowanie się do niej autora tekstu pokazuje, czy dojrzal by spojrzec na swoje dziecko krytycznym okiem, czy tez jest w nie zapatrzony jak w święty obrazek. O gustach nie ma co deliberować lecz o kształcie technice czemu nie.

Wielu znanych tworzyło pod pseudonimem.

 

Czy ich też wrzucamy do jednego worka?

 

Napisałaś że nic wartościowego tutaj byś nie wrzuciła, a szkoda. Ja zawsze jestem ciekawy tej drugiej osoby. 

 

Nie interesuje mnie plastik patos i pisanie pod publiczkę tylko człowiek z krwi i kości. 

 

Pozdrawiam

Bez animozji

Edytowane przez EM_ka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, człowiek powoli przestaje być czlowiekiem, tracąc człowieczeństwo.

 

Pisałem już o tym wiele razy więc nie będę się zbytnio powtarzał, niemniej jednak uważam, że technologia stanowczo zbyt mocno wdziera się w nasze człowieczeństwo. Coś co miało nas uwolnić od pracy zapędza nas w nowy rodzaj kieratu. Dzisiaj wszystko trzeba robić i mieć szybko... 

 

Oczywiście są pozytywne aspekty technologii takie jak ratowanie życia, transport etc... Jednakże technologia pozwala bardzo wiele rzeczy mieć od razu przez co czlowiek robi się coraz bardziej niecierpliwy i pędzący nie wiadomo gdzie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pani komentarz cudny. 

Eksperyment się nie powiódł bo wystawiła Pani słabe teksty, a nikt z nas na szczęście nie bawił się Panią w TWA (towarzystwo wzajemnej adoracji). 

Szkoda tych much w nosie bo może inne teksty ma Pani lepsze. Poza tym nieprawdą jest, że wszyscy którzy chowają się za nickami robią to ponieważ nie odnieśli sukcesu. Np. Krakelura prywatnie znany jest jako bardzo zdolny malarz, a i pełno tu innych ludzi którzy debiut maja dawno za sobą. 

 

Żegnam bez żalu i więcej autorefleksji życzę. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wszystko to co tutaj napisano pod adresem autora skwituję następująco: Niemal każdy z tutejszych połetów boi się krytyki jak diabeł święconej wody.Dlatego uważam,iż rozwijają się jedynie twórczo ci,którzy przyjmują z pokorą wszelkie cenne uwagi innych podążając niezmiennie w obranym kierunku.Zresztą...Co ja za dyrdymały wypisuję ! Wielki Współczesny Poeta?Co to jest pytam?Przecież te trzy wyrazy wykluczają się nawzajem.Współczesna Poezja to rap uliczny pozbawiony dźwięku - unplugged.Wielcy przewracają się w grobach czytając ten bezmiar prawd objawionych pisanych przez robaki tego świata.Zakończę podobnie jak Janusz Korwin Mikke.

 

- Uważam, iż Polski Portal Poetycki musi zostać zniszczony !

 

Dziękuję za uwagę.

Edytowane przez Ast Voldur (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no proszę i mata co chcieliśta

to meta-forum bez fasad

co wy-Rasta w las

- buena vista.

jakiż ładunek z nas wylazł

jakaż masa przyziemna

tworzy ów chwast

co się przez rdzę w sztuk sens

nie ziszcza nie przeinacza w wy w my

w wymysłach słach łach ach ah...

po paradygmat

toż tyle mielim szans

tyleż piór a ino nam się ostał

pióro-push gdzie czapa

- gdzie morze może gdzie

     je okulista?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No właśnie, i w którym miejscu u Ciebie przedmiot staje się podmiotem? U włoskiego mistrza RT jak najbardziej, tam mówią płaszcze, tam nawet nie występuje człowiek. Próbuję odczytać Twój wiersz w kontekście założeń RT i jakoś nie leży mi w tym kontekście. Widzę tu jedynie klasyczne, kiepskie, mało refleksyjne i banalne żale peelki do świata, że wszystko do dupy, miłości nie ma, a ludzie szczęśliwi to bydlaki... U włoskiego mistrza RT mówią płaszcze, mówią ich blizny, nie ma człowieka, tu rozumiem, to spełnia założenia RT, a Ty? chyba sama ich nie rozumiesz... :) Na innym portalu publikuję pod własnym imieniem i nazwiskiem, ba nawet zdjęcie mam w awatarze, tutaj robię inaczej, ze swoich powodów, chciałem tak jakby zacząć od nowa i anonimowo, nie boję się własnego imienia i nazwiska. Uważam, że moja krytyka była jak najbardziej merytoryczna i odnosząca się do tekstu. Ty natomiast masz muchy w nosie i piszesz do mnie personalnie.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ona nie wie czy dalej kocha, nie wie co czuję, kiedyś cieszyła, dziś w serce mnie kłuje, nie wiem co z tym zrobić, gdyż nadal ją kocham, chciałbym umrzeć spłonąć odpłynąć gdzieś w otchłań, w pustkę się zmienić, owa w mym sercu teraz gości, nie ma w nim już ani krztyny szczęścia czy radości, chcę umrzeć zniknąć lecz śmierci się boję, co mam robić? - nie wiem  we własnych łzach tonę.
    • @Ajar41 - @Rafael Marius - @helenoir - dzięki - 
    • Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.
    • @Konrad Koper ok, dzięki :) @Starzec No trochę tak.  @iwonaroma Taka prawda życiowa :) Dzięki
    • @Adaś Marek Szczerze sądzę, że jest coś takiego. Przypuszczam tak. Ale no nie umiem udowodnić. Pozdrawiam M. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...