Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

patrzymy na siebie i widzimy ś›cianę
stół‚ na nim kubek książka™
i choć wiemy źe jest tu ktoś› jeszcze
ktoś› jest
jak powietrze

i to podejrzenie i nagł‚y niepokój
bo kto skoro osoby są… dwie
a jest jak jest
pusto

uś›miechnąć‡ się
po co
traci sens układanie twarzy
w tym pokoju jest pokój
już tylko sam dla siebie

wczorajszy dzień„
wiesza portret przeźroczysty
pustą ramę drzwi
otwartych na milczącą…
zasypaną ś›niegiem przestrzeń„

Opublikowano

Coś mam wrażenie jakby zgnuśniały pl roztkliwiał się nad stanem trudnej, patowej duchowo sytuacji osobistej - nie nawykłem do takiej perspektywy w Pana utworach - zwykle kojarzyły mi się jako "dylematy egzystencjalne nakreślone wartkim językiem, poprzez pryzmat stoickiego, zdystansowanego pla"; a tu jest pl nieokreślony, pełen niepewności, nawet można uznać, że zrezygnowany to pl; można powiedzieć, że pl zatracony w rozważaniach o melancholijnym nacechowaniu; albo pl który demaskuje... Sęk w tym że ten pl nie demaskuje prozy dnia codziennego, lecz demaskuje stan swojego obolałego ducha, który jest cokolwiek pogrążony w fatalizmie. Cóż, odczyt mój jest z pewnością nietrafny, a poza tym wiersz poniekąd służy ekshibicjonizmom osobistym, w dużym zakresie; lecz nie w tym jest walor poezji, co Pan zresztą sam najlepiej wie i rozumie. Fragmentami ten tekst robi wrażenie zbyt dosłownego, a niektóre zakończenia strof, nie przymierając - banalne; i choć pewnie mój odbiór to jest czysty interpretacyjny surrealizm, to jednak nietęgi nastrój pl zniechęca, bo jest nie dość zamaskowany, czyli wyraziście pogrążony. Pozdr

Opublikowano

szacownym rewanżystom z orga dziękuję za tak głębokie pochylenie nad moim nieudolnym tekstem -
chciałbym jedynie dodać, że ich wystąpienie tutaj w żadnym stopniu nie udoskonali ich własnej twórczości - mierność pozostanie miernością, nieudolność - nieudolnością;
pozdrawiam kochanych adwersarzy!

J.S

Opublikowano

Cezary Sikorski.;
- ależ Mospanie, tylko bez gorączki...
:)!
J.S

-------------------------------------------------------------------

Mariusz Sukmanowski.;

- "pozorny pokój"?!
to nie z tego wiersza;
w tym wierszu on jeden jest realny...
j.s

--------------------------------------------------------------------
ledwo głupi;
to fatalizm, gdy "zgnuśniały" (?!) peel spotka zgnuśniałego czytelnika, który swoje ego projektuje w cudzym tekście...
J.S
-------------------------------------------------------------------
Wściekły Azot.;

- nie - rzecz dotyczy wyobraźni...
J.S
____________________________________________________

Stefan Rewiński.;
- klimat wiersza nie z tych jakie lubimy, wesołe chłopaki; ale czasami dopada nas chandra...
J.S

-------------------------------------------------------------------

Mithotyn.;

czkawkę zostawiam Sz. Czytelnikowi - a jako wskazówkę, przestać czytać blogi - wyjść z domu i zabawić się śnieżkami;

J.S

------------------------------------------------------------------
Roman RiOWIL.;

- sztuką jest przekonać, że ma się rację i argumenty dla niej;
J.S


















Opublikowano

Fatalizm nie wyklucza zgnuśnienia, a nawet zwykł je implikować w sytuacji wątpliwego konstruktywizmu przeciągłego fatalizmu. Rzecz oczywista niekoniecznie, jednakowoż zależność takowa ma nawet swoje logiczne uzasadnienie. Jeśli o wiersz chodzi to licho wyszło; a skoro miało być tak sprytnie jak Pan mówi, to tym bardziej schizofrenicznie na domiar; poza bowiem otchłanią wyraźnie wyczuwalnego smutku niepomiernego, w dodatku czytelnie o tyle o ile. Pozdr

Opublikowano

dramatu zabrakło, bo rozszczepienie, to dramat. rozdwojenie, to dramat. to negatywność w sztuce. rodzaj idiomu w sztuce. imperatywu w sztuce. shizofrenika to specyficzny rodzaj mentali, po których da się poruszać, a cukierkowość się wkrada, Ja się wkrada, filozof się wkrada, a nie powinien. w Nienazywylnym najlepiej ujmuje to Beckett.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"Nie mam jeszcze jasności w temacie Marioli..." - więc tylko taką wersję odchudzoną (wiem, wiem: o filozofiyje - JA! - ja, jawhol, Herr C.!).
Podoba mi się (to).
Pozdrawiam
Opublikowano

wiersz dobrze się czyta i ma naprawdę ciekawą atmosferę i ładnie płynnie prowadzi (się?:P) do końca :) początkowo jakoś wydawała mi się pierwsza i kawałek drugiej strofy za przegadane ale jak przeczytałem drugi raz to stwierdzam, że to jednak jakiś minimalistyczny upiór chciał mnie dopaść bo wszystko jest na swoim miejscu w odpowiedniej ilości.

Bardzo podoba mi się obraz, a dla tych fragmentów ponizej mógłbym się przysłowiowo pociąć :) ich plastyczność i wydźwięk są super :)

traci sens układanie twarzy

wczorajszy dzień„
wiesza portret przeźroczysty
pustą ramę drzwi
(!)

w tym pokoju jest pokój
już tylko sam dla siebie

Ogolem jak dla mnie na plus:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @viola arvensis Serce nie zawsze idzie jednym torem - czasem wystarczy cierpienie, by zmieniło drogę. Jedni wtedy przestają mówić, inni zaczynają pisać wiersze.
    • To w sumie pierwsza noc, kiedy nie śniły mi się planety i nie odtańczyłam walca W opustoszałej Anatevce ...  Miłości! Głód! We wszystkich cukierniach - zakalce. Nie śmiem cię prosić znowu o ogień Mścisz się: "nie kocham literatury." I piszesz same komedie W tragediach spisujesz na straty ''co dzień'' Cóż - każdy cierpi Jaki to dzień dziś? Trudny czy targowy? Nie chcesz spaceru? - wybiegnij po rozum. Do głowy. Nie do mojej. Zajęta. W łóżku z Gruzinem, mową w Kilonii, sercem w Mombasie, głową w kosmosie ... Igra  ... Na basie. Całuję kukułki w starych zegarach, nie chcę poznawać wejścia do matni,  chcę na balkonach, gdzieś w Anatevie,  samotność wieść skromnie, ale - dostatnio ... 
    • Nigdy nie oburzę się na dziecko, które zwinnie ukryło batonik przemykając obok kasy - zdaję sobie sprawę, że rodzice sami mogą ''nie mieć co do gara włożyć.'' Rozumiem, że jeśli doniosę i zacznę oburzać się w tonie: ''gdzie są rodzice'' itp., to za kilka lat mogę dowiedzieć się z różnych www.pl, że to właśnie moja interwencja miała, kluczowy wpływ na życiorys najgroźniejszego  młodocianego zabójcy. Zabójcy też w pewnym sensie mnie nie oburzają. Boleję i płaczę nad ofiarami, to naprawdę rani mi serce, ale jednocześnie jestem w stanie zrozumieć motywy moderców. Nawet za tymi najbardziej ''bezsensownymi'' zbrodniami. Bo każdy MOTYW da się zrozumieć. Czy wybaczyć - to już inna kwestia. Rozważanie jej może doprowadzić do kolejnego morderstwa. Dotychczasowego  oprawcy. Czy to, że mały piesek na mnie nie szczeka oznacza, że jestem dobrym człowiekiem? Nawet jeśli, to nic mi o tym nie wiadomo: nikomu nie pomagam, nie utrzymuję żadnych kontaktów towarzyskich, nie poświęcam się w żadnej relacji ... Może jakieś dobro przejawia się poprzez sam fakt, że nikogo nie zabijam?  Nie wiem. Kasnodzieja z prywatnego kościoła z pewnością rozgrzeszy każdego. Wystarczy powtórzyć jednozdaniową afirmację. To nie dla mnie. Tak właściwie każdy człowiek prowadzi swój domowy kosciół. Bezpłatnie i często bez dachu nad głową, bywa też, że w tych domach wiary stoją wielkie donice, w których nie ma nawet ziemi ... na ziarnko wiary. Mam swoje cele: muszę znowu schudnąć, zrobić jakieś studia i kurs językowy, polecieć wreszcie samolotem do jakiegokolwiek miasta i zacząć lubić ludzi... Niewielki osiedlowy sklep. Przyglądam się półce z batonikami. Mija już chyba kwadrans. Jeszcze nie wiem, który ukradnę ...    
    • @Jan Rodan dla mnie to za mądre  Kredens pozdrawia
    • @viola arvensis ciekawe kto im te klapki nałożył? A skoro je mają to jak mogą dobrze wybrać drogę? Kredens pozdrawia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...