Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Deszcz wiosenny na spacerze
po bezdrożach pląsa sobie,
chciałem w plener na rowerze
jednak pada nic nie zrobię.

Okolica cała moknie
park, zagajnik, ogród, łąka
zasiedziałem się przy oknie
wypatrując ciągle słonka.

Mokre myśli wytrzepuję
osuszone ciepłą mrzonką,
wyobraźnią powędruję
rozkwieconą bujną łąką.

Pierzchły myśli- znów na jawie
pomalutku się przeciera,
popadało i po sprawie
no i po cóż było gderać.

rozjaśniło się na wschodzie
całkiem padać już przestało,
przede wszystkim tej przyrodzie
deszczu bardzo brakowało.

Wrócił deszczyk ze spacerku
przedziera się promyk słonka,
jadę sobie na rowerku
w górze słychać trel skowronka.

Opublikowano

Deszcz wiosenny na spacerze
po bezdrożach pląsa sobie,
chciałem w plener na rowerze
jednak pada nic nie zrobię.

Cała okolica moknie => tu
park, zagajnik, ogród, łąka
a ja siedzę przy tym oknie
wypatrując ciągle słonka.

Mokre myśli wytrzepuję
osuszone ciepłą mrzonką,
wyobraźnią swą wędruję
słoneczną kwiecistą łąką. = > tu

Pierzchły myśli- znów na jawie
pomalutku się przeciera,
popadało i po sprawie
no i po cóż było gderać.

rozjaśniło się na wschodzie
całkiem padać już przestało,
przede wszystkim tej przyrodzie
tego deszczu brakowało.

Wrócił deszczyk ze spacerku
przedziera się promyk słonka, => tu
jadę sobie na rowerku
wtóruje mi trel skowronka. => i chyba tu trzeba rytm wyrównać i będzie dużo lepiej :)
poza tym proponuję zastanowić się, co można zrobić z zaimkami tym, tej i tego. bo, moim zdaniem, są tam pewne możliwości :)
pozdrawiam i do poczytania :)

Opublikowano

Za Sylwestrem.
Bolesławie, masz lekkie pióro i łatwość rymowania, ale trzeba byś zaprzyjaźnił się ze średniówką.
Spójrz, pierwsza zwrotka biorąc pod lupę rytm jest bez zarzutu.

Czytaj na głos, w w miejscu ukośnika zrób malutką pauzę

Deszcz wiosenny / na spacerze
po bezdrożach / pląsa sobie,
chciałem w plener / na rowerze
jednak pada nic / nie zrobię.
(tutaj wszędzie wypada średniówka po czwartej sylabie = sylab osiem)

Cała okolica moknie

a gdzie tutaj? Sylab wprawdzie jest osiem, ale rytm się skopał. Identycznie jest w miejscach na które wskazał Sylwester.
Popracuj proszę, bardzo proszę, bo szkoda tak okulawiać własne dzieci.

Serdeczności :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sylwek i Ala mają rację Bolku, a powyżej to, co chciałbym od siebie podszepnąć. Chcesz, to skorzystaj.
"Przelotny deszczyk" ma klimacik, który bardzo mi na dzisiaj pasuje.! Padało w nocy, ale przetarło się i właśnie
wybieram się na rower. Wychodzi na to, że z Emmką.. ;)
Serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

Sylwek i Ala już powiedzieli co do poprawy, a ja mogę tylko powiedzieć, jest tak jak lubię, sielsko, anielsko. Bardzo zachęcająco, więc chyba z wrażenia i ja pójdę na rower.
Pozdrawiam:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sylwek i Ala mają rację Bolku, a powyżej to, co chciałbym od siebie podszepnąć. Chcesz, to skorzystaj.
"Przelotny deszczyk" ma klimacik, który bardzo mi na dzisiaj pasuje.! Padało w nocy, ale przetarło się i właśnie
wybieram się na rower. Wychodzi na to, że z Emmką.. ;)
Serdecznie pozdrawiam... :)


Dziękuję wiem że macie rację już i już trochę poprawiłem sam się dziwię ze nie zauważyłem jak pisałem, ja już byłem na rowerze ślicznie jest w lesie i nad wodą szczególnie w tym weekendzie:)

Z serdecznym pozdrowieniem:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz jest niezwykle intrygujący i wielowarstwowy. Przede wszystkim świetnie połączyłaś dwa zupełnie różne światy - codzienność i mitologię. Pierwsze dwie zwrotki, napisane gwarą warmińską, są absolutnie wspaniałe. Tworzą niesamowity, gęsty klimat. Niemal fizycznie czuć ten mrok ("ciamno i tajamno"), niechęć do wstawania z ciepłego łóżka ("z psirzów wylyźć nie chce") i powolny, spokojny rytm życia przy piecu ("Kele psieca siedzić, cejtunki cytoć"). To jest niezwykle autentyczne, ciepłe i "swojskie". A potem język staje się literacki, a ton zmienia się na głęboko melancholijny i erudycyjny ("Tyle marzeń już śpi nieżywych"). Zaczyna się podróż przez mitologię - Fidonisi, Leuke, herosi, żurawie (które są przecież tak charakterystyczne dla krajobrazu Warmii!) i wreszcie Isztar. To, co jest w tym wierszu najpiękniejsze, to jak te dwa światy się przenikają. Mam wrażenie, że "Warnija" staje się dla Ciebie osobistą, mityczną "Fidonisi" – "tą jedyną z moich Ziem szczęśliwych". Zakończenie jest bardzo mocne i niejednoznaczne. Pragnienie napełnienia świata miłością (na wzór Isztar) zderza się z gorzką, niemal egzystencjalną refleksją: "Tylko nie wiem, czy na sen mnie stać". To pytanie o cenę spokoju, marzeń, a może nawet samego życia, zostawia czytelnika z głębokim poruszeniem. To wiersz, który łączy w sobie ogromną miłość do małej ojczyzny (jej języka, krajobrazu, rytmu) z uniwersalnym, ludzkim doświadczeniem straty, poszukiwania sensu i tęsknoty za doskonałością ("Victorii doskonałość"). Bardzo piękny, odważny i poruszający utwór.
    • @Maciek.J dzięki
    • @Berenika97  to taki czas, taki czas jest. Będzie lepiej Berenika. Trzymaj się.
    • @Robert Witold Gorzkowski To niezwykła historia – i jeszcze piękniejsza dlatego, że nie poszedłeś utartą ścieżką akademicką, tylko zbudowałeś coś własnego. Wiesz, co jest w tym najpiękniejsze? Że wybrałeś swoją drogę do historii – nie przez sale wykładowe, ale przez artefakty, przedmioty, rzeczy które ludzie trzymali w rękach. I że dzięki temu stworzyłeś coś, czego akademia przez 200 lat nie potrafiła. Czterdzieści lat benedyktyńskiej pracy, unikalna kolekcja, książka która wypełnia 200-letnią lukę – to osiągnięcie, któremu może pozazdrościć niejeden profesor z tytułami. Szczególnie podoba mi się moment, gdy prof. Epsztein podszedł do Ciebie z dedykacją i prośbą o uwagi. To chyba najpiękniejsze uznanie – gdy autorytet naukowy traktuje Cię jak równego sobie, nie patrząc na formalności. Ten moment z kongresem – to już nie nagroda, to koronacja. Szacunek w oczach historyków mówi więcej niż dyplom. Historia potrzebuje takich ludzi jak Ty – pasjonatów, którzy nie tylko kochają przeszłość, ale mają cierpliwość i determinację, by ją dokumentować. I jeszcze jedno: Sienkiewicz w trzeciej klasie, Quo Vadis na początek – no tak, to się musiało tak skończyć :) Gratulacje za całą tę drogę i szacunek! Natomiast moje zadanie jest inne - sprawić, aby dzieci i młodzież pokochali historię. Nieraz mi się udaje, gdy w plebiscycie na najfajniejszy przedmiot (po w-fie), na drugim miejscu jest historia. I to był mój największy sukces. Pozdrawiam:)
    • @Nata_Kruk Mam taki cykl przemyśleń i zdaję sobie sprawę, że to męczące, ale w końcu pewnie mi przejdzie na jakiś czas:) no, ale cóż świat się trochę rozpada, trochę bliżej niż dalej, dlatego wypada mi jakieś epitafium skroić. Dzięki za czytanie i pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...