poranna kawa z losem - 2

[Polman]

 

dziś porannym zwyczajem

ślą wszem zapach swój cudnie

te filiżanki kawy,

ta losu i ta dla mnie

 

gdy przed nowym dniem stoję,

moje życia równanie,

dziś gdy już stary jestem,

wciąż ma to rozwiązanie:

 

milszym jest mi ten zapach

porannej czarnej kawy,

niż dźwięk ostrzenia miecza

dla wojennej wyprawy

 

chociaż nie mam polisy,

na to co dzień przyniesie,

tak poranne spotkanie

wiarę w dar łask mi niesie

 

dnia każdego wędrówka

znów gdzieś cel swój osiągam,

a gdy droga jest trudna,

takie słowa pamiętam:

 

miłuj bliźniego swego,

szanuj matkę i ojca swego,

nie kradnij,

nie mów świadectwa fałszywego …

 

PS. Jest to druga wersja tego wiersza.

        Ta wersja powstała jako efekt mojego starcia się z tematem rytmu w wierszu.

        Dla przypomnienia tak wyglądała stara wersja:

 

 

dziś porannym zwyczajem

postawiłem na stole

dwie filiżanki czarnej kawy,

dla losu mojego i dla mnie

 

dziś gdy już stary jestem,

przed nowym dniem stojąc,

moje na życie równanie

ciągle ma to rozwiązanie:

 

milszym jest mi zapach

porannej czarnej kawy,

niż dźwięk ostrzonego miecza

na wojenne wyprawy

 

chociaż nie mam polisy,

na to co dzień przyniesie,

nasze poranne spotkanie

wiarę w jego łaski niesie

 

dnia każdego wędrówka

gdzieś cel swój osiągam,

a gdy droga jest trudna,

słowa te proste pamiętam:

 

miłuj bliźniego swego,

szanuj matkę i ojca swego,

nie kradnij,

nie mów świadectwa fałszywego …

Edytowane 2 Lutego 2019 przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - jestem na tak dla wiersza - 

                                                                              Pozd.

[Polman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Waldemar_Talar_Talar Bardzo dziękuje za mile słowa

                                          Pozdrawiam :-)

 

[Polman]

@evicca I znowu bardzo dziękuję :-)

                  Pozdrawiam.