DAGda w harfę bije

[Gość]

 

zasypiam z legendą

 Dagda w harfę bije
z ostatnim jej dźwiękiem
 jesteś mi powietrzem 

 

podmuchem gwałtownym
 co z lekkością duszy
 gasi wyobraźnię
dopieszczając prawdę

 

czuję drżenie szczelin
odległych przestrzeni
odkrytych tej nocy
kiedyś zwykłych cieni

 

wyginam się tobą
łukiem rozkosz płynie
wysysając życie
w małej tej szczelinie

 

oddaję cię tobie
wypuszczając z żalem
póki co poczekam
nie oddycham wcale

 Dagda to postać z legendy irlandzkiej, wpasował się w mój erotyk...swoją celtycką historią

Edytowane 17 Października 2019 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[iwonaroma]

Wysmakowane

[Gość]

@iwonaroma @iwonaroma miło, bardzo... pozdrawiam

[Gość]

@Kot dziękuję, że znalazłeś czas na przeczytanie. Pozdrawiam

[tetu]

Smaczny. Jedynie nie podoba mi się ostatni wers 4 strofy ze względu na szyk.
Proponowałabym "w tej malej szczelinie" Poza tym bardzo subtelna, zmysłowa historia. Pozdrawiam.

[Gość]

@tetu chcialam napisać w małej mej szczelinie, ale wolałam się ukryć

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i nie ujawniać za bardzo.Betu, dziękuję za odwiedziny u Dagdy. Pozdrawiam

[Czarek Płatak]

Szacun za sięganie do mitologii, a do tego tak niesamowite połączenie. Puenta z ponownym nawiązaniem do powietrza natomiast jest tak wyrazistą, że czytając niemal fizycznie poczułem dłoń zakrywającą mi nos i usta. 

[Gość]

@Czarek Płatak miło mi , że tyle pozytywnych skojarzeń miałeś z tym wierszem... pierwszym wersom... zasypiam z legendą... chcialam nadać dwojakie znaczenie...legendą( celtycką o Dagdzie, ten który usypia bijąc w harfę) lub legendą....kochankiem

 Czarek, fajnie się piszę dla takich ludzi jak Ty....na dzisiaj wyczerpaliśmy komplementy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pozdrawiam