Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Małe jest piękne. Zwłaszcza na obcasach :) 

A tak na poważnie. Myślę, że bycie średniakiem jest fajne. Nie trzeba udawać, że się dostrzega to czego nie widać. Nie trzeba też tańczyć na lodzie dla uciechy gawiedzi.

 

Pozdrawiam. FK. 

Aha. 186 cm jbc :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję

 

Błędy poprawiłam, dzięki.

pisać prawdę
naprawdę - pisać czasami :

chciałam przekazać, żeby pisać, kiedy się czuje potrzebę i ma coś do powiedzenia. Znam akrobatów, dobrze piszących, których nie czytam - bo w jednym tonie. 

Zgadzam się, wtedy nowe szaty cesarza nie muszą nikogo zaskakiwać.

 

Dobrego dnia, Panowie. 

PS 170 cm, w szpilkach wyżej ale często nie chodzę.

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Całość z rumieńca, całość przecudna,

w takim kontekście to jestem nuda.

 

Następnym razem napiszę wierszyk pod numer buta, jako próbę focusową ;)
Panowie wyskakują z centymetra. A Panie? 

bb

Opublikowano

Witam -  udany wierszyk -  średni jest chyba najlepszy.

                                                                                                                     Pozd.

                                                                                                                     

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jakże słowa ulotne. 

 

Kramy są z reguły nisko, ot tak na wyciągnięcie ręki. Zatem co z tą wysokością? 

 

To może i plotki rozgoni? Kramy na rynkach, wyprzedażach - ponieważ tam wysoka kultura często się zdarza. 

 

Drabinki czasami też są, hi, hi i można tez poprosić kogoś wysokiego, aby nam - niskim użyczył wzrostu swego. Zrobi to z uśmiechem szczerym, bo do kultury wysokiej należy. 

 

Pozdrawiam betko. J :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To witaj w klubie Annie_M:)

 

Ja najniżej Wam się kłaniam
metr sześćdziesiąt w szpilkach więcej
rozmiar buta też przysłania (36)
co za pech! a może szczęście?

 

kiedy wzrostem ktoś tam dzielił
za rozumem twardo stałam
dzisiaj muszę to powiedzieć 
żem się jego wyczekała

 

no więc wolę miast wysokiej
tę kulturę zawsze pełną
fajnie jest ze sobą w zgodzie
żyć i widzieć wokół piękno

 

A wiersz Betko jak najbardziej na tak. Pozdrawiam.

 

 No właśnie. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Stracony jeżeli masz potrzebę pisania pisz  to bez dwóch zdań. To były inne czasy choć przecież jesteśmy cząstką przeszłości....''gdybym tak mogła w kościach kreta  odnależć swoje DNA''....gdzieś mam wiersz o takich też rozważaniach....wszystko jest po coś i wszystko było pamiętaj;skamieniał słowik ..umarło drzewo...TERAŻNIEJSZOŚĆ TRWA....a pióra gubią ptaki jakby się złamało Twoje. .....Znajdziesz...życzę owocnej pracy. @Bożena De-Tre tylko ten Stracony mnie zastanawia...tak bez wartościowania ''co życiem a co stratą jest..........skoro można''umrzeć za życia nie żyjąc wcale.....dzięki za podzielenie się historią jak z filmu.
    • W Częstochowie diabeł się chowie   Każdego swym bratem zowie   Tam każdy się z nim wita, z każdym jest pełna kiwta   Tam Gwiazda Jutrzenki świta   Bywają i nieposłuszni co przed jego krzyżem nie klękają i czarnego boga się nie lękają   O czarnych skrzydłach duch jego, twierdzi, że nie uczynił nic złego lecz nikt nie rozumie słów jego   Nosi nocami ornamenty jasne, bowiem świątynia Jego zawsze ciemna, a temperatura i wilgotność śródziemna,   Wiersze pisze o miłości, gdy fakty przypominają mdłości   Nie ma w Nim złości, Nie ma podłości,   Uśmiecha się na ulicy,  mówi o sakramentach z mównicy   Na ołtarzu jego martwe bestie lecz któż by tu chciał poruszać gorsze kwestie   On dosłownie i w przenośni  rozumie doskonale w szczęściu i radości żyje wspaniale   Kocha starszych Kocha dzieci, Bez min strasznych Zbiera śmieci   Dla dobra ogółu poświęca się codziennie wykonując czynności przyziemne   Z ambony mrocznej bowiem krzyczy i ryczy: "dajcie spokój pospólstwu, niech się ksiądz wybyczy, zmęczony on i zadręczony"   Jego słowa stoją, Jego uszy sterczą,   a myśl wędruje między gapiami   Co chwilę rodzi dusze nowe co chwila łamie sobie głowę "co z tymi barankami zrobię, chyba wezmę garść soli i połknę, poświęcę się twórczości"   ... bo to przecież pisze On, jak mówiłem - bez złości.   Bez zazdrości, bez miłości, w czystej - niebiosom - ufności.  
    • już sierpień niestety spoziera zza rogu i jesień w promocji nam niesie ja nie dam się nabrać na takie numery przeczekam w kurorcie Las Palmas      
    • @piąteprzezdziesiąte dzięki również pozdrawiam  @Marek.zak1 jak każdy nałóg  Pozdrawiam również 
    • @Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...