Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mój strach ma ogromne oczy
zbyt wielkie bym mógł na nie patrzeć
więc je wyłupię i wyrzucę
nie mówcie że to zbyt straszne

bo już mnie zmęczył przyjaciel
który zamieszkał w moim cieniu
i dręczy mnie świętym spokojem
bym nigdy nie doszedł do celu

Opublikowano

@Kolos94
Od strachu, który ma wielkie oczy,
raptem przechodzisz do przyjaciela, który Cię dręczy
świętym spokojem. Nie widzę w tym logiki, spójności tematu.
Wiersz ma dobre rymy, nawet rytm
Nie chcę się czepiać,
więc prozą poproszę o komentarz jak doszedłeś od strachu do przyjaciela

:)

Opublikowano

@Alicja_Wysocka
Logika, spójność tematu - trzymałbym się tego, gdybym pisał traktat filozoficzny czy nawet powieść.
Moja poezja wyraża emocje, a te nie są zazwyczaj ani logiczne, ani spójne. A więc nie jest i taką poezja, co jest zupełnie naturalne i nie stanowi wady - wręcz przeciwnie.

Opublikowano

@Kolos94
Pierwotnie sam tetrastych był dla mnie jasny i może trzeba było na tym poprzestać, bo było lepiej.

Zachciało mi się rozwinięcia tematu, na co chętnie przystałeś.

licentia poetica - i mam się odczepić. Rozumiem.

Pokusiłam się o identyczny zabieg, biorąc
po zwrotce z dwóch różnych moich wierszy, tworząc trzeci, nowy.

No wyszło podobnie jak u Ciebie. Jak Ci się widzi?


ja ciebie słowem kochanieńki,
jak zechcę w pole wyprowadzę
ale je wprzódy ubrdać muszę
lecz nie wiem kiedy, czy dam radę

a gdy przypadkiem zbraknie kwiatów
wtedy dziewczynom targa włosy,
na końcu wiąże się w kokardę
- na tym zmyślania będzie dosyć


Dobra jest. Pozdrawiam Cię serdecznie i nie miej mi proszę tego za złe.
:)

Opublikowano

@Kolos94
Bardzo słuszne spostrzeżenie, co do emocji.
Ja jednak odnajduję sens w tym utworze.
Interpretuję to w ten sposób, że podmiot liryczny próbuje pozbyć się
strachu lub lęku (bo to nie jest to samo), przełamać swoją słabość.
W tym wszystkim przeszkadza mu "przyjaciel", który zapewnia mu "święty spokój", ale tym samym uniemożliwia dalsze życiowe osiągnięcia.
Tzn., to tylko moje wyobrażenie, mogę się mylić.
Jest to utwór trudny, bardzo zagadkowy. I pewnie dlatego też mi się spodobał. Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Kolos94
Witam
Przeczytałam ten wiersz już kilka razy i im więcej czytam, tym bardziej mnie intryguje.
Przy pierwszym czytaniu, druga cześć też wydawała mi się mało logiczna, nawet miałam wstawić na ten temat komentarz.
Zaintrygowało mnie, że stoisz " murem " za swoją wersją :-)
Podobnie jak Deonix_ , statecznie odbieram ten tekst jako w pewnym sensie filozoficzny.
Peel walczy ,ze swoim cieniem i ze swoim strachem (każdy tak ma)
To "dręczenie świętym spokojem" przez przyjaciela nie jest wcale takie nielogiczne. Często się zdarza, że dla świetego spokoju porzucamy walkę, swoją drogę, żeby tylko było spokojnie i bezpiecznie,nijako jak radzi życzliwy przyjaciel.
W dodatku jak mieszka w cieniu to jest po zlej stronie mocy :-)
Bardzo fajny wiersz
Pzdr

Opublikowano

Czyli jednak można ten wiersz rozgryźć :)

Emocje, paradoksy, brak logiki - to wszystko sprawia, że oczywiście nie czyta się tego lekko.
Jestem tego świadom, choć nie jest moim celem zamęczanie z premedytacją czytelnika.
Ten wiersz, jak wiele wierszy - jest próbą zarejestrowania krótkiej, ulotnej chwili ducha; jakiegoś uczucia, jakiegoś widzenia, nie do końca jasnego, jakby za mgłą.
Stąd tyle paradoksów i emocji.
Mógłbym się tego oczywiście pozbyć. Jest na to jeden sposób - przestać pisać wiersze.
A jednak, poezja wydała mi się najbardziej adekwatnym środkiem do usiłowania zapisywania swoich uczuć, emocji, zazwyczaj paradoksalnych, zazwyczaj alogicznych.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję wszystkim za komentarze :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...