Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Chciałbym dni kilka raz jeszcze być dzieckiem...
Na przekór światu mieć oczy niebieskie,
duszę tak prostą, że prawie okrutną,
cieszyć się życiem gdy innym jest smutno.

Mamę przytulać, a pragnąc jej ciepła,
naiwnie ufać, że chroni od piekła.
Niczego żadną miarką nie mierzyć,
za mało wiedzieć, we wszystko wierzyć.

Nigdy nie wątpić, że mama i tata
będą wciąż razem do końca świata.
Tacy jednacy i nierozdzielni.
Prości codziennie, od święta niedzielni.

Wcale nie wiedzieć, że stara jest babcia.
Widzieć w niej tylko miłość w ciepłych kapciach
i tkwić radośnie przez cały czas w błędzie,
że jeśli dziś jest, to zawsze też będzie.

Mrówkę poznawać, co gryzie i sika,
pasikonika, co koziołki fika,
pszczołę, co żądli, a potem umiera,
pasiastą osę, która żądli nie raz.

W tym krótkim czasie, co bardzo się dłuży,
wielu dziecięcych przygód znowu użyć,
aż na sam koniec zrozumieć nareszcie,
że ktoś może być dobry i zły... jednocześnie.

A gdy dzieciństwo wspomnieniem się stanie,
zadawać sobie banalne pytanie:
Czemu gdy człowiek tak krótko jest dzieckiem,
to wtedy tym dzieckiem wcale być nie chce?

 

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Podoba mi się ten wiersz, myślę, że wielu w nim zobaczy siebie. Bardzo dobrze wyrażona tęsknota do dzieciństwa...
Mam tylko jedną uwagę, zamiast osy dałbym coś innego, albo nie wspominał o żądleniu, skoro było już przy pszczole.

Opublikowano

Powiedzą niektórzy, że to prosty, rymowany wiersz, ale ile w nim madrości. Puenta świetna.
Pewnie każdy chciałby wrócić do lat dzieciństwa, a przede wszystkim do panującej wtedy beztroski, chociaż różne są dzieciństwa.
Pozdrawiam:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


z pełni rozumiem niechęć do wielokrotnego żądlenia :), jednak bez niego w wierszu nie byłoby dziecięcego odkrycia, że pszczoła po użądleniu umiera, a osa, chociaż pozornie tak do niej podobna, nie.
dziękuję za wyrażoną opinię, pozdrawiam i do poczytania :)
Opublikowano

Podoba mi się ten wiersz - wracanie do dzieciństwa, wspominanie mamy i taty, babci oraz różnych rzeczy z dzieciństwa.
Wiersz jest pełen tęsknot i wzruszeń. Jest szczery i przez to piękny.

Ja mam podobnych wierszy dziesiątki o treści z dzieciństwa i o tęsknocie do dzieciństwa.
Ale mnie los do tego niejako zmusił. A u Ciebie zwykła nie wyrachowana tęsknota.

[ Dzieciństwo wcale nie jest takie krótkie, jak nam się wydaje, skoro my mężczyźni nigdy nie wyrastamy z dzieciństwa ]

Rzadko wpisuję się pod czyimś wierszem, ale ten mnie uroczył. Lubię takiej treści wiersze.

Pozdrawiam wiosennie z uroczego Podlasia. Mietko

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dzięki, Mietko :).
najbardziej mnie wzruszyło, to co w kwadratowym :)))
pozdrawiam i do poczytania :)

Zawsze uważałam, że faceci mają lepiej, tak jak np. w kwadratowym :))))
Sylwestrze, masz dar i moc. sprawiłeś, że moje dzieciństwo powróciło, choćby na krótko, ale... dziękuję.
Serdeczności zostawiam.
:)



Opublikowano

Też tak mam i myślę, że nie ja jedna, nawet doszłam do wniosku (też pewnie mało odkrywczego), że im bardziej czas upływa, tym większa nostalgia właśnie za takim stanem dzieciństwa, gdzie wszystko było fascynujące. Tęsknię właśnie za tym:)
Dobry wiersz i już:)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dzięki, Mietko :).
najbardziej mnie wzruszyło, to co w kwadratowym :)))
pozdrawiam i do poczytania :)

Zawsze uważałam, że faceci mają lepiej, tak jak np. w kwadratowym :))))
Sylwestrze, masz dar i moc. sprawiłeś, że moje dzieciństwo powróciło, choćby na krótko, ale... dziękuję.
Serdeczności zostawiam.
:)




to ja dziękuję :) i cieszę się jednocześnie. chociaż z tym darem i mocą, lekka przesada, to miło mi :)
pozdrawiam i do poczytania :)
Opublikowano

"Powrót dziecka", troszkę mnie tym tytułem w maliny wpuściłeś... :)
Ja bywam tym dzieckiem, poważnie i lepiej, żeby mnie nikt wówczas nie obserwował... ;)
Sporo upchałeś w treści, ale wiersz trzyma "linię". Dobrze się czyta, no i to
zakończenie, udane.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MigrenaBardzo dziękuję! Myślę, że "po swojemu" będę lepsza jako człowiek. Dobroć jest pięknem:) @Nata_KrukBardzo dziękuję!  Masz rację "kolce" to słowo z wieloma możliwościami. :) @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Ja rzadko pokazuję swoje pazurki, może za rzadko? Czas to zmienić?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @RomaBardzo dziękuję! Masz rację, chciałam, aby był trochę feministyczny, aby kobieta miała odwagę się bronić. :)
    • Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.
    • Zrównają cię z ziemią. -No, chłopie, nie mów, że klasyczna? Robić, robić, robić! Wybebeszą z ciebie wszystko co wyższe, wszystko co nie pragmatyczne. Żreć, żreć, żreć! Wykpią słabości, wszystkie twoje samotności. Pieniądz, pieniądz, pieniądz! I będą ciągnąć za kostki w dół, implementować ci pustkę, agitować swe plebejskie nawyki. Umniejszać wszystko, smagać cię codziennie po mózgu parszywymi jęzorami parzącymi jak pokrzywy, okraszając to wszystko żarcikami podszytymi rzadkim kałem i opowieściami o jebaniu, najebaniu się, pojebaniu i dojebaniu sąsiadce i jej córce- i to wszystko wygłoszone z chwałą jakby to była nobilitacja.  I przylega do ciebie ten Nietzscheański wyziew. Jan Pelc wróży ci przyszlość; takie jest życie, słabiaku.  Sygnał, 5 nieodebranych, nie pójdziesz już tam- postanowione. Nie zostaje za wiele: Decasia, Ladoni, Górecki, tory, las, ambient, człowiek słoń i Curtis- a to wszystko ponad dekadę później niż planowałeś.
    • @Gosława Pokochają siebie to i Ciebie polubią -:)Wszak tu poetyckie dusze tu się spotykają …nawet jak rogate-:)Dobrej nocy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...