Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kastaniety drgnęły ostro rytmem tańca,
już falbany ułożone twardo-miękko.
ona czujna od obcasów aż po palce:
biodra, brzuch, harmonia ruchu, żywe piękno.

figurami, okutymi srebrnym dźwiękiem,
tańczy stukot własnych burz, rwanych powrotów,
na wachlarzu z fiszbinami drży obłędnie
każda z kropel, tylko nie wiem, łez czy potu.

w tle rozbrzmiewa jego śpiew jak krzyk indora,
jakby nagle uwolniony głos rozpaczy -
temperament powołany dla wieczoru,
jak powoje błędnych snów jej giętkie znaki.

struny gitar napinają talię sukni,
ręce lecą nad głowami jak gołębie,
i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem,
obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej.

nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic.

31.08.2012.

Opublikowano

Anno, znowu doskonały wiersz oddający istotę i ideę flamenco.
"i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem,
obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej.

nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic."

Cytowane wersy doskonałe, poruszyły mnie najbardziej.
Pozdrawiam serdecznie.
J.

Opublikowano

Witaj Aniu!
czytam i "zaczarowana"pięknem przekazu -opisami , ale jest jeszcze dugie denko, podmiot liryczny- walczy; wytupuje,"..każda z kropel, nie wiem, łez czy też od potu..." -emocje grają , ,,!
A puenta płonie ..."nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic. "

Zabieram!
'Pozdrawiam Aniu serdecznie!

Opublikowano

Fajne. Ale mam dwie uważki:
1. "jego śpiew jak krzyk indora" - to brzmi komicznie i szyderczo, wręcz satyrycznie, wcale nie romantycznie; czy tak miało być?
2. "figurami, okutymi srebrnym dźwiękiem,
tańczy stukot własnych burz, rwanych powrotów,"
- tutaj łamie się rytm z powodu złęgo rozmieszczenia akcentów i wyrazów jedno- i dwusylabowych; a rytm w takim wierszu (regularnym, i to o tańcu z pieśnią) jest niezwykle ważnym składnikiem.
Reszta podoba mi się, chociaż konwencjonalna. A może właśnie dlatego?

Opublikowano

Ten wiersz aż się prosi o muzyczny komentarz i to musi być meksykańska piosenka "Malaguena Salerosa ".

Wersja hiszpańska:

http://www.youtube.com/watch?v=rHS0wzvJ-jI

i meksykańska, którą lubię najbardziej:

http://www.youtube.com/watch?v=EDDRP6dLDhk


Pozdrawiam,
Marlene.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...