Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie potrzebuję prawdy w wierszu
bo się do rymu nie chce składać
wytycznych dość w prawdziwym życiu
to mnie do szału doprowadza

więc kiedy stanąć chcę na głowie
mój świat się ze mną też przekręca
chmurki na ziemi trawa w niebie
i luźnej szajby nie dokręcam

jak mnie co zeźli w nos ugryzie
lub zadzior utkwi tuż pod skórą
muszę pofikać zmyśleniami
poproszę papier oraz pióro

Opublikowano

Aleee ładnieeee!
Przeczytałam Alicjo z wielką przyjemnością, lekki , z dozą humoru , podobalski!

I to :
"...nie potrzebuję prawdy w wierszu
bo się do rymu nie chce składać ..."

Ha a jak się poskładały rymy , same?Biegłym piórkiem ,zamysły poetki !

Serdecznie!
Hania

Opublikowano

wiersz jest lużny więc koniec końców, nie zatrzymuje
lecz początek zastanawia
choć jak dla mnie rymy, w wierszu nie muszą wiązać ze sobą koniecznie prawdy, oni nie są parą,
prostestuję bo jestem zwolennikiem słów ,,wolnych,,
pełne rymy częstokroć wymuszają na nas posłuszenstwo i zagięcie prawdy
;) pozdrawiam

Opublikowano

Dzisiaj inaczej, z lekkim humorem, ale na poważnie też jest.
Podoba mi się ujęcie tej prawdy, która nie chce się składać do rymu , a wytycznych w życiu i ja miewam dosyć.
Pozdrawiam:)

Opublikowano

Przypuszczam, Alicjo, że pierwszy wers jest małą prowokacją pod adresem czytelnika. Przedostatni wers, dla znających język niemiecki, prowadzi do niezamierzonych asocjacji.
Czasem trzeba i takie mysli z siebie wyrzucić.
Pozdrawiam.
J.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
    • @hania kluseczkaTo jeden z najsmutniejszych wierszy o bliskości, jakie czytałam — bo oni są razem, a jednak dotykają się tylko cieniami. Te słowa mówią, jak blisko można być i jak daleko jednocześnie.  Poruszające. 
    • @lena2_ To delikatny, intymny wiersz o niemożności przekazania uczucia. "Czułość rozpięta na liniach papilarnych" – to bardzo cielesny, dotykowy obraz. Linie papilarne to jednocześnie coś najintymniejszego (unikalność, tożsamość) i coś, co zostawia ślad. Ta czułość jest więc zapisana w tobie samej, ale nie może się przenieść na drugą osobę. To wiersz, który rozumie się ciałem, nie tylko umysłem. Ma w sobie ciszę i ból zarazem. Piękny!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...