Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Grażynko, piękne i mądre to Twoje dumanie. Dziękuję.
Strach jest wszędobylski, wciska się nie proszony i nie tylko tłumi dobre odruchy, ale skrzętnie maskuje złe, perfidne zamiary - np. ze strachu przed zdemaskowaniem słabości człowiek zakłada maskę buty i za nic nie umie wykrztusić "przepraszam, moja wina", idzie w zaparte najczęściej niszcząc nie tylko siebie ale i innych.

Światu są potrzebne "świetliki".

Cieplutko pozdrawiam z buziakiem :-)
Krysia



Opublikowano

Dla mnie tytuł tytuł i jeszcze raz tytuł. Mógłby być spokojnie dobrym mottem poetyckim. Wiersz podoba mi się interpretowany jako apel o "ludzki odruch" w relacjach pomiędzy ludźmi w ogólności.
Pozdrawiam.

ps. Odblokuj "plusownik" , wygląda na to że zablokowany.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdybybyśmy w kontaktach kierowali się "ludzkimi" odruchami, mniej byłoby pogardy i nienawiści - ludzkie odruchy wypływają z miłości bliźniego.

Dziękuję Janie :)))

Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

ps w moim rozeznaniu "plusownik" działa...nie wiem, dlaczego miałeś problem.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


cieszę się, że puenta trafiona. a "wypominki"? cóż? to taki "twór" od wypominania...może jakoś strawisz?

dziękuję jak zawsze pięknie, Cezary :-)

serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pięknie tereso, zaczynam żałować, że nie było mnie w Polsce na Środę Popielcową, to taka piękna sprawa:))
Tak, to piękna sprawa. Cieszę się, że już jesteś :)))
Dziękuję.

Cieplutko pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...