Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Nie patrz bezsennie w miesiąc na niebie,

nie patrz i nie myśl o przyszłości,

bo nasza miłość, cóż ona warta

bez czułych gestów, bez wzajemności?

 

Serce rozpiera głębia rozstania

i cierpki ból się w duszy rodzi,

bez pożegnania więc się rozejdźmy,

tak będzie prościej, co nam to szkodzi?

 

Ty pójdziesz w lewo, ja skręcę w prawo

w uliczkę naszych najpierwszych spojrzeń,

nostalgią szarą przepędzę myśli,

wszystkiego i tak nie zapomnę.

 

Niech ludzie mówią szkoda lub lepiej,

i tak nie zmienię już zdania.

Nie patrz przez ramię, idź i nie wracaj

nie chcę takiego kochania.

 

 

 

 

Edytowane przez Maria_M (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Gdyby nie rozstania, to by wierszy nie było.

Poeta musi być nieszczęśliwy, wtedy pisze najpiękniej, zatem

 

świat na ten przykład
jest pokręcony
pełen różnistych udziwnień

taki poeta
koniecznie musi
zakochać się nieszczęśliwie

chociaż mu nie w smak
jednak powinien
rwać piórem włosy z głowy

włosów wyrwanych
piór połamanych
nigdy nie będzie dosyć

bo głupio pisać
przecież o szczęściu
kto by to potem czytał

więc się poświęcę
literaturze
rzucę go dzisiaj i kwita

 

Z pozdrowieniem  :)

 

 

Opublikowano

Ładny wiersz,

ale jednego się czepnę:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

za blisko siebie wyrazy o podobnym rdzeniu;

Pewnie kruszę Ci ideę,

ale wg mnie lepiej byłoby np. czułych gestów.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ty pójdziesz sobie ja pójdę sobie

każde zupełnie gdzie indziej

może znajdziemy co upragnione

lub może coś samo przyjdzie

 

coś się przyplącze niby przypadkiem

zniewoli słowem lub gestem

zaś jakieś słowa staną się faktem

i krzyknę Miłość TY JESTEŚ!

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Też myślę o ciągu dalszym, nawet pierwszy wers w pierwszej Twojej zwrotce podobny. Jak dokończę, to zamieszczę, teraz muszę trochę poracować, żeby szefa nie drażnić.

Pozdrawiam i bardzo dziękuję za czytanie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kiedy już  pójdziesz nie patrz za siebie

albo zerknij może ,  przez ramię

czy jeszcze stoję, czekam na ciebie

z nadzieją i  znowu wybaczę.

 

A gdy już wrócisz to nie myśl sobie

że wciąż będzie jak  dotąd było

że tak bez pieszczot i tak bez kwiatów

skonsumujemy naszą miłość.

:)

Opublikowano (edytowane)

Tak to widzę dalej:

 

Ty pójdziesz w lewo, ja skręcę w prawo,

w uliczkę naszych najpierwszych spojrzeń,

nostalgią szarą przepędzę myśli,

lecz zdrady ci nie zapomnę.

 

Niech ludzie mówią szkoda lub lepiej

i tak nie zmienię już zdania.

Nie patrz przez ramię, idź i nie wracaj,

nie chcę takiego już drania.

 

Na nowy model szybko wymieniam

to, co się w życiu zużyło.

Skoro zawiodło nie było prawdą

nie dopisałeś, a miłość

nadal jest moją siłą.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Fajny wiersz, ale mam uwagi (sorki). Wrzucę Twój wiersz w całości, ale troszkę już zmodyfikowany przez mnie - z moimi propozycjami zmian (których nie trzeba zastosować) oraz z moimi uwagami. :)

 

Nie patrz bezsennie w miesiąc na niebie,

nie patrz i nie myśl o przyszłości,

bo cóż jest warta ta nasza miłość

bez czułych gestów, bez wzajemności?

(za dużo tutaj -ości - te same formy gramatyczne to też powtórzenia; zmieniłabym rym "ościowy" na jakieś inne, rymowane niedokładnie, wyrazy)

 

Serce rozpiera głębia rozstania

i cierpki ból się w duszy rodzi,

lepiej rozstańmy się bez pożegnania

tak będzie prościej, co nam to szkodzi?

(są tu rymy gramatyczne, czyli złe, banalne, tandetne, powodujące wrażenie katarynki - spróbuj je zamienić na niedokładne, przeredagować tę strofę)

 

Ty pójdziesz w lewo, ja skręcę w prawo,

w uliczkę naszych najpierwszych spojrzeń,

nostalgią szarą przepędzę myśli,

lecz zdrady ci nie zapomnę.

 

Niech ludzie mówią szkoda lub lepiej

i tak nie zmienię już zdania.

Nie patrz przez ramię, idź i nie wracaj,

nie chcę takiego już drania.

 

Na nowy model szybko wymieniam

to, co się w życiu zużyło.

Skoro zawiodło, nie było prawdą -

nie dopisałeś, a miłość

nadal jest moją (naszą?) siłą.

Edytowane przez Oxyvia (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pozwólmy By nasze sny    Płynęły jak fale    I nie mówmy "ale"   Bo żyjemy  Tu i teraz    Starając się  Dotknąć dłońmi nieba    I myśląc o tym  Co przyniesie jutro    Gdy nieznane Stanie się poznanym    Już wkrótce...
    • @Robert Witold Gorzkowski Przy niedostatecznej ilości materiałów na wyjeździe muszę posiłkować się internetem. Kiedyś to nadrobię. Wiek wcześniej Gorzkowscy przeprowadzili rokosz względem króla w Krakowie i musieli udać się na banicję. Siedmiu synów rozpierzchło się na siedem stron świata i jeden trafił na Warmię stając się pradziadem Franciszka. Jak powszechnie wiadomo Franciszek był zwolennikiem konstytucji 3 maja oraz likwidacji pańszczyzny i poddaństwa chłopów. Należał do klubu jakobinów polskich. Uczestniczył w planowaniu i przygotowaniach do powstania kościuszkowskiego, w czasie którego brał udział w insurekcji warszawskiej pod przywództwem Jana Kilińskiego. Insurekcję w Wilnie przeprowadził gen. Jakub Jasiński. Po upadku powstania znalazł się na Podlasiu we wsi Cisie, gdzie został przywódcą spisku, organizacyjnie opartego na sieci parafialnej, mającego na celu walkę zbrojną o niepodległość a po wygubieniu wilczego rodu czyli wyzyskiwaczy chłopów do których zaliczył i księży, wprowadzenie ustroju republikańskiego. Środowisko chłopskie uznawał za ważną siłę polityczną. W czasie swojej działalności wśród niepiśmiennych chłopów kolportował ulotki zaopatrzone w rysunki. Po wykryciu prowadzonej agitacji, został w 1797 aresztowany wraz ze współpracownikami i uwięziony w Krakowie przez władze austriackie. Po długim śledztwie w 1802 skazany na karę śmierci. Cesarz Franciszek II Habsburg zamienił karę śmierci na banicję. Po pobycie na emigracji w 1807 zamieszkał w Warszawie, opracowując projekt uwłaszczenia chłopów. I być może projekt by ujrzał światło dzienne gdyby nie wybuch w 1830 roku powstania listopadowego pod przywództwem kapitana Piotra Wysockiego.    Sprawa chłopska była niewystarczająco uwzględniona podczas Powstania, co było kluczową przyczyną klęski zrywu. Elity polityczne były niechętne ustępstwom na rzecz chłopów i ograniczeniu własnych przywilejów, co było sprzeczne z potrzebami społecznymi. Tego samego roku umiera Franciszek nie doczekawszy się ziszczenia swoich postulatów. Gdyby nie umarł mógłby powiedzieć a nie mówiłem? Polak głupi przed szkodą i po szkodzie.
    • @Migrena toż to arcydzieło umierania jak: Śmierć nie jest krzykiem, lecz ciszą w płucach. Jak trafnie to ująłeś ból tysięcy istnień co noc po trochu tracących życie przez przeżywanie przy bezdechu. 
    • @Sylwester_Lasota dlatego jak śpiewał Młynarski róbmy swoje, róbmy swoje podoba mi się wiersz
    • @Roma dzięki, choć muszę przyznać, że aż za lekki. bukowina II zdaje się ambitniejsza (taki był zamysł)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...