Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

(Nie piszę wierszy...)

Boskie Kalosze
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano


Nie piszę wierszy, tylko się spowiadam:
co tu zastałem, gdy podniosłem rzęsy,
co usłyszałem pierwszej wiosny w sadach,
gdzie odlatując zgubiły mnie gęsi.

I chociaż potem błądziłem po świecie -
widnokrąg skurczył się do obwarzanka,
który kupiłem dziewczynie przy święcie,
a ona do dziś go jeszcze nie zjadła.

Tak wpółzaklęty w ten świat, co mi dany,
drugą połowę rozdaję ubogim,
bo nie widzieli, jak gaj wiosna mai,
mak ich imienia nie wołał z bezdroży.

Nie piszę wierszy, spowiadam się tylko -
jak człek przed końcem siebie albo świata,
oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw.
Magda_Tara

Magda_Tara

Opublikowano
Opublikowano

:)

nie pisać wierszy - ach jakże bym chciała
móc się wyspowiadać tak jak ty poeto
nie pisać wierszy - tylko z Bogiem gadać
móc mu opowiedzieć o swoich zaletach
nie pisać wierszy - lub po prostu milczeć
bo grzechy liczy kalkulator w niebie
nie pisać wierszy - cóż to za marzenie!?
nie muszę pisać - wolę czytać ciebie

:)))))))
dobrze, że wpadasz, dobrze.

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mam to samo z Marianną. Wystarczy, że ją czytam, a ona czyta w moich myślach.
Ping...pong... - co tam u mojej Magdusi? Powiedz przy okazji, niech mi dopisze
rajstopy bo zimno jakoś w Niebie od tych nowych świętych. Wybrakowani, jacyś tacy
mało święci, ale cóż zrobić, kiedy Piekło pęka w szwach? Ping...pong...

[quote]
:)))))))
dobrze, że wpadasz, dobrze.
Tyle tu wspaniałych osób, że nie można nie wpadać. I Ty jesteś! :)
Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myślisz, że żywot razi? Jednak chyba nie ma przemowy przed ostatnią drogą, gdzie nie pada określenie "żywot"? Ale może unowocześnić, powiedzmy tak?:

co na tym świecie oddał mi pod zastaw

Prześpię się z tematem i dziękuję za sugestię :)

A także za wydanie wspaniałego tomiku Magdy Tary!
Podziwiam Cię za to co robisz Bogdanie, nie mniej niż Autorkę i Ilustratora...

Pozdrawiam.
Grażyna_Kudła

Grażyna_Kudła

Opublikowano
Opublikowano

nie napiszę, jak wspaniały jest ten wiersz
bo nie znam słów, jakimi mogłabym
to wyrazić

napiszę skromnie, o obwarzankach i
z chęcią sama, przed ich zakupem się
wyspowiadam

Tak tylko mogę podziękować za ukojenie zmysłów…

oddaję Bogu z powrotem to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw

Przyznam, że miałam tu problem z pisownią (a to mój wybrany fragment!) ale tylko po pierwszym czytaniu.

Jeśli przyjąć, że: błądziłem po świecie, a wraz z powrotem
oddaję Bogu...
Jest dobrze?
Czy się mylę?

Pozdrawiam serdecznie.

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A wiesz, dałaś mi do myślenia... W Słowniku PWN na powrót, z powrotem traktowane jest jednoznacznie i oznacza w kierunku odwrotnym.
Po tym co napisałaś, przyszło mi do głowy, że lepsze byłoby w takim razie napisanie na powrót

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw.

Po pierwsze - ładniej brzmi :)
Po drugie - mamy dodatkowe znaczenie i "na powrót" oznacza teraz także coś w rodzaju biletu powrotnego, nie tylko jak poprzednio "kierunek odwrotny".
Po trzecie - zyskujemy coś w rodzaju efektu pozbywania się bagażu (doświadczeń) - im więcej peel oddaje siebie, tym staje się lżejszy, a tym samym "bliżej mu" do Boga.

Bardzo Ci dziękuję za sugestię :)
Grażyna_Kudła

Grażyna_Kudła

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A wiesz, dałaś mi do myślenia... W Słowniku PWN na powrót, z powrotem traktowane jest jednoznacznie i oznacza w kierunku odwrotnym.
Po tym co napisałaś, przyszło mi do głowy, że lepsze byłoby w takim razie napisanie na powrót

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw.

Po pierwsze - ładniej brzmi :)
Po drugie - mamy dodatkowe znaczenie i "na powrót" oznacza teraz także coś w rodzaju biletu powrotnego, nie tylko jak poprzednio "kierunek odwrotny".
Po trzecie - zyskujemy coś w rodzaju efektu pozbywania się bagażu (doświadczeń) - im więcej peel oddaje siebie, tym staje się lżejszy, a tym samym "bliżej mu" do Boga.

Bardzo Ci dziękuję za sugestię :)
Nie napiszę, że jestem za
czy też przeciw.
Jak zauważyłeś, poprzednią wersję też byłam gotowa przyjąć, na swój sposób.

Jednak, po namyśle...
:)))
Brakowało mi tego. Na powrót... jest tak właśnie, jak stwierdziłeś!
I pozostanie moją dewizą!
Ukłon zostawiam, Grażyna.
:)
Grażyna_Kudła

Grażyna_Kudła

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeszcze raz bardzo dziękuję.
A skoro jeszcze nie śpisz, zapraszam na chwilę melancholii przy Milesie Davisie:

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=128763#dol

Dobranoc :)
Byłam tam, nie żałuję.
Dobrej nocy również dla Ciebie.
Grażyna.
Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

No oczywiście - świetny wiersz! Jak zwykle!

"Tak wpółzaklęty w ten świat, co mi dany,
drugą połowę rozdaję ubogim,
bo nie widzieli, jak gaj wiosna mai,
mak ich imienia nie wołał z bezdroży."

No właśnie.
Przypomina mi się tutaj jeden z moich ulubionych wierszy Makuszyńskiego:

Inwokacja

Może się łaską Twą na chleb zamieni
me słowo że nim nakarmić potrafię
albowiem cisi są błogosławieni
albowiem cisi są...
naucz modlitwy serce moje młode
o jednym bowiem marzy w snów pogodę
oto chce szczere być i chce być proste
spojrzyj w me serce Najjaśniejsza Pani
i choć przez chwilę usłysz co w nim śpiewa
a ujrzysz wielką miłość w tej otchłani
co kocha ludzi kamienie i drzewa
chcę serce moje jako bochen chleba
pokrajać dla tych których głód uśmierca
Ty proszę spraw to o Panienko z nieba
aby dla wszystkich mi starczyło serca

Rozumiem, o jakim ubóstwie mówi Twój wiersz, i że o zupełnie innym ubóstwie, niż wiersz Makuszyńskiego. Rozumiem. Ale i tak mi się to przypomina. Bo jedni i drudzy "nędznicy" są tak samo żałośni (dla mnie), i tak samo warci współczucia.
Aczkolwiek brak wiary dla mnie nie jest tym samym, co brak poczucia poezji w świecie i w samym sobie. Dla mnie to drugie jest ubóstwem, pierwsze zaś nie. Ale to dla mnie. :-)

jasna

jasna

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czytałam sporo wierszy, gdzie poeci modlili się wierszami.
Ostatnio Joanny Kulmowej fragment poematu "Suplement mój":


Świecie mój
któryś jest ze mnie
pacierzami zmawiam cię codziennie
abyś słowem wrastał w mój dom.
I do ciebie modlę się wierszami
któryśmy w inności tożsami
człowieku
co jesteś ze mną.
Przeciw niepokojom conocnym
przeciw lękom uciułanym przez dzień
przyjmij strofy moje
narzędzie
nieustającej pomocy
wywar z modłów najskuteczniejszych
najprostszy z pradawnych leków —
pij go duszkiem duchem pij człowieku
sok moich wierszy.
[...]

Po raz pierwszy słyszę tak piękną spowiedź.
Tak piękną, że zabrakło mi słów, by wyrazić podziw.
Pozostało mi więc powtórzyć pytanie spod utworu "Istoty Momentalne"
www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=128763#dol.

jasna :-))
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dobry wiersz, świetne metafory - "obwarzanek" majstersztyk :)
Jedna drobna uwaga do ostatniego wersu, dotycząca składni. Moim zdaniem czytelniej byłoby:

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co mi powierzył pod żywota zastaw.

ewentualnie, zostawiając poprzednią wersję, zamiast 'pod' zastosować "za", ale tu wypadałoby dołożyć jeszcze "w".

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co za żywota powierzył mi w zastaw

Obecna forma wprowadza (przynajmniej u mnie) wrażenie, że coś tu nie gra, właśnie ze składnią.
Ale to drobiazg przy całej reszcie. :)
Pozdrawiam.
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz ładny ujmuje treścią

"Nie piszę wierszy, spowiadam się tylko"
jak mam uwierzyć słowom chyba pustym
które owinąłeś zgrabną rymów chwilką
aby pokorą zasłoniły usta

ale napisałeś przypomniałeś światu
kijem z metafor walisz między oczy
zmuszasz do myślenia to tych strof jest atut
jako spowiedź wiersz mnie nie zaskoczył

ps
HAYQ ma rację coś jest w puencie - może

co powierzył mi pod żywota zastaw.

pozdrawiam Jacek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      (... goździk)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Natuskaa    "Goździk" charakteryzuje się "(...) uchwytną jakością (...)": to Wspaniałe Opowiadanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , przeczytałem je z wielką przyjemnością . Dotknęłaś i dosięgnęłaś sedna Pisania. Brawo - i gratuluję . Co prawda, zawiera adociągnięcia - ale tylko stylistycznej natury. Zaproponuję, abyś odnalazła je sama, a odnalazłszy - poprawiła.    Gratuluję ponownie .     Serdeczne pozdrowienia. 
    • Wędrowiec.1984
      Odrodzenie brzasku

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      Odrodzenie brzasku   Wędrowcze, zabłądziłeś? Bliżej, popatrz proszę; Rozglądasz się nerwowo: Cóż to jest za echo? Nie przejmuj się, zaufaj. Chodź, pokażę drogę. Spokojnie, już niedługo dowiesz się wszystkiego.   Na razie… Tak się cieszę, że cię odnalazłam! Codziennie, miesiącami, tutaj przychodziłam, W nadziei, że istnieje mała choćby szansa… Nareszcie, mój kochany! Bardzo się stęskniłam.   Odszedłeś tak po prostu, ot, bez pożegnania; Dlaczego? Chciałam rychło zmienić się w marzenie, Najgłębsze, jak najszczersze. Popatrz! Oto rana, Przez którą jestem martwym dzisiaj już kamieniem.   A przecież wciąż tak wiele łączy nas ze sobą, I chociaż zapomniałeś, chociaż nie pamiętasz... Nieważne. Zaraz przy mnie zbudzisz się na nowo, Gdyż przyszłość od przeszłości zawsze jest silniejsza.   Bo widzisz, między snami kryła się nadzieja. Niedługo ją zobaczysz, tam, nad horyzontem, Gdzie kończy się nieboskłon a zaczyna Ziemia, Tam nowej opowieści stanie się początek.   Niedługo, gdy znów Słońce wzejdzie nad tą Ziemią, I stworzy krajobrazy światłem malowane,  Śród cudów wnet umieści swych promieni dzieło, Sprawiając, że ożywić będzie mógł się kamień.   ---
    • Naram-sin
      „Kołowrót czasów”

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Mati Dudek Przy okazji chcąc nie chcąc stworzyłeś błyskotliwą definicję poezji. 
    • Naram-sin
      AI

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Doskonałość właśnie Bogu zostawiam,. Ja tylko próbuję, nieporadnie jak my wszyscy, podglądać świat słowami. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      AI

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Napewno przez postać Ameca wizualizujemy sobie wiersz co sprawia że iskra śmierci dostaje prawdziwej twarzy i tego co może się stać gdy sztuczna inteligencja zacznie pracować na komputerach kwantowych. Przejście od kamienia łupanego do robotów humanoidalnych jako najwyższe osiągnięcie ludzkości ale też ostrzeżenie przed zagładą. Wiersz pewnie i doskonały w formie, ale ja bym wolał aby to się nie wydarzyło. Kocham ten archaiczny styl sprzed 200 lat kiedy człowiek myślał że w niebie mieszka Bóg.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...