Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

samo życie

Danuta Brodziak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Danuta Brodziak

Danuta Brodziak

Opublikowano
Opublikowano

Jest jesień Andrzejki i Mikołaja                                                       
swym bliskim dziadkowie prezenty pragną dać.
Szukają w sklepach i internecie.

 

Skrzętnie upominki przed małolatami                             
przechowujemy by się do nich nie dobrały

i niespodziankami na święta zostały.

 

Drzewko żywe w grudniu kupujemy 
ustroić w bombki i ozdoby trzeba 
zaprosić gości i rodzinę                                                                    
oraz wędrowca pod dach wpuścić
by w tym dniu nikomu nie zabrakło chleba.

 

Potem Nowy Rok w wiwatach przyjmujemy
życzymy szczęścia na następny rok.
Marzymy by ludziom uchylić nieba 
i radość weszła w ich dom .

 

Po paru tygodniach zapominamy 
o radości i szczęściu dla braci swych
stajemy się obojętni i zarozumiali
i za nic mamy rodaków swych .

 

Potem Wielkanoc i zajączek ,dyngus też
wszyscy biegamy uszczęśliwieni .
Radośni dumni szczęśliwi znów.

 

Mijają szybko dni świąteczne                                                             
i znowu szarość zwykłych dni.
I znów stajemy się znerwicowani, 

zobojętnieni na Braci swych.

 

Dlaczego my się nie szanujemy
i o siebie nie dbamy
czyżbyśmy od pokoleń 
Katolikami nie zostali?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amber
      Cukierkowy Makowiec

      Przez Amber · Opublikowano

      @Dekaos Dondi Słodka zemsta.:)  Pozdrawiam serdecznie.
    • infelia
      Poeta

      Przez infelia · Opublikowano

      @violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach.  @hania kluseczka Ludzie mają różne poczucie humoru. Dla jednych jest to przegięcie pały, innym gęba się cieszy. Nie było moim zamiarem kogoś urazić. A jeśli tak się stało, jutro za karę pościeram kurze z segmentu i z dywanem polecę na trzepak...
    • hania kluseczka
      Poeta

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) 
    • hania kluseczka
      erekcjato nieskończone

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Vasiu
      „Czyściec”

      Przez Vasiu · Opublikowano

      Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...