Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

idiota


Rekomendowane odpowiedzi

bycie idiotą zwalnia od odpowiedzialności
wtedy i hura i bura
-najgorzej, jak toto potrafi pisać
i sądzić

gdzieś to się zlewa na styku
Platon ze swą jaskinią
Conan z toporem
gdzieś popadamy w paranoje
między Jezusem a Muppetami

jest dobrze

bycie idiotą czyni naprawdę wolnym -
niech mądrzy zadecydują co też chciał powiedzieć
gołą dupą malując dzisiejsze arcydzieło
zresztą mądrzy potrafią dać rzeczy słowo
że to natchnione, cud-miód, rewelacja
grunt, że ich małpki wciąż po salonach
ludzi udając smieszą idiotów

chociaż tym mądrym czasem umyka
na odwrót wiszący obraz Matissa

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

granie idioty a bycie (z urodzenia) idiotą to dwie różne rzeczy - wszak rola błazna (głupca) bardzo często polegała na sztuce zabawnego ujawniania prawdy otoczeniu - wesołek wcale nie musi być idiotą...
idiota z natury rzeczywiście nie odpowiada za swoje słowa i czyny - a filozofia (Platon) to dla niego tylko hasła bez treści;
peel wyraża żal że nie jest idiotą ("bycie idiotą czyni naprawdę wolnym") - ale zauważa, że wielu mądrych przyklaskując idiotom i adorując idiotyzm staje się obiektem śmiechu idiotów, którzy idiotów grają...
-taka przewrotność rzeczy!

J.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bernadeta Tadych-Manuszew - na pewno literki :)

gabriel p. - co ciekawsze, na gołej pupie można duuużo zarobic.

Wściekły Azot - oj tam oj tam...

maria bard - w puencie jest dośc konkretne mantryczenie!

NOWA - :)

JacekSojan - "wielu myśli, że jest super, będąc pośmiewiskiem wielu..." - coś w tym jest!

Tramp - i niech tak zostanie.

Pozdrawiam i oczywiście dziękuję!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach


'bycie idiotą czyni naprawdę wolnym -
niech mądrzy zadecydują co też chciał powiedzieć
gołą dupą malując dzisiejsze arcydzieło
zresztą mądrzy potrafią dać rzeczy słowo
że to natchnione, cud-miód, rewelacja
grunt, że ich małpki wciąż po salonach
ludzi udając smieszą idiotów

chociaż tym mądrym czasem umyka
na odwrót wiszący obraz Matissa'


niestety, i to jest NASZA rzeczywistość, idiota idiocie, mądry mądremu nie są równi... ŻE TAK POWIEM FILOZOFICZNIE,
oj Michaelu, masz coś za pazurami...
pozdrawiam ciepło
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...