Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nad czystą


Rekomendowane odpowiedzi

 wiersz jest niewinny tabula rasa 
wydaje z łona pokraczne słowa 
gniew zło potrafi wpisanym nakazać 
czy pikanterii do niewinnych dodać 

niekiedy w bólu się rodzą mitrędze 
zdeformowane nim nabiorą kształtu 
kapią kleksami spisane na krętej 
i w oburzeniu to moje nie żartuj 

po wielu zmianach wychodzą na ludzi 
lecz cóż to znaczy oczekiwania 
spełniają jednych a brzydzą drugich 
przygasa spopielony zamiar 
na kartce nie ma już nic ani słowa 
złamane pióro nie ma chęci skrobać

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

w złamanym piórze wymień stalówkę

jeśli piszesz gęsim zaostrz je raz jeszcze

i ze złośliwostek  wyciągnij nauczkę

pochyl się nad kartką i zostaw nam wiersze

 

Nikt nie ma chęci pisać  jeśli komentarze ograniczają się do nagonki na autora, albo komentatora,  a przecież to nie oni a  tekst winien być komentowany.

Może coś się wreszcie w tej materii zmieni ? - I oby na lepsze :)

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bożenko, wielu początkujących i nie tylko niewprawnych poetów, podpisałoby się pod słowami wiersza i doświadczyło nagonki. Sam kiedyś odszedłem z tego portalu, gdy zdominowały go osoby o wszystkowiedzącym ego. Kiedy zacząłem swoją przygodę z poezją i oddałem swoje strofy internetowi, to zadziwiła mnie skala chamstwa, niszczenia ludzi, kategoryczności stwierdzeń i tym podobnych zachowań, które dzisiaj rozwinęły się we wszechobecnym hejcie. Jest to podobne do zjawiska "fali" w wojsku, gdzie "stare wojsko" z nawiązką oddaje młodym to, czego sami zaznali, a przecież poeci to wrażliwi ludzie i powinni wiedzieć, jak bolą razy skierowane na bezbronną i ujawnioną duszę. Od kilkunastu lat walczę z takimi zjawiskami, ale w wielu miejscach jest to walka z wiatrakami. 

Są jednak pozytywy, czego przejawem jest zmiana na tym portalu, ale czy na długo? Krzykaczy, pieniaczy ludzi, którzy nigdy nie odpuszczają i muszą mieć ostatnie słowo, nie brakuje, a Ci cisi i wyważeni, wolą usunąć się w niebyt, niż dać odpór narastającym zjawiskom. Tym samym ustępują pola i chamstwo siada wyżej na grzędzie, niszcząc kurnik i gdy nie ma się już czym karmić idą dalej, jak koczownicy, i niszczą kolejne miejsca. 

Jedynym sposobem na takich ludzi jest ignorowanie ich, czyli wyrzucanie poza nawias społeczności. Niestety błoto na naszych twarzach, i niesmak, na długo nie pozwalają zapomnieć. Można by długo pisać na taki temat, ale nie jesteśmy bez szans, o czym przekonuję się od dziesięciu lat. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam Leszku rozumiem ten pełen prawdy  wiersz - tak ten świat działa.

Ale może coś lub ktoś to kiedyś zmieni za co trzymam kciuki.

                                                                                                                                                         pozd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Uśmiechnę się do wnikliwego czytania. Masz rację, że coś zaburza melodię wiersza, a jednocześnie powiem, że jej nie masz. Skąd bierze się tak różne spojrzenie i różna ocena rytmu. Nie tak dawno, bo w 2005 roku, nie miałem pojęcia o średniówce, akcentach, rytmie, sylabizmie, czy sylabotonizmie. Szybko jednak odrobiłem zaległe lekcje i pozyskaną wiedzą dzieliłem się i dzielę z  innymi. Chochlik poszukiwawczy sprawił, że jednego dnia "pouczałem" tych, którzy podobnie jak ja kiedyś, nie mieli pojęcia o "wymuszaczach" rytmu, które wymieniłem powyżej, a drugiego wybrałem sobie i umiłowałem, formę nieregularną, która te wszystkie zasady łamie. Różnicę najogólniej można opisać tym, że wiersze klasyczne mają rytm wymuszony formą, a wiersze nieregularne treścią, czyli można w nich znaleźć rytm semantyczny, który zwalnia i przyspiesza wraz z biegiem akcji, czy refleksji. Nie twierdzę, że ta forma jest u mnie już ostatecznie dopracowana, bo nadal ją kształtuję, ale zawodzę tych, którzy szukają u mnie roztratatanych strof. Wiersze nieregularne to jakby uwspółcześniona klasyka, która ma wiele wspólnego z wierszem wolnym, ale "wyposaża" go w melodię rymów w tle ( u mnie asonansowych). 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz, Leszku b. dobry. Twoje słowa powyżej przeze mnie przytoczone, poruszyły. 

 

Te wersy "współgrają" z wytłuszczonym przeze mnie fragmencie Twej odp. skierowanej do Bożenki.   Pozdrawiam. J. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

witaj

Mam podobne odczucia jak Ty , zawsze się znajdą tacy co wiedzą i to niezawodnie , oczywiście w ich odczuciu. Czasami komentuję coś niekoniecznie pochlebnie , ale w dobrej wierze , natomiast doświadczyłam tutaj przedtem, powiem nawet wrogości od niektórych oczywiście , sami uważali się za wprawnych i przerzucali innych w inne miejsca , to było po prostu niesmaczne w końcu o wszystkim decyduje poczytność no i czas , te dwie kategorie , moim zdaniem , wszystko weryfikują ,  po co coś stygmatyzować? No a pisać cóż , każdy może.

pozdrawiam Kredens

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Oczywiście podpisuję się pod treścią wiersza - znam to zjawisko, jak wielu z nas.

Ale nie należy oddawać pola hejterom. Ignorować ich- tak; nie dać się prowokować i wciągać w "gównoburze", jak to się teraz ślicznie nazywa. ;)))

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Leszku, wszystko się zgadza, ale - jak sam piszesz - wiersz nieregularny też powinien mieć rytm, jak najbardziej. Wbrew pozorom wiersz nieregularny jest znacznie trudniejszy niż regularny, bo trudniej w nim zachować rytm. I to nie treść wprowadza tu rytm, bo tak się nie da - rytm wprowadzają akcenty, ich rozstaw, a ściślej - rozstaw zestrojów akcentowych. Fakt, że rytm w wierszu nieregularnym może przyśpieszać lub zwalniać w związku z przedstawianą treścią, ale to jest jeszcze trudniejsze, bo całość i tak musi się trzymać kupy i czytelnik nie może mieć wrażenia, że czyta dwa osobne wiersze, szybki i wolny.

Mistrzem wierszy nieregularnych był Gałczyński. Zobacz, u Niego nigdy nie ma się wrażenia, że rytm szwankuje, mimo że całe długie nieraz wiersze od początku do końca są zróżnicowane i żadna muzyczna fraza się tam nie powtarza. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bardzo ładnie opisałeś trud "kapiących kleksów"... :) na czystą kartkę.

To prawda, słowa po wielu zmianach czasem "wychodzą na ludzi", a potem...

bywa, że przygasa chęć i... "złamane pióro nie ma chęci skrobać".

Pozdrawiam.

 

ps. jej, poprawiałam i nie wiem, jak wejdzie, jakieś cudeńka mi tu wyskakują.

      nic to, uczę się tych wszystkich zmian.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Joasiu dość kategorycznie stawiasz tezy: to nie treść wprowadza tu rytm, bo tak się nie da - rytm wprowadzają akcenty, ich rozstaw, a ściślej - rozstaw zestrojów akcentowych. Fakt, że rytm w wierszu nieregularnym może przyśpieszać lub zwalniać w związku z przedstawianą treścią, ale to jest jeszcze trudniejsze, bo całość i tak musi się trzymać kupy i czytelnik nie może mieć wrażenia, że czyta dwa osobne wiersze, szybki i wolny.

Mam jednak poważne wątpliwości co do ich prawdziwości. Przytoczę swój wiersz w nieco innym zapisie

 

wiersz jest niewinny

tabula rasa wydaje z łona pokraczne słowa 
gniew zło potrafi wpisanym nakazać 
czy pikanterii do niewinnych dodać 

niekiedy w bólu się rodzą mitrędze 
zdeformowane nim nabiorą kształtu 
kapią kleksami spisane na krętej 
i w oburzeniu to moje nie żartuj 

po wielu zmianach wychodzą na ludzi 
lecz cóż to znaczy

oczekiwania spełniają jednych

a brzydzą drugich 
przygasa spopielony zamiar 

na kartce nie ma już nic ani słowa 
złamane pióro nie ma chęci skrobać

 

Przeczytaj go jako opowieść, w której wyrazy są powiązane semantycznie w treści znaczeniowe. Pojawiają się przystanki np. w wyliczaniu, albo zaprzeczeniu, dopowiedzeniach. O takim sterowaniu rytmem pisałem. Nie jest on wyznaczony średniówką, czy akcentami, ale właśnie semantyką opowieści.

Dobrze, że przytoczyłaś mistrza pióra K.I. Gałczyńskiego, bo na przykładzie jego nieregularnego wiersza łatwo zauważyć, że rytmem sterują opisane przeze mnie zjawiska, a nie forma i akcenty.

 

Prośba o wyspy szczęśliwe

 

A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj

ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań
we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu.

 

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,
rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,
dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul,
myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.

 

Poniżej  rozpisałem akcentowanie wiersza, gdzie "/" to sylaba akcentowana, a "-" to sylaba nieakcentowana. Wyraźnie widać, że w wielu miejscach akcentowanie zmienia się, a jednak nie powiemy o tym wierszu, że jest nierytmiczny.

 

-/--/--/-/-

/--/-/--/-/--/-

/--/--/--/-/-/--/-

/--/--/--/-/-

 

/--/--/--/-/-

-/--/-/-/--/--/-

/--/--/-/--/-/--/-

/--/-/--/-/--/-

Edytowane przez Leszek (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Leszku, obstaję przy swoim: TO NIE TREŚĆ JEST RYTMEM WIERSZA, TYLKO AKCENTY. I nie wszystkie akcenty w wolnym wierszu tworzą rytm, a tylko te mocne, najsilniejsze w zdaniu czy frazie. Tak też jest u Gałczyńskiego.

Nie da się tego wykazać w graficznym zapisie akcentów, chociaż na studiach - pamiętam - na ćwiczeniach z poetyki robiliśmy wykresy mocnych i słabych akcentów w wierszach. Ale to bardzo trudne i nic z tego nie wynika. :) Trzeba wiersz wolny przeczytać, żeby po prostu wyczuć, czy ma on rytm i melodię, czy ten rytm się gdzieś załamuje.

Nawiasem, ten drugi zapis Twojego wiersza bardziej mi się podoba. I muzycznie, i literacko. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Joasiu no cóż Twoje obstawanie przeciw mojej merytoryce. Z jednym się jednak zgodzę, bo rzeczywiście treść nie jest rytmem wiersza, a tylko steruje rytmem. Pozostaniemy więc przy zdaniach odrębnych. Co do zapisu, to tylko zapis, a wiersz się nie zmienił, a tylko starałem się przybliżyć opowieść. Pozdrawiam Leszek. 

Edytowane przez Leszek (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...