Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

 

Szklane słońce zetknięte  z bryzą głębin mórz i oceanów.

Pochowane w nim dusze tych których pochłonęła fala rozpaczy i smutku. 

Miłość stopiona w bryłkę ugrzęźniętą  na mieliźnie wód zaklętych.

Zakopane uczucia w piasku po burzy goryczy i rozpaczy.

Odcień złota co chciwość wyzwala spod rąk świadomości.

Czas zamknięty w zwojach niewiedzy.

Lecz wystarczy chwila by ujrzeć życie utkwione w bursztynach.

Edytowane przez tajemniczapisareczka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cudzysłów przy tytule, jak dla mnie - niepotrzebny.

Zapis mało wierszopodobny, też - jak dla mnie.

Trochę też za dużo tego wyliczania, przydałoby się upłynnić narrację.

Jeszcze pewnie przyjdzie tu ktoś i napisze, że mu przeszkadzają metafory dopełniaczowe.

 

Ale jedno mi się w tym utworze podoba - obrazowość, mistycyzm i liryczność.

Masz bujną wyobraźnię i literacką wrażliwość, Droga Autorko.

Ale Twój tekst powinien się jeszcze trochę w szufladzie wyleżeć, moim zdaniem, oczywiście :)

 

Pozdrawiam :))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...