Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

najpiękniejsze są studnie małych miasteczek
nie potrafiące określić położenia dna względem
srebrnej ucieczki wiadra od pospolitych posług
tam dokąd słońce podnosi okrągłość by urodzić
na nowo źródło w powietrzu i słowie gdzie
w załamaniu światła tęcza przepowiada pogodę
a pompa nie umie zawrócić rwącej rzeki z głębin

sama jedna zgromadzona w rynku rozdaje sakrament
pojednania psa i człowieka zapomnianych imion koni
i jeźdźców ostatnich wojen skrzydlatych i pieszych
pielgrzymów donikąd lub tam i z powrotem spragnionych
brylantowych lśnień wyzwolonych ręką wprawnego rzeźbiarza

stare studnie są błogosławieństwem dla kobiet szukających
najświeższych nowości z okien kamienic lub wspomnień
tamtych chłopców z niewysłanych listów w niedospane noce
i lingwistycznych rozmów z sobą samą zasiedzianych na kocich łbach
pełnych tajemnych woni zielnych wiodących miotły na mleczną drogę

Opublikowano

poniosło mnie...

studnie

najpiękniejsze są studnie małych miasteczek
nie można w nich określić położenia dna
względem ucieczki wiadra

słońce przynosi tu krągłości
by rodzić nowe źródła dla słów
tęcza przepowiada pogodę w załamaniu światła
kiedy pompa nie umie z głębin zawrócić rwącej rzeki

w rynku rozdają sakrament
jedna się pies z człowiekiem koń z jeźdźcem
w imię zapomnienia wojen skrzydlatych i pieszych
pielgrzymi donikąd lub tam i z powrotem
gaszą pragnienie brylantowych olśnień
wyzwolonych ręką Wprawnego

stare studnie są błogosławieństwem karmiących kobiet
odbiciem błędów zamkniętych kodą oddechu kamienic
nie ma tu chłopców z niewysłanych listów
niedopisane rozmowy z samą sobą
zasiedziały się na kocich łbach

pełnia cielesnych toni
wiedzie miotły na mleczną drogę grzechu



ech... :)!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak.Nie spodziewałem się ,że lądowanie w "studni" może nie spowodować tragedii.
Kłamię ,bo wiedziałem ,że nic złego się nie stanie.Metafory gaszące pragnienie i spoczynek aż niebo ustroi się "mleczną drogą".
Jeszcze sobie posiedzę.pozdr
Opublikowano

nie można zwięźlej ? to nie jest poezja tylko nieudana nieudolna proza
i bez moralnych grymasów proszę bo to jest moje prywatne odczucie
po prostu nie czuję tego tekstu i tyle

zamieszanie w nim i studnia złotem obleczona a w efekcie to polewa
nic więcej /

t

Opublikowano

Mam przed oczami taką studnię z dzieciństwa. Wakacje spędzałem u babci. Studnia miała niekończący się łańcuch, i mimo że każdy miał przy domu własną studnię z tej brano wodę do picia. Bywały tam kolejki. Dla mnie miała taki sam smak jak z innych, ale co ja tam mogłem wiedzieć?. Miałem kilka lat...
Piękny wiersz Januszu. Jak widzisz poszybowałem z nim do przeszłości :)
Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Najtrudniej jest się otworzyć Nie jestem szafą którą się wietrzy Najtrudniej jest się przyznać Nie jestem oskarżony Najtrudniej jest pokochać Nie jestem kochany Czyżby najtrudniejsze było za nami Nie, to trudno Nie trudno jest na próżno uciekać Nie trudno jest złościć i wściekać Nie trudno jest innych rozgrzeszać Jak łatwo powiedzieć kłamstwo Jak łatwo poczuć strach Jak łatwo udawać i grać A cóż w tym złego, poeta się dziwi I ja się dziwię z nim Przecież gra w uczciwego to najpiękniejsza gra Bo uczciwy to samo sumienie ma  
    • @Berenika97   Bereniko. Ton ciężki, niemal apokaliptyczny a jednak osobisty. W świecie, który miele wszystko w masę, ocala nas uparte trwanie w rytmie własnego kroku.   Twoja poezja. Już mi się do niej tęskniło :)
    • Polityk wchodzi do swojego mieszkania jak huragan w brylantowym smokingu, z kieszeni wysypują się złote monety jak deszcz meteorytów, z teczki wylewają się banknoty jak zielona powódź papieru, a złote sztabki uderzają o podłogę jak kły mamuta, rytmicznie, w takt jego serca – serca pompowanego łapówkami. Pudełka po butach trzeszczą jak trumny przepełnione banknotami, mikser wiruje w szaleństwie i pluje monetami, kaloryfer jęczy, dusząc w sobie koperty gorące jak węgiel z piekła, a szuflady wybuchają jak armaty absurdu, plując na podłogę kolejne łapówki, które wiją się jak robaki karmione podatkami narodu. Banknoty tańczą w powietrzu niczym skrzydła szarańczy, opadają na stoły, krzesła, rośliny, na kota mdlejącego w kącie, szeleścią chórem za oknem: – Idioci, głupcy, płaćcie, płaćcie dalej, bo każda wasza złotówka jest jego świętem. W szafie – sejf, w sejfie sejf, w sejfie kolejny sejf, a każdy mdleje od ciężaru złotych sztabek i banknotów, trzęsie się jak pacjent w gorączce, ale polityk otwiera je z czułością, jakby były matrioszkami chciwości, i śmieje się, że nigdy nie będzie ostatniego dna, bo chciwość nie zna spodu. Złote sztabki układają się w piramidy, monety stukają jak werble koronacji, a polityk klęka przy tym skarbcu jak kapłan pychy, całuje banknoty, tuli złoto, wdycha je jak kadzidło, i szepcze: – Jeszcze… jeszcze… naród niech kona, a ja będę królem złotego świata! Dywan próbuje go udusić ze wstydu, kanapa wyje jak pies skatowany podatkiem, lustro pęka i krzyczy: „Patrzcie na monstrum, co żywi się waszym chlebem!” Ale polityk śmieje się, śmieje tak, że ściany pękają, śmieje się banknotami, śmieje się sztabkami, śmieje się narodem za oknem, który stoi w kolejce do życia – z pustymi kieszeniami i pełnym rachunkiem sumienia. Aż wreszcie staje sąd, w progu, z uśmiechem jak bankomat, i mówi jak wyrocznia absurdu: – Te złote monety? Nie jego. Te banknoty w pudłach po butach? Nie jego. Te sztabki pod dywanem, te koperty w kaloryferze? Nie jego, nie jego, nie jego. I polityk wychodzi wolny, czysty jak kryształ w kieliszku szampana, śmiejąc się w złocie i papierze. A naród za oknem, głupi, naiwny, wyzuty – bije mu brawo i płaci dalej, bo wierzy, że ten skarbiec wypełniony łapówkami zbudowany jest dla niego, choć naprawdę zbudowany jest na nim.      
    • @Alicja_Wysocka  Podskakuję z radości i wiwatuję :) Dzięki :) Troszkę poważniej, najpierw AI wygenerowałem sam dźwięk, później potrzebowałem podpiąć pod klip, za poradą copilota tu uwaga nieby się nie komunikują ze sobą, a zainstalowany program wykonał proponowane zalecenia co do videodysku odnośnie do orginalnego pliku mp3, edytując wgrałem dwa pliki dźwiękowe i jeden przesunąłem na osi czasu, chcąc uzyskać odpowiednią głębię, najdłużej walczyłem z z obrazem, dałem sobie spokój z ruchomym, skorzystałem z propozycji pierwszego AI copilota (z którym początkowo nie szło się dogadać, bo wstawiał mi obrazki z tekstem) gdzie była ta grafika, kolejny schodek to export gotowego pliku, premium, pro i płać, to mnie wkurzyło cała praca na marne, więc go nagrałem bezpośrednio z ekranu, ach wspomnę dlatego premium bo te efekty gwiazdek, i przyciemniania to płatna opcja. Na koniec powiem, że opłaciło - dostałem super komentarz :) Oczywiście wywaliłem programy z kompa, mam wątpliwości czy przy moich zasobach sprzętowo-finansowych jest sens na kolejny klip. Zważając że Ai dokonało tu przełomu, oczywiście wiem o tym że tylko dlatego, bo wydałem odpowiednie polecenia. Tylko dlaczego czuję że to proteza?
    • @Sylwester_Lasota Sylwestrze, to musi być pasjonujące zajęcie. Już sobie wyobrażam te nasz wiersze napisane, które nam zilustruje i zaśpiewa AI - życzę powodzenia! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...