Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzięki wsparciu naszych posłów i dotacji z ue
można prosto i bez przeszkód uratować budżet

ale by nie było tarć jeden jest warunek
każdy musi dobrać sam słuszny mu kierunek

1. www.joemonster.org/mg/97047,search,Maszyna_do_podcierania
2. www.joemonster.org/mg/96934,lastup,Masz_plan_B_

PS
zmiana rolki (z czystą stroną) to jest chwila-moment
(w razie głupich wypowiedzi - excuse me, no comments)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Taki Wersal, Drogi Panie?, pardon, excuse-moi,
tam, to raczej magiel jest- o kulturze- cicho, sza.
nie pomoże biały papier (nawet trzy warstwowy),
bo nikomu jednomyślność nie przyjdzie do głowy.
każdy słuszny zna kierunek, każdy w inną stronę,
każdy wie, że w sejmie hucpą jedzie na kilometr;
więc czy z wiedzy tej, dobrego, dla nas coś wynika?
wnioski? NIE. tam każdy jest burym psem ogrodnika.

pozdrawiam, mimo wszystko z optymizmem.:)
Opublikowano

dobry apel, tylko ta rzeczywistość
coraz bardziej mnie wkurza; ale
bądźmy dobrej myśli;P Dzieje się
coraz więcej.
Ciepło pozdrawiam i podziwiam
spostrzegawczość i umiejętność
przekazania:)



EK.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jednym słowem, po kolei. :)
Żart z głębią rozumiem, w końcu temat dość „powierzchownie” ujęty ;)
Dzięki Nessa, pozdrowienia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Taki Wersal, Drogi Panie?, pardon, excuse-moi,
tam, to raczej magiel jest- o kulturze- cicho, sza.
nie pomoże biały papier (nawet trzy warstwowy),
bo nikomu jednomyślność nie przyjdzie do głowy.
każdy słuszny zna kierunek, każdy w inną stronę,
każdy wie, że w sejmie hucpą jedzie na kilometr;
więc czy z wiedzy tej, dobrego, dla nas coś wynika?
wnioski? NIE. tam każdy jest burym psem ogrodnika.

pozdrawiam, mimo wszystko z optymizmem.:)
ja to wszysko rozumie
chamstwo smród już nie tyka
z żagwią cezar z jum kum glejt
za brutusów - lubrykant

apanaże z las Vegas
sztuczny ch*j ryje w żłobie
wybadanie wymysłów
(nie za swoje) na tobie


Dzięki Emm, za wizytę i wierszowany komentarz :)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Już chyba kiedyś wspominałem ,ale powtórzę : jesteś genialny z tym swoim " mu-humor-em":)
pozdr
czasem dobre „mu” (jako jeden grzyb w barszczu) robi za całą Mećkę ;)
Dzięki Mariusz, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeszcze można apelować, zamiast siedzieć ;))
o alternatywach nie wspomnę, chociaż ciekawe, co by zrobił MacGyver
Dzięki, pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziwiłem się kiedyś, owszem
Ale dziś już się nie dziwię
Czemu choć są różne opcje
Wciąż tak wielu klepie bidet ;)
nic nie dziwi ale żre
gdy nie idzie w parze
że myśl własną zmienia się
w niemyśledź przy carze

Dzieki Kebabbo :)
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MIROSŁAW C. Dzika róża w wierszu to dla mnie metafora kobiety wolnej, nieujarzmionej, która pozwala się dotknąć nie tylko myślą i słowem, ale też czynem. Jest piękna, odświętna i pełna tajemnic i zapachu.  To hołd dla tej dzikiej kobiecości, nieokiełznanej, prawdziwej i pełnej życia, tak jak smak dzikiej róży w słoiku.   Ten wiersz przypomina mi teraz czas dzikiej róży, gdy jej owoce dojrzewają i można z nich zrobić pyszne konfitury. Podarowałam kilka słoików mojemu lekarzowi, który opowiadał, jak wyjątkowy jest to dar natury pełen niebiańskiego smaku.
    • @Starzec Wiesz, że Twój wiersz mnie zatrzymał? I teraz myślę sobie - kto tak naprawdę wie, kiedy jest za wcześnie, a kiedy za późno? Wystarczy, że jedno z Was tak pomyśli, a droga się rozminie.
    • Jego kraj może zerwać więzy uległości, Jego lud może znowu zaznać wolności, W ich sercach nadziei tysiąc zagości, Lecz jego nadzieja umarła. Promienie księżyca morze oświetlają, Swobodne fale dziko napierają, A wiatry Gondalu dostojnie grają Swój hymn o północy.   Grają na murach jego więzienia, Budząc w jego sercu wzruszenia, Bo ich dźwięk przyzywa wspomnienia Rzeczy, które się zdarzyły. Jego dusza z wichrem się złączyła I w królestwie śnieżnej ciemności kroczyła, Krainie, która wielką rozpacz kryła, A zwątpienie odebrało głos.   Ziemia Harolda zerwie więzy uległości, Jego lud może znowu zaznać wolności, W ich sercach nadziei tysiąc zagości, Lecz jego nadzieja umarła. Wolność została mu odebrana; Jego przyszłość na ziemi poznana; Jeszcze kilka lat w kajdanach, Potem więzienny grób.   O ile poprzedni wiersz Emily mógł być związany z Gondalem, tu nie ma wątpliwości. Nie jestem tylko pewien kim był ów Harold. Być może chodzi o Geralda z Exiny, uwięzionego i zamordowanego przez podstępnego rywala do tronu Juliusa Brenzaidę.      His land may burst the galling chain, His people may be free again, For them a thousand hopes remain, But hope is dead for him. Soft falls the moonlight on the sea Whose wild waves play at liberty, And Gondal's wind sings solemnly Its hollow midnight hymn.   Around his prison walls it sings, His heart is stirred through all its strings, Because that sound remembrance brings Of scenes that once have been. His soul has felt the storm below, And walked a realm of sunless snow, Dire region of most mighty woe, Made voiceless by despair.   And Harold's land may burst its chain, His subjects may be free again, For them a thousand hopes remain, But hope is dead for him. Set is his sun of liberty; Fixed is his earthly destiny; A few years of captivity, And then a captive's tomb.
    • @Roma Jakby balans między dzieciństwem a dorosłością. Pełen jest ulotnych obrazów  samolociki, taniec, tęsknota... To opowieść o potrzebie lekkości, wolności, i o pogodzeniu się z tym, że nie zawsze trzeba „latać”, by czuć sens.
    • poznaliśmy się  o dzień za późno spóźnieni łzą pod powieką wczesną wiosną bzem łaskoczącą spojrzeniami  utkani  na wieki   poznaliśmy się o noc za wcześnie zachłanni dnia rwącą rzeką późną zimą lodem płynącą uczuciami splątani na przekór   poznaliśmy się...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...