amor fati

[pomaranczowy.kot]

kształtuję z siebie formy rozbite

wcielam przeszłość i obecność

w drodze do wyższego celu

którego imienia jeszcze nie znam

włóczę się poszukując głębi

 

scalam poszarpaną rzeczywistość

w jednostkowym bycie

nadaję przypadkowości wymiar

konieczności i prawa

nazywam

 

goję rany po cichu

uczę się przyjmować z pokorą

wszystkie dary niechciane

miłuję los

Edytowane 12 Grudnia 2019 przez pomaranczowy.kot (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj na orgu - już dziś zwróciłem komuś uwagę czy nie było mniejszej czcionki - źle mi się czyta wzrok już nie ten.

A wiersz zalicz do udanego - ma to coś jak ja mówię - jest zrozumiały i zostawia ślad - 

Tak trzymaj...

                                                                                                                                                                    Pozd.

Edytowane 21 Sierpnia 2018 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[pomaranczowy.kot]

Dziekuje za opinie. Pozdrawiam :)

[Gość]

Witaj :) Piszesz o tym, co w głębi czuję, jak żyję, i chyba o tym, co mniej lub bardziej każdy człowiek czuje i jak żyje... Według mnie wychwyciłeś naturę naszego ludzkiego losu w głęboki i przekonywujący dla mnie sposób. Jestem pod wrażeniem.

 

Zastanawiałam się tylko nad sformułowaniem "przyjmuję z godnością"... Ja przyjmuję je raczej "z pokorą", bo nie wykluczam, nawet w tym bardzo dla mnie ciężkim ukrytego w nim dobra i dlatego otwieram się też na ten.

Pozdrawiam :)

[pomaranczowy.kot]

Duszka dziękuję za komentarz. Celowo nie chciałam używać słowa "pokora", ponieważ dla mnie wiąże się ona z uniżeniem wobec losu. "Godność" z kolei miała tu wyrażać aktywną afirmację, tego co niesie ze sobą los. Nie chodziło mi jedynie o pogodzenie się z losem, lecz aktywne reagowanie na jego dary.   Ale faktycznie jak się nad tym zastanawiam, może nie jest to dość precyzyjnie uchwycone w moim wierszu. 

[Gość]

Rozumiem :) Wydaje mi się, że "godność" może być tez rozumiana w kierunku "duma", a nawet "wywyższanie się" i tak to odebrałam troche w twoim wierszu.. Żeby uniknąć takich nie pożądanych interpretacji trzeba by chyba użyć tego określenia w pewnym kontekście, lub dołączyć do niego przymiotnik, które naprowadzą czytelnika na właściwe skojarzenie... Nie mam na to w tej chwili  pomysłu, jedynie myśl, że można by je w ogóle pominąć. Chociaż z drugiej strony nadmienienie godności wydaje mi się ważne...

 

Ale może to tylko mało znaczący drobiazg w twoim pięknym wierszu :) Pozdrawiam.

.

Edytowane 22 Sierpnia 2018 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"amor fati"... nieśmiało zapytam, czy nie brakuje przypadkiem jednego "t", w fati.? chciałabym się upewnić.

Ciekawie ujęte myśli, bardzo mi... pierwszy wers, podoba mi się także końcowe, "miłuję los".

Pozdrawiam.