ZATRZYMAĆ DZIEŃ
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Polman 562
lipiec 2017
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Pisałem wtenczas to ku pokrzepieniu serc i dla wsparcia Prezydenta przebywającego na Helu:
MAZUREK DUDY
Jeszcze wiara nie zginęła
Póki Dudę mamy.
Co nam PiSu przemoc wzięła,
Wetem odbieramy.
Marsz, marsz, Prezydencie,
Na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodemStaniem wszem Narodem.
Przeproś Naród, napraw błędySzanuj Konstytucję,
A wnet Naród upodlony
Poda w zgodzie ręce.
Marsz, marsz, Prezydencie,
Na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodem
Staniem wszem Narodem.
Jak my kiedyś w sławnej stoczni
Pod podłym zaborem,
Przeciw Polski rujnowaniu
Mężnie stań oporem.
Marsz, marsz, Prezydencie,
na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodem
Staniem wszem Narodem.
Wyzna wtenczas swej AgacieOjciec zapłakany:
?Wielkie szczęście moja córko,Że Andrzeja mamy.
Marsz, marsz, Prezydencie,
Na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodem
Staniem wszem Narodem.
21 grudnia 2017
Prezydent podpisał ustawy o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa.
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 65 odpowiedzi
- 2 000 wyświetleń
-
- 46 odpowiedzi
- 1 037 wyświetleń
-
- 43 odpowiedzi
- 921 wyświetleń
-
- 38 odpowiedzi
- 566 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 469 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Migrena · Opublikowano
A gdybyś nie istniała -- czy moje kroki miałyby cień, czy tylko głuchy stuk stóp rozsypywałby się o ziemię jak pył zmarzniętych liści? Czy noc nie stałaby się bezdenną studnią o śliskich, zimnych ścianach, z której nie wraca echo, a każdy szept brzmi jak pożegnanie w obcym języku? Bez ciebie -- świat byłby ramą bez obrazu, płótnem pokrytym kurzem ciszy, co nie zna śpiewu, barwą wypłowiałą jak skóra po żałobie, co nie pamięta światła. A jednak pamiętam twój głos, jak ciepły wiatr w letni wieczór, gdy świat na chwilę zapomniał o zmierzchu, a twoje oczy lśniły jak jeziora pod słońcem. Jak malarz, co dotyka pustego płótna palcami pokrytymi popiołem i nie wie, czy to jeszcze sen, czy ostatnie tchnienie, czy tylko przestrzeń między dwiema samotnościami chłodna jak wnętrze zamkniętej dłoni. Gdybyś nie istniała -- dla kogo miałbym drżeć? Ramiona, w których gasną imiona, usta suche jak glina przed deszczem, co nie znają modlitwy -- wszystko byłoby tylko echem w zapomnianej dolinie nocy, gdzie nawet wiatr przestaje mówić. Byłbym jedną z gwiazd, co spada i nie zostawia śladu na skórze nieba, jednym z pyłów tańczących w zimnym świetle poranka, co przychodzi i odchodzi, nie dotykając niczyjej duszy, nawet odrobiną ciepła. Gdybyś nie istniała -- może udawałbym życie, z uśmiechem z porcelany, co pęka od samego spojrzenia, z głosem jak zamarznięta rzeka, która już nie pamięta nurtu. Bo serce zna tylko jedną melodię -- a bez ciebie byłaby niema jak wiolonczela bez strun. Może odnalazłbym sekret istnienia, rozebrałbym świat do kości i z chłodu, z blasku, z pragnienia ulepiłbym cię z oddechu -- żeby patrzeć, jak życie zaczyna oddychać w twoich oczach, ciemnych jak popiół po śnie. A gdybyś nie istniała -- czy ja byłbym czymś więcej niż cieniem bez wspomnień, niż snem, którego nikt nie śni, niż wierszem bez ostatniego wersetu zawieszonym w gardle świata? -
Przez Kwiatuszek · Opublikowano
@Jacek_Suchowicz A pora robi się wręcz idealna na rosołek. Fajny, pomysłowy wiersz! Pozdrawiam serdecznieZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Annna2 · Opublikowano
@andrew - tak byłby inny. Zrzucenie bomby atomowej na miasta w Japonii. Historia to wydarzenia które były- i ich nie można zmienić, w historii wszystko już było,. Historia to wydarzenia, które mogą się powtórzyć. -
Przez marekg · Opublikowano
dziś niebo znikło kot przechadza się między cieniem miasta a ostatnim obłokiem w koszyku śpią pomarańcze po krótkiej podróży zmieniliśmy mapy wkleiliśmy swoje twarze w kolejne fotki nie wiadomo do końca kto zamówił poranny fakultet na wygasły wulkan pamiętam tylko kontrast między rudym futrem a śpiącym owocem -
Przez Katarzyna Anna Koziorowska · Opublikowano
Szukałam Cię po obu stronach świata. Szukałam zawzięcie, całkiem nie po myśli Boga. Wiedziałam, że wszystkie drogi wiodą w identycznym kierunku – cierpiałam, choć życie nie chciało wspomóc. Nie wiem, czy ciało domagało się duszy – sen był zbyt roztropny, aby marzyć o szczęściu. Kochałam szczerze smutek, lecz Ty obrałeś inny czas. Nie mogę zaufać wolności, jej oblicze wciąż tonie w cieniu. Może to przyszłość uczyni nas podatnymi na dotyk? Może czas powtórzy się, mimo że wieczność czeka ze skrzyżowanymi rękami? Nie śnij w moim imieniu. Nie kochaj świata, choć niepewność łączy nas w pary. Odejdę, mimo zapewnienia, że prawda mi się nie należy. Wykreślam z almanachu życia wszystko, co miałam odwagę przemilczeć. Przyobiecaj odrobinę pustki, aby śmierć okazała się łaskawsza.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się