Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Skąd ja znam ten motyw (myszka w pazurkach)?
Sytuacja lekko stresująca, jak widać, dobrze robi; mysz wytresowana nie "drze" niczego, wiersz - ograniczony do komunikatu (bez wielosłowia). Różne takie tam na wodzy... Pełnia. Tak proszę trzymać.
Pozdrawiam

Opublikowano

wiersz napisany ładnie, gładko się czyta i obraz buduje się sam, ale jakos - to moje zdanie - brakuje mi (nie moge znaleźć) jakieś większej głebi poza opisem (co rzecz jasna może być moją winą :) albo jej nie ma bo to po prostu opisowy wiersz :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



myszy się wyniosły, zapewne niedaleko - do sąsiadki?
może jej kota pożyczyć na stałe, zrekompensować sobie to i owo przygarniając psa, za ziemniaki z sosem gwarantowane bezpieczeństwo w domu i dozgonna wierność Wando?
serdecznie pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


sytuacja napięta... kosztowało czasu ukrycie emocji.
spojrzenie typowo reporterskie.
szkic w tym wypadku bardzo wskazany.
czytelnik może swobodnie interpretować obraz używając swojej wrażliwości... udało się w pełni, doceniam.
serdecznie pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wina (lubię czerwone;))
- szukasz mojej głębi i moich emocji, a tu tym razem ich brak.
taki reporterski szkic.
smutny... pozostawiony dla wrażliwości odbiorcy.
myślę, że teraz głębia się wylała poza ramy, jeśli nie to mój błąd i moja porażka.
serdecznie pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wina (lubię czerwone;))
- szukasz mojej głębi i moich emocji, a tu tym razem ich brak.
taki reporterski szkic.
smutny... pozostawiony dla wrażliwości odbiorcy.
myślę, że teraz głębia się wylała poza ramy, jeśli nie to mój błąd i moja porażka.
serdecznie pozdrawiam
Opublikowano

Gdyby usunąć z tekstu kota i mysz, traktowałby on rzeczywiście o bezradności wobec codzienności gwałtu. Skoro jednak są, bezradność ustępuje miejsca naturalnemu porządkowi rzeczy - prawem kota rozkładać pazury, prawem myszy siedzieć cicho...
Psychologicznie dwuznaczne.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...