Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kim jesteś...?


Rekomendowane odpowiedzi

 Jak to kim? - kobietą

„tajemniczą i piękną
niczym senne marzenie
której się pragnie nocą smolistą
różaną jutrzenką i w brzasku dnia”

                                                                                         pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Piękna próba definicji, spojrzenia, z czułością. Też ją lubię jak wielu z nas ...Cudownie że każdy inaczej ....... 

 

lub tancerką zwiewną

na krawędzi filiżanki z kawą 

gdy dyskusje bledną

anegdotą rubaszną

 

na nagrobku Świerzego epitafium

"tu leży na zawsze Świerzy"

ten co prozą malował dla poezji

czyli, tym co goni, uskrzydla, moczy oczy

by dni nam nie obmierzły

w nocy

Edytowane przez Dyziek_ka
widzimisie (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeśli ty poezjo jesteś piękną panią
i masz loki długie aż do samej talii
lub wiejską dziewczyną kąpiącą się  w balii
to marne mam szanse by zostać poetką

 

bo jak wielbić wdzięki,   wzlatać nad poziomy
kiedy  kształty ciała nie robią wrażenia
pióro nie wystarczy kiedy nie ma cienia
zachwytu nad pięknem poezji - kobiety

 

gdybyś ty  był  jednak mężczyzną poezjo
to niewielką szansę może bym i  miała
gdybym tylko wenie poddać się umiała
ponieść  i zamykać  w wierszach rzeczy sedno

:))

 

dziękuję Jacku i pozdrawiam ciepło :)

Edytowane przez czytacz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jak widać dla  mężczyzn poezja musi być  kobietą
bo jak mają kochać... cierpieć... jak  myśleć i pisać ?
bo tylko kobieta dla nich  najlepszą   podnietą
dla marzeń,  dla westchnień,  pragnień, piór i wiersza 

 

;)

 

dziękuję Andrzeju i pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a może  poezja jest  nimfą nad stawem
i kroplą rosy, nad ranem gdy rzedną
ostatnie mroku cienie

 

i uśmiechem szczerym, i   iskierką  w oku
kiedy  myśl  swawolna rozmarzeniem
na twarzy gości

 

i może jeszcze  tym,  co na małą chwilę
przenosi myśl na krańce jaźni, każąc trwać
na granicy jawy  i snu

 

kto wie, kim tak na prawdę jest poezja? ;)

dziękuję  Dyźku i pozdrawiam  :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Bożenko - odwieczne pytanie - myślę że ona jest wszystkim...i nie jest szkodliwa.

Ciekawy wiersz - 

                                                                                                                                                                                                   Udanego dnia zyczę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jak widać wena miewa różne twarze

dla chłopa pani z długimi lokami

dla kobiety pan z najpiękniejszych  marzeń

silny figlarny czyli chłop z ja….  - z ikrą

wena uchwyci  każde ręką pewną

by mogło pisząc trafić w samo sedno

:)))

pozdrawiam Jacek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

"Wena uchwyci każde ręką pewną..."
a... to niemałą dla mnie jest pociechą
bo jak utrafić słowem w samo sedno
kiedy z poetki we mnie tylko echo

 

przebrzmiałych wersów (co w głowie kolebią)
zaprzeszłych wieszczów co w chwale i sławie
na piedestały wyniesieni drzemią
nie dbając o rozterki dziś  piszących wcale.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 lata później...

Ale pięknie tu jest. Ludkowie witam w piątkowe wczesne popołudnie. ;))

 

Poezja szepcze mi czasami do uszka:

- jestem jak mała dziewuszka, 

niewinna, dobra, miziasta, 

mamusie dodają mnie do ciasta,

jest wtedy niebem w gębie,

i cichym szeptem:

zawsze będę. 

 

J.A. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

bardzo ładny utwór 

a mnie poezja szepcze do ucha :

znasz odpowiedź na to pytanie kim jest poezja 

wyobraźnią która przenosi mnie samą w różne miejsca

i wspomnienia i spełnia moje pragnienia 

i marzenia , zawsze będzie w głębi serca i duszy 

może być kim ze chce i przyjąć każdą postać ( miłości  i opisać ją jaka jest piękna

i  myśli o niej ) to jest jak lukier do ciasta który zostanie zjedzony przez dzieci . ma różne kolory i kształty 

każdy odbiera ten wiersz po swojemu , może przyjąć postaci zapachu kwiatów i blasku tęczy 

a cichym szeptem mówi :
gdzie się nie obejrzysz jestem wszędzie .

pozdrawiam Z.K

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I bardzo dobrze ale od czasu do czasu zapanuj nad nią by była ci posłuszna jak dobrze ułożony koń, bo taka narowista i galopująca może ponieść i nici Literackiego Nobla. :)

 

Trzymaj się Justyno :)

Do poczytania :)

Coś w tym jest, bo gdyby nie była wszędzie  to skąd byśmy wiedzieli jak napisać wiersz?

 

Dziękuję i  pozdrawiam ciepło :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...