adam hoff

Agrafka rządzi... :) Dzięki.

Kolokwialność i gadulstwo frazy usprawiedliwione, wszak to list, list codzienny, zwyczajny, "podtrzymujący rozmowę"... Dobra rzecz, z wieloma ukrytymi smaczkami.

Złoto albo perły, a jeżeli nie, to diament ? Jakby nie patrzeć, to wszystko błyskotki, ostatni rekwizyt nie nadąża za myślą, słabo ją ilustruje...

Peel nadstawia z menu w ręce ;) Jak się autor obudzi razem z dniem (pozna głód), to przestanie bajdurzyć...

Obrazy sugestywne i "rozmawiające" ze sobą, z interaktywną puentą, skłaniającą do sięgnięcia po kamień... Dobre.

eee tam, przesadzasz. Z komiksem. To nie. Ale ... A ja już prawie dałem się przekonać... ;)) Przesadzanie jest do Mithotyna-Kazia. Kazio -??? Uczymy się całe życie jednak ;))) Przekonać się dałeś do czego? Moje "ALE" dotyczy li i jedynie kontaktu z innym wierszem innego autora. Tyle. Nie kojarzę styczności, bo nie chcę. E. Prawie dałem się przekonać obezwładniającej argumentacji Kazia -Mithotyna... aż strach było spojrzeć w lustro :) "Eee tam", z szelestu komiksu przywróciło mnie rzeczywistości... :)

kiedy poeta umiera wtedy biegnie przez świat elektryczna iskra każe odmieniać przebudzonym przez wszystkie przypadki życiowe jego nazwisko powtarzać strofy dawno zapomniane Spora przesada... Kiedy umiera poeta niedoświetlony Noblem, zazwyczaj tylko błyska niemrawo, w jakimś przykurzonym kącie, a przebudzeni, to przyjaciele i znajomi królika...

W pierwszym wersie, jest pewna pułapka. Kartkowanie może być odniesieniem do rodzaju życiowej aktywności, znakiem firmowym, ale też oznacza pobieżne, niedbałe przeglądanie, gryzące się ze spiżem nietonącej pieśni...

W kwestii agrafkowej wypowiedziałem się powyżej. Lubię kiedy czytelnik mocuje się z wierszem (bez względu na wynik)... Dzięki. :)

Z cudami jest tak, jak z rybą dla głodnego, myślę że peelowi może chodzić o wędkę... :) Dzięki.

eee tam, przesadzasz. Z komiksem. To nie. Ale ... A ja już prawie dałem się przekonać... ;))

Kaziu, im bardziej się wspinasz na palce, tym bardziej cię nie widać... :) rzekłbył z równie podobnego komiksu wycięty.......................przeintelektualizowany aŁtor Kaziu, nie ma sprawiedliwości na świecie, jednym Bozia dała intelekt, a drugim kropki....................................................... :)

Celowości "zostawiania" szukałbym w przywołanych powyżej niebiańskich okolicach. Mądrość pustego talerza, to przypominanie głodu, wartościowanie potrzeb...

arabeski obrotów naszych ciał To, nomen omen, zbędny ornament... Reszta spójna z niezbędną garścią melancholii.

Wie Pan, że mógłbym?...* Cóż, epoce totalnego powielania (nazywanej naukowo postpostmodernizmem) trudno oczekiwaqć/spodziewać się czegoś od źródła. Wszyscyśmy nasiąknięci. Jednak a'rebours świat(ł)a odbitego? Tzw. prostota sądów (lewo-prawo) słabo maskuje nadmiar świadomości (oracje niespełnionych potrzeb - oracje!). Wiersz oparty na zaprzeczeniach (bo nawet pozytywy osadzono w pustce, głodzie, zamknięciu, niespełnieniu). Z pretensją, co oczywiste, do Najwyższego (bo do kogo?). Wydaje się jednak, że ten peel jest tworem jedynie umysłu (rodzajem bytu bez ducha i serca). Pozdrawiam * Istnieje uznany sposób oznaczania "zapożyczeń". Postpostmodernizm ? Z dialogiem nie bardzo wyszło, trzeba będzie sobie pomonologować - pozbyć się "zapożyczeń", odniesień ciekawych, ale nie niezbędnych... :) Nadmiar świadomości domniemany, to raczej nadmiar doznania, "pusty talerz", poprzez swoją niemotę/ brak, potrafi być bardzo sugestywny, przekonujący i "głośny"... Paradoksalnie wiersz oparty jest na...nadziei, nie tylko my potrzebujemy kogoś/ czegoś, ale i ktoś/ coś potrzebuje nas... Zapewniam, że peel został "poczęty", jak Bóg przykazał :)

Kaziu, im bardziej się wspinasz na palce, tym bardziej cię nie widać... :)

Rzeczywiście, to fragment nieco zagęszczony, spacja powinna pomóc. :) Dzięki.

Niemal jak wspomnienie wód płodowych :) Fajne.

Nie używam słów niepotrzebnych wobec zamysłu wiersza, i tak jest z "bogiem". Usunięcie tego słowa, usuwa jednocześnie powód, dla którego wiersz powstał... Dzięki. :)

Jakiś powód zbędności i gorszącej obecności ostatniego słowa ?

niebo musi dużo ważyć najmądrzejszy jestem przy pustym talerzu niemej oracji niespełnionych potrzeb wiem gdzie lewo gdzie prawo gdzie księga i cud na agrafkę klej koślawą fastrygę wystarczy zostawić nigdy nie otwarte słowo na lepszy świat głodny wiersz i wiecznie spóźnionego boga

zatrzymaj moją dłoń z długopisem, bo prawdziwe wiersze piszą inni. Tak Aniele musimy się rozstać! Cóż za hipokryzja, wszak publikuje pani w dziale dla wprawnych poetów :)

Mnie wiersz pociągnął w stronę "Kroniki zapowiedzianej śmierci" Marqueza... :)

Brakuje mi w tych twórczych katuszach oparcia słowa o konkret (temat). Jako rzecz o wyabstrahowanej niemocy, rzeczywiście zgrabne ale i aseptyczne, obojętne...

pokryta pismem tylko w połowie czytelna wszystkie zdania zdołasz pomieścić na sobie To taka kartka uniwersalna, przeciągnięta przez wieki i pokolenia ? Powiernik ludzkiej mądrości i głupoty ? Można by się z tym zgodzić, gdyby nie emocjonalnie intymna puenta, wskazująca na kartkę konkretną - tu i teraz...