Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

obiecałeś mi październik bez paździerzy.
niech tak będzie. i już nie chcę wiele więcej.
w listopadzie - niech się kornie maj uleży.
kwiaty rosną zawsze, wszędzie - brzmi w piosence.

jakoś trzeba przejesiennić melancholię.
cóż poradzić - wstaje w nas jak żagiel ciszy.
w samotności rozkazuje na bezdomność,
w parze - daje kąt wśród miękkich polnych myszy.

tylko bądź mi dobry, znawco melancholii,
powrotniku z drugiej strony matki ziemi.
jak na wiosnę kochasz jasny kwiat magnolii,
tak mnie przytul z chryzantemą wśród jesieni.

2.10.2012.


Piosenka z cytowaną frazą:

www.youtube.com/watch?v=dpJ1GP60R9k

Opublikowano
jak na wiosnę kochasz jasny kwiat magnolii,
tak mnie przytul z chryzantemą wśród jesieni.



Zakończenie sprawia, że odbieram jak modlitwę do stwórcy, który daje życie i zabiera. A zabiera młodych i tych u schyłku.
I z tym pewna myśl: Bóg jak ogrodnik, usuwa z ogrodu nie tylko zwiędłe kwiaty, wycina też te najpiękniejsze.

Twój wiersz, Aniu, chociaż o melancholii, wprawił mnie w niepokój.
I tak działa poezja w której czuje się bicie serca.

Zgrzyta mi tylko: "rozkazuje na bezdomność"

Pozdrawiam serdecznie
:)
Opublikowano

Anno.. ano przejesienniłaś.. chryzantemami złocistymi w kryształowym wazonie stojącym na fortepianie :) http://jesienny-pan.w.interia.pl/piosenki-jesien/zlociste_chryzantemy.htm

http://www.youtube.com/watch?v=nV3OUoW2-u4

kwiatów domem Ziemia będzie
maj odwieczny zapanuje
rozplenią się ślicznie wszędzie
człowiek jak Bóg kwiat miłuje

:)

nie jest gorszy od człowieka
nie zabiera nic nikomu
to Szatana wina wielka
że ubywa kwiatów w domu

:(

Opublikowano

Anno,
wiersz ma wyjątkowy klimat. pogodzenie się z tym, co musi być "wielkie", mimo, że już przekwita, odchodzi w kolejny październik, maleje. trwa, ale daje świadomość zanikania. mimo tego, również pewną obietnicę, skoro kwiaty rosną zawsze, wszędzie ...
dla mnie to również prośba o spokój, z zaakceptowaniem teraźniejszości, skierowana do tego, który "obiecał", choć ta obietnica, to ciche pożegnanie, którego peelka ma świadomość.
dlatego trzeba przejesiennić melancholię. wszystkie odczucia, zwątpienia, nadzieje, spokoje i niepokoje, mieszczą się zawsze w nawracających jak pory roku, odradzających się powoli, w swoim czasie, po swojej "stronie" - kwiatach. jak "mawiał" Mały Książę: "kwiaty mają w sobie tyle sprzeczności..."
ale, niech peelka pamięta - kiedy brzmi piosenka, zawsze może być maj...

o warsztacie można tylko z zadowoleniem pomilczeć. zresztą, podpisuję się pod słowami Oxyvii :)
natomiast treść - to po prostu klasa. więcej nie trzeba.

pozdrawiam serdecznie,
Kinga.

in-h.

Opublikowano

Jesień w twoim wierszu smutna i nastrojowa. Ale piękna też, jak pojedyńcza chryzantema ( najładniej wygladają własnie te pojedyńcze)
Sformułowanie ...daje kąt wśród miękkich polych myszy... jest zaskakujące i faktycznie kojarzy się z czymś bardzo ciepłym i bezpiecznym. Podoba mi się!
Pozdrawiam Aniu!
Lilka

Opublikowano

Anno, Twój wiersz przypomniał mi, z powodu myszy, "Koncert jesienny" śpiewany przez Magdę Umer, dla mnie, najlepsze wykonanie.!
A treść. można się nią chyba delektować, bo jak inaczej... Pozdrawiam.

"tylko bądź mi dobry, znawco melancholii,
powrotniku z drugiej strony matki ziemi.
jak na wiosnę kochasz jasny kwiat magnolii,
tak mnie przytul z chryzantemą wśród jesieni.
". . . . :)

Opublikowano

Lilko,

to jeden ze sposobów na melancholię.
Od kilku lat nie cierpię jesieni. Na przekór nastrojowi - ten wiersz.
Przyznam, że prawdziwsza i bliższa autorce jest poprzednia "Jesiennica":)

Bardzo się cieszę, że odgadujesz "przeciwwagę", którą stanowi miękkość w zarysowanej przestrzeni.

Cieplutko,

Para:)

Opublikowano

Cezarku,

"jak zazwyczaj"... To miłe.

Odpowiem podobnie jak Grażce:

jeśli w tradycyjnej formie pojawi się "coś" niepokojącego,
pewnie ma specjalną funkcję. Sądzę, że warto się temu przyjrzeć.

Dziękuję i cieplutko pozdrawiam,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    •    siedzę na skraju łóżka w pokoju, dogasa słońce razem z dniem. Gdzieś w tle muzykę gra radio. Powoli mrok odbiera to co dał dzień. Ona jest jeszcze w łazience.

      Szmer jednostajnego opadu wody z prysznica odbijającego się od ciała jest delikatnie dla mnie słyszalny, wiercę się, opierając dłonie o materac. Kęcę głową od lewej do prawej i odwrotnie. Jestem niespokojny. Mój nocny strój już trochę przyciasny. Muzyka jest teraz spokojna ale mnie nie uspokaja, można jednak zachwycić się jej dźwiękiem.Zaczynam rozmowę z samym sobą  -oczywiście w myślach , nie jest łatwo rozmawiać z soba samym. Nie mogę zanegować swoich słów czy myśli ale nie mogę zgadzać się z każda z nich. 

           Zawsze dostrzegałem subtelną różnicę po miedzy tym co lubię a tym co od niej dostaje? Tak, zawsze czekam to pewne! To frustrujące. Nerwowo odpalam papierosa : 

      - Ona nie lubi gdy palę(ja to lubię).

      - myślę, chyba wszystko jest idealnie okno otwarte, pościel wyprasowana , kwiaty w wazonach kurz starty.

      - I tak się znowu dziś nie uda. 

      - myślę dlaczego jak znowu będzie wymówka?

          Kładę sie na łóżku w poprzek bez poduszki pod głową ręce wyciągam za siebie łydki i stopy opadły w dól poza łóżko, stopy lekko muskają podłogi.

      Postanowiłem nie rozmawiać z soba więcej w tej chwili zatapiam się w muzyce.

      Oczy przymykam muzyka usypia mnie powoli zaczynam oddychać głębiej , jest mi błogo prawie zasnąłem.

      Prawie robi różnicę bo miedzy snem a jawą drzwi łazienki otwarły się.

         wchodzi Ona i od razu wali do mnie :

      -Dlaczego leżysz na kołdrze!

      -Zapomnij o rozmowie nie zauważasz jak cham ważnych spraw a chcesz rozmawiać o Nas? 

      -Nas nie ma właśnie dlatego , ze leżysz na kołdrze nie masz zasad , w twoim życiu nie ma porządku.

      I zaczyna ciągnąć dalej już beznamiętnie:

      - chcę obejrzeć film podaj laptop.

      Podje jej laptop, ona do mnie:

      -idź , spać do salonu!

      - Chce odpocząć i zasnąć.

      Odpowiadam:

      -dobrze, spokojnej nocy.

      Macha zdegustowana na mnie ,żeby wyszedł szybciej jej spojrzenie wskazuje , że nie ma tu miejsca dla mnie.

      Ja dolewam oliwy do ognia:

      - przydam się jak trzeba będzie przenieść coś ciężkiego...

      Tym sposobem zasypiam sam w salonie- o ile , można przez trzy godziny próbować spać ,wiercąc się i myśląc.I tak padłem dopiero krotko przed gdzieś ? Godzina demonów!

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...