Przepis

[Marcin Makuch]

Szczypta uśmiechu
I kilka radości
Łyżeczka pośpiechu
I ziarno miłości
Jedna łodyga wiary
I trzy cierpienia
Ziele mądrości i mary
Kropla wytchnienia
Do tego gałązka prawdziwości
I miód dla podniebienia…
Może być maleńka łza poufności
Albo ¾ swojego znużenia
Lub bez…

Ujmij to wszystko w sagan
I przyrządź tysiąc dań obfitych
Posprzątaj jeszcze zrobiony bałagan
I raduj się smakiem dni przeżytych
Nim zjesz wszystko, co posiadasz…

I pozostała mi jeszcze garść marzeń
I ludzie i świat i czas przeobrażeń
I smak pozostał i woń
I ból ogarnął mą skroń
A później wielka sjesta…

…i dalsza droga…

Krótkie życie, mało wiesz
Pomyśl sobie, co dziś zjesz
Nim w ogóle zaczniesz próbować…


Marcin Makuch 3 stycznia 2005



wiersz przeniesiono do działu dla początkujących poetów (dział P)

MODERATOR

[Arena Solweig]

Ha, refleksyjnie ale chyba za długo i zbyt moralistycznie.
Już wolę Tuwima i jego:

Weź pół szklanki koniaku, zmieszaj z reńskim winem,
Wypij przedtem pięć czystych i trzy wermuty z ginem,
Potem butelkę porteru, dwie whisky i trzy pepermenty:
Będziesz urżnięty.

Też przepis, może skuteczniejszy – żartobliwie na Nowy Rok z życzeniami Arena

[Piotr Sanocki]

nuda! Nie ma tutaj na czym "zaczepić oka" :)

Pozdrawiam serdecznie